Short & Sweet Sweeter Than Blood "hoonjake"

01:27AM

ลูเชียน

ฉันอยู่หน้าห้องเธอแล้ว

เรน

ห้องฉันอยู่ชั้น 6 นายขึ้นมาได้ยังไง

ลูเชียน

ฉันไม่ได้บอกเหรอ

ลูเชียน

ว่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา

เรน

แล้วฉันควรเปิดประตูมั้ย

ลูเชียน

ไม่ต้องเปิด เดี๋ยวฉันเข้าทางหน้าต่าง :)

เรน

ถ้าไม่ใช่เพราะคิดถึง

เรน

ฉันคงกรี๊ด

ลูเชียน

อยากให้กรี๊ด… แต่ไม่ใช่ด้วยเสียง ด้วยร่างกายจะดีกว่า

เรน

อย่าพูดแบบนั้น เดี๋ยวฉันหน้าแดง

ลูเชียน

เธอแดงทั้งตัวน่ะสิ ฉันมองเห็นชัดเลย

เขาอยู่ใกล้เกินไป... กลิ่นหอมจากผิวมนุษย์ทำให้เขาคลั่ง แต่อ้อมแขนของเขากลับอ่อนโยนจนน่าใจหาย มือเย็นจัดแตะที่แก้มเรน ก่อนเขาจะก้มลงข้างหู กระซิบเสียงพร่า

ลูเชียน

คืนนี้… ขอฉันกัดอีกครั้งนะ

เรน

แค่กัดเหรอ🥺

ลูเชียน

อย่าท้าฉันสิคนดี

ลูเชียน

เลือดเธอทำให้ฉันอยากมากกว่าแค่กัด

เสียงฟันแหลมเฉียดผิว สัมผัสเปียกชื้นร้อนวาบแนบเข้าที่ต้นคอ

เสียงหอบหายใจ สลับกับปลายนิ้วที่ลากผ่านแผ่นหลังอย่างช้าๆ

ร่างทั้งสองเบียดแนบเข้าหากันโดยไม่มีช่องว่างของความกลัวอีกต่อไป

เรน

ใจฉันเต้นแรงมาก

ลูเชียน

ฉันได้ยิน มันเต้นเหมือนเธอร้องขอให้ฉัน “ครอบครอง”

เรน

ลูเชียน...

ลูเชียน

ฉันจะไม่เร่ง แต่จะไม่หยุด… จนกว่าเธอจะจำฉันได้ด้วยทุกส่วนของร่างกาย

มือเย็นของเขาค่อยๆ เลื่อนลงต่ำ พร้อมจุมพิตนุ่มนวลไล่ลงมาตามลำคอเปื้อนเลือด บรรยากาศในห้องถูกห่อหุ้มด้วยเสียงลมหายใจสั่น และการเคลื่อนไหวที่ไม่มีคำพูดใดๆ จำเป็นอีกแล้ว

เรน

ตอนนายอยู่ในตัวฉัน… มันไม่รู้สึกเหมือน “ถูกกัด” เลย

ลูเชียน

เพราะฉันไม่ได้แค่กินเลือด ฉัน “กินเธอ” ทั้งหมดไปแล้วต่างหาก

เมื่อพระจันทร์สาดแสงเข้ามาทางหน้าต่าง ความจริงเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่คือ— ไม่มีใครกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว ไม่ใช่เขา… ไม่ใช่เธอ

. .

หลังค่ำคืนแสนเร่าร้อน ลูเชียนปล่อยให้เรนนอนหลับไปในอ้อมแขน โดยไม่รู้เลยว่าเลือดบางหยดของเขาได้ซึมเข้าร่างเธอ... และเปลี่ยนทุกอย่างไปตลอดกาล

เรน

ลูเชียน… ฉันรู้สึกแปลกๆ

ลูเชียน

ฝันร้ายเหรอคนดี?

เรน

เปล่า... ฉันตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้น หัวใจเต้นแรง แล้ว… ตาเหมือนมองเห็นในความมืด

ลูเชียน

...

ลูเชียน

ฉันเผลอ

ลูเชียน

เมื่อคืน ฉันกัดลึกเกินไป บางเลือดของฉัน… อาจไหลเข้าเธอ

เรน

นั่นแปลว่าอะไร?

ลูเชียน

เธอกำลัง “เปลี่ยน” เลือดของฉันอยู่ในตัวเธอแล้ว..

เรนรีบเปิดม่านแสงเช้า แต่แสงอาทิตย์กลับแสบตาอย่างรุนแรง เธอทรุดลงกับพื้น มือปิดดวงตา และรู้สึกได้ถึง “เขี้ยว” ที่เริ่มงอกขึ้นด้านในริมฝีปาก

ลูเชียน

อย่าออกไปที่ไหนเด็ดขาด

ลูเชียน

อยู่ในห้อง อย่าทานอะไร นอกจากที่ฉันเอาให้

เรน

แต่ฉัน… หิวเลือด

เรน

ฉันกลืนกาแฟไม่ได้เลย ลูเชียน…

ลูเชียน

รอก่อน ฉันจะไปหา

ลูเชียน

ก่อนที่ฮันเตอร์จะเจอเธอก่อนฉัน

เสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้นอีกครั้งในเวลาเพียงไม่กี่นาที ลูเชียนเข้ามาอย่างเร่งรีบ สายตาเขามืดมัว แต่ยังโอบรัดร่างมีนาแน่น

ลูเชียน

ขอโทษนะ ฉันไม่ควรปล่อยให้เธอเปลี่ยน

เรน

แต่ถ้าฉันจะเป็นแบบนาย

เรน

ฉันก็อยากเป็น “ของนาย” เท่านั้น

ลูเชียน

อย่าพูดแบบนั้น... ฉันจะอดใจไม่ไหว

เรน

งั้นไม่ต้องอด🥺

---

ริมฝีปากประกบแนบกันอีกครั้ง คราวนี้ไร้ความลังเล

เรนเป็นฝ่ายขบคอเขากลับ — ครั้งแรกในชีวิตที่เลือดของแวมไพร์ไหลลงลำคอมนุษย์โดยความยินยอมทั้งสองฝ่าย

🩸

“เธอกำลังกลายเป็นของฉัน... และฉันก็ยอมเป็นของเธอทั้งหมด”

เรน

…ในหัวฉันมีเสียงแปลกๆ

ลูเชียน

ฮันเตอร์

ลูเชียน

พวกมันเริ่มรู้ว่าเธอเปลี่ยน

ลูเชียน

เราต้องหนีคืนนี้

ลูเชียน

ก่อนที่พระจันทร์จะเต็มดวงอีกครั้ง

เรน

แล้วถ้าฉันหยุดหิวไม่ได้ล่ะ?

ลูเชียน

ก็กินฉันไปเรื่อยๆ จนกว่าเธอจะอิ่ม

เขาหัวเราะเบาๆ พลางเปิดประตูสู่ความมืดข้างนอกโลกมนุษย์ไปพร้อมกัน

ระหว่าง “ล่า” กับ “รัก” — ทั้งสองคนไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเป็นหนึ่งเดียวกัน

เรนเริ่มเปลี่ยนเป็นแวมไพร์ และฮันเตอร์กำลังไล่ล่า

วิธีเดียวที่จะรักษาชีวิตเขาคือ… “ผูกพันธะเลือด” กับลูเชียน — พิธีศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าเลือด

ลูเชียน

เธอแน่ใจนะ

ลูเชียน

ถ้าทำพิธีนี้ เธอจะไม่มีวันเป็นมนุษย์อีก

เรน

แล้วนายล่ะ

เรน

แน่ใจมั้ย ว่าจะผูกชีวิตกับคนอย่างฉัน

ลูเชียน

ฉันแน่ใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ชิมเลือดเธอแล้ว

เรน

เพราะเลือด… หรือเพราะหัวใจ

ลูเชียน

เพราะเธอคือสิ่งเดียว ที่ทำให้หัวใจฉันเต้นได้อีกครั้ง

กลางป่าหลังวัดร้างใต้จันทร์แดง พวกเขาเริ่มพิธีพันธะเลือด — ลูเชียนกัดข้อมือของตัวเอง แล้วส่งให้เรนดื่ม โดยไม่ลังเล

เรน

เลือดนาย… ขมไปนิด

เรน

แต่รู้มั้ย… ฉันเสพติดมันแล้ว

ลูเชียน

ถึงตาเธอบ้าง

เรน

กัดฉันตรงไหนล่ะ

เรน

คอเหรอ… หรือที่อื่น ;)

ลูเชียน

คืนนี้… ฉันจะกัดเธอ “ทั้งคืน”

เสื้อผ้าหลุดลุ่ยจากร่างกายทีละชิ้น มีนาหัวเราะหอบเบาๆ ขณะถูกดันลงบนพื้นหญ้าเย็นชื้น เขี้ยวเย็นกดเบาๆ ที่ช่วงเอว จูบลากยาวจากท้องน้อยจนถึงลำคออีกครั้ง เลือดซึมออกแต่ร่างกายกลับรู้สึกอบอุ่นกว่าครั้งไหน

ลูเชียน

เรากลายเป็นของกันและกันแล้ว ไม่มีอะไรพรากเธอไปจากฉันได้อีก

เรน

แม้แต่ความตาย?

ลูเชียน

แม้แต่วันสิ้นโลก

---

เสียงฝีเท้าฮันเตอร์มาถึงช้าไป พวกเขาเห็นเพียงเงาของพิธีศักดิ์สิทธิ์ที่จบลงแล้ว ร่างของเรนในอ้อมแขนแวมไพร์ กับแสงจันทร์แดงฉาบทั่วผืนป่า

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ