ตอนที่ 5 ต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอด

🩸 ตอนที่ 5: ต่อสู้เพื่อมีชีวิตรอด

กลางถ้ำที่มืดสนิท มีเพียงแสงสลัวจากผลึกหินเรืองแสงตามผนัง

ใบหน้าของยูมะเต็มไปด้วยรอยเลือดและรอยข่วน

กลิ่นคาวเลือดลอยคลุ้งทั่วโพรงถ้ำ เสียงหอบหายใจของยูมะดังก้องไปทั่วความเงียบ

ร่างของเขายืนเซ แขนเสื้อขาดรุ่งริ่ง บาดแผลนับไม่ถ้วนประดับทั่วร่าง บางจุดยังมีรอยข่วนลึกที่เลือดยังไม่ทันหยุดไหล

รอบตัวเขาคือ ฝูง "เฟนริล" อีกกว่ายี่สิบตัว ที่ยังล้อมเป็นวงกว้าง ดวงตาแต่ละคู่ส่องแสงในความมืดราวกับตะเกียงปีศาจ

> “แฮ่ก... มันเยอะเกินไป…”

ยูมะพึมพำเสียงต่ำ ริมฝีปากเปื้อนเลือดและฝุ่นถ้ำ

เสียงคำรามจากรอบทิศ ดังประสานกันดังก้อง

ยูมะกระชับร่างลงต่ำ ปลายนิ้วกางออก เขี้ยวเริ่มยื่นยาว

“กรรร!” เฟนริล 3 ตัวพุ่งจากทางซ้าย

ยูมะก้าวหลบพร้อมพุ่งสวนกลับ — มือซ้ายคว้าคอหมาป่าตัวหนึ่งไว้ ก่อนจะ ใช้กงเล็บแหลมเสียบทะลุหัวใจมัน!

> “ฉึก!!”

เฟนริล 4 ตัว โถมเข้าพร้อมกันจากสี่ทิศ

ยูมะเบี่ยงตัวหลบซ้าย — แต่ถูกกงเล็บตัวขวากรีดเข้าที่ไหล่

เสียง "ฉัวะ!" ดังพร้อมเลือดที่พุ่งกระเซ็น

อีกตัวพุ่งข้ามหัวเขา จู่โจมจากด้านหลัง

ยูมะกลิ้งตัวหลบ พลางใช้กระบองหวดสวนขึ้นกระแทกปลายคางของมัน

> “ปึ้ง!”

ตัวมันกระเด็น แต่ยูมะเสียหลักล้มลง หายใจไม่ทัน

เฟนริลอีกตัวพุ่งเข้ามาทางซ้าย กัดเข้าที่ต้นขาเต็มแรง

> “อ๊ากก!!”

ยูมะใช้กงเล็บเฉือนที่หัวมันจนหลุด แต่ร่างเขาก็ทรุดลง

> "ฉัวะะะ!!"

ทันใดนั้นอีกตัวตะปบใส่หลังเขา เขาไถลไปกับพื้น ร่างหมุนกลางอากาศก่อนจะยันตัวลุก

แผลที่ไหล่ฉีกกว้าง — เลือดสาดลงพื้นแต่เขายังยืนนิ่ง

> “มาให้หมดนี่แหละ!!”

ยูมะกัดฟัน กระโจนใส่ศัตรูตรงหน้า กงเล็บเขาฉีกกระชากทั้งคอ หน้าอก และกรงซี่โครงอย่างไร้ปรานี

แต่ฝูงเฟนริลก็ยังมาไม่หยุด

ยูมะกัดฟันแน่นจนเลือดซึมจากมุมปาก

เขายืนขึ้นช้า ๆ ดวงตาเริ่มกลายเป็นสีแดงฉาน เส้นเลือดที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวเริ่มเรืองแสงเล็กน้อย

> “ถ้างั้น... ขอลองท่านี้หน่อยละกัน”

เขายื่นแขนทั้งสองข้างออก กำสมาธิไว้ที่ปลายนิ้ว

จากปลายนิ้วของยูมะ — ใยเหล็กสีเงินหมุนวนออกมา

ไม่ใช่เพียงเส้นเดียว แต่ขดตัวเป็นเกลียวซ้อนเกลียว ไขว้กันเป็นรูปวงกลมหลายชั้น

มันพุ่งไต่ผนังอย่างแม่นยำ เกาะเกี่ยวเข้ากับเพดานถ้ำและพื้นหิน ราวกับมีชีวิต

> “พันธนาการแห่งเหล็ก... จงปิดฉากของพวกเจ้า!”

🕸️ คุกใยพันอเวจี!!!!

ฉัวะ!! เฉือก!! ปั้ง!!!

เฟนริลที่พุ่งใส่เขา ถูกใยตัดร่างขาดเป็นชิ้น ๆ บางตัวโดนรัดที่ขาแล้วถูกยกร่างขึ้นกลางอากาศก่อนจะถูกฉีกกระจุย

เสียงคำรามเปลี่ยนเป็นเสียงหวีดร้องแห่งความตาย

เพียงไม่กี่วินาที — เฟนริลนับสิบกลายเป็นซากเนื้อกระจัดกระจายเต็มพื้นถ้ำ

ยูมะทรุดตัวลงกับพื้น หอบหายใจแทบขาดใจ

> “แฮ่ก... เกือบไม่รอดแล้วไหมล่ะ...”

เขาใช้มือเปื้อนเลือดคลานไปหาซากเฟนริล ใช้เขี้ยวกัดดูดเลือดสด ๆ จากร่างไร้ชีวิตทีละตัว

ของเหลวอุ่นร้อนรินเข้าสู่กระเพาะพร้อมเสียงจากระบบดังในหัว

> [ระบบ]: ท่านได้รับบัฟ: ฟื้นตัวเร่งพิเศษ

> [ระบบ]: พลังฟื้นฟูเพิ่มขึ้น

> [ระบบ]: ได้รับสกิลติดตัว “ประสาทตอบสนองไวพิเศษ”

> “...เฮ้อ...ยังรอดอยู่นะเว้ย”

เขาหัวเราะเบา ๆ เหมือนคนเสียสติ

ร่างเริ่มฟื้นตัว แขนขาเริ่มมีแรงกลับมา — แต่ก่อนจะดูดเลือดตัวสุดท้าย

แต่ทันใดนั้น!!! เสียง “กรรรร…” ดังขึ้นในความมืด

🐺 เงาที่ใหญ่กว่าทุกสิ่ง

ยูมะชะงัก หยุดหายใจแทบทันที

จากเงามืด… มันค่อย ๆ เดินออกมา

เฟนริลตัวหนึ่ง แต่มีรัศมีและออร่าต่างจากที่เขาเคยเจอโดยสิ้นเชิง ขนสีเทาเงินปลาบเหมือนโลหะ ดวงตาสีทองเรืองแสงสว่างราวแสงจันทร์เต็มดวง เขี้ยวยาวกว่าฟุต กรงเล็บแหลมเหมือนดาบใหญ่ ลำตัวใหญ่เกือบเท่ารถบรรทุก

> “...บอสของพวกเฟนริลงั้นหรอ...”

พื้นถ้ำสั่นไหวจากทุกก้าวของมัน

[ชื่อ]: เฟนริลฟางแห่งสนธยา (Duskfang Fenril)

[ระดับความยาก]: B+ / (Boss Monster)

[สกิล]: Moon Fang Slash, Roar of Moonterror, Duskfang Blitz

> “โถ่เว้ย… ไม่ให้พักกันบ้างเลยใช่ไหม…”

ยูมะกัดฟันแน่นอีกครั้ง ลุกขึ้นช้า ๆ ท่ามกลางแสงจันทร์จำลองจากดวงตาของสัตว์ร้ายเบื้องหน้า กงเล็บยื่นออกอีกครั้ง

เขายืนขึ้นช้า ๆ แม้แขนขาจะยังสั่นจากการต่อสู้เมื่อกี้

> “งั้นก็มาดูหน่อยสิ… ว่าใครกันแน่ที่ควรเป็น ‘จ่าฝูง’ ของที่นี่…”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***