เธอกลับมา...แต่เวลาไม่เหมือนเดิม
รอยร้าวจากคนใกล้ตัว
[สถานที่: โรงพยาบาลศิริเมธา / 4 ปีต่อมา หลังธีร์กลับจากต่างประเทศ]
เสียงส้นรองเท้าหนังตัดกับพื้นหินอ่อนสะท้อนชัดในโถงโรงพยาบาลธีร์เพิ่งเดินทางกลับจากต่างประเทศไม่กี่วัน แต่ก็รีบเข้าทำงานทันที
เขายืนหยุดหน้าประตูห้องตรวจ สูดหายใจเข้าอย่างหนักหน่วง
ธีร์ (พระเอก)
(ในใจ)
“กลับมาแล้วนะ… ที่ที่เราเคยฝันว่าจะทำงานด้วยกัน”
มือที่ถือแฟ้มคนไข้แน่นขึ้นเล็กน้อย เมื่อภาพอดีตผุดขึ้นมาอีกครั้ง —
เสียงหัวเราะของอัณณ์ การนั่งคุยกันถึงอนาคตในร้านกาแฟหลังเลิกเรียน แววตาของคนคนนั้น… ที่เคยเชื่อมั่นในกันและกัน
[ห้องพักแพทย์ – หลังเลิกงาน]
ปริมเข้ามาหาอย่างไม่เคาะประตู
ปริม(แฟนใหม่พระเอก)
(ยิ้มหวานเกินจริง)
“เหนื่อยมั้ยคะคุณธีร์? กลับมาไทยวันแรกก็เจองานหนักเลย”
ธีร์ (พระเอก)
(นิ่ง เย็นชา)
“ก็ชินกับงานแบบนี้แล้ว”
ปริม(แฟนใหม่พระเอก)
(เดินเข้ามานั่งใกล้เกินไป)
“คืนนี้ว่างไหมคะ? แม่คุณหญิงจัดดินเนอร์เล็ก ๆ อยากเลี้ยงต้อนรับกลับบ้าน”
ธีร์ (พระเอก)
(เสียงเรียบ)
“ไว้ผมตอบอีกทีแล้วกันครับ ปริม… ผมยังไม่ชินกับอะไรหลาย ๆ อย่าง”
ปริมหน้าเสียเล็กน้อย แต่ไม่ยอมแสดงออก
ปริม(แฟนใหม่พระเอก)
(แสร้งพูดอย่างห่วงใย)
“คุณยังคิดถึง ‘เขา’ อยู่เหรอ…”
ธีร์ชะงัก… ดวงตาเปลี่ยนเป็นมืดมัวทันที
ธีร์ (พระเอก)
แค่ยังไม่ลืมว่าครั้งหนึ่งเคยโง่… เชื่อใจคนที่ไม่ควรเชื่อ
อีกฝั่งของเมือง – คาเฟ่ “A.A. Days”
เสียงหัวเราะของเด็กสองคนทำให้บรรยากาศร้านอบอุ่นยิ่งขึ้น อัณณ์นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ จูนเพื่อนสนิทยืนยิ้มอยู่ข้างเด็กแฝดที่กำลังวาดรูปบนกระดาษ
จูน(เพื่อนนายเอก)
(พึมพำ)
“เด็กพวกนี้หน้าเหมือนธีร์ไม่มีผิด…”
อัณณ์ (นายเอก)
(เสียงเบา)
“อืม… แต่ก็ไม่ใช่เวลาจะให้เขารู้”
จูน(เพื่อนนายเอก)
ไม่คิดจะบอกเหรอว่านายมีลูกกับเขา?
อัณณ์ (นายเอก)
จะบอกไปทำไม… ในเมื่อเขาไม่เคยฟังฉันเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เสียงของอัณณ์สั่นเล็กน้อย เขาเงยหน้าขึ้นพยายามยิ้มให้ลูกที่หัวเราะกับสีไม้ในมือ
แม้หัวใจจะเต็มไปด้วยรอยแผลก็ตาม
[คืนนั้น – บ้านคุณหญิงพิมพ์วรา]
ธีร์จำใจมางานเลี้ยงที่แม่จัดให้ เขาเดินเข้ามาท่ามกลางแขกในชุดหรู และก็พบ “คนที่ไม่ได้อยากเห็น
คุณหญิงพิมพ์วรา (แม่ธีร์)
(ดีใจเกินเหตุ):
“ธีร์ลูกจ๋า ปริมรอนานแล้วนะ พอดีวันนี้คุณพิณ ลูกเจ้าของโรงพยาบาลก็มา แม่อยากให้ลูกทำความรู้จักไว้ เผื่อ…”
ธีร์ (พระเอก)
ลูกเจ้าของโรงพยาบาล? แต่คนที่ผมเจอตอนเข้ามา คือคุณอัณณวัฒน์ เขาเป็น… พนักงานของที่นี่ครับ
ปริม(แฟนใหม่พระเอก)
(รีบแทรก):
“คงเข้าใจผิดนิดหน่อยค่ะคุณธีร์ คนแบบนั้นไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เด็กเสิร์ฟในคาเฟ่เก่า ๆ”
คุณหญิงพิมพ์วรา (แม่ธีร์)
(แววตาแฝงรังเกียจ)
คุณหญิงพิมพ์วรา (แม่ธีร์)
อืม คนแบบนั้นแม่ไม่ชอบเลยจริง ๆ…
ธีร์นิ่งไป คำว่า "เด็กเสิร์ฟ" ทำให้เขานึกถึงใครบางคนที่เคยตั้งใจเปิดร้านกาแฟเล็ก ๆ …ใครบางคนที่เคยบอกว่า
"ฉันจะทำให้มันสำเร็จ ถ้านายอยู่ข้าง ๆ"
หัวใจของธีร์เริ่มสั่นไหว เขายกแก้วไวน์ขึ้นจิบกลบความรู้สึกทั้งหมด
Comments
foxy_gamer156
รอคอยตอนต่อไปอยู่น้า แอด
2025-06-23
0