เมื่อเจ้าหญิงต้องรับใช้องค์จักรพรรดิ ตอนที่1 พบกันครั้งแรก

สวัสดีค่ะทุกคน! นี่คือนิยายแรกที่เราตั้งใจมาก มันอาจจะดีขึ้นๆลงๆ แต่เราจะพยายามฮึบๆมาสู้นะ

ก่อนแรกขอบอกชื่อตัวละครก่อนนะ

丽婷ลี่ถิง(นางเอก)

宁天หนิงเทียน(พระเอก)

婉婷หวนถิง(แม่พระเอก)

亮瑞เหลียงรุ่ย(พ่อพระเอก)

东阳ตงหยาง(หัวหน้าทหาร)

梓萱ซีซวน(นางสนมคนที่1)

淑霄ซูเซียว(นางสนมคนที่2)

ค.ศ.-- หรือ พ.ศ.-- ณ. วัง---

丽婷

สายแล้วสายแล้ว! ไม่มีคนรับใช้คอยปลุกนี่มันแย่จริงๆ

ร่างน้อยรีบกระโดดออกจากเตียงคับแคบขนาดเล็กอย่างรีบร้อน หยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวและชุดสำหรับสาวใช้สีแดง(สีที่พระเอกชอบ) สับเท้าเข้าไปในโรงอาบน้ำสำหรับสาวใช้อย่างเร็วไว ไอควันสีขาวลอยฟุ้งไปทั่วพร้อมกับกลิ่นหอมกุหลาบอ่อนๆ สาวใช้ต่างจัดการตนเองอย่างเรียบร้อยและรีบเร่ง ลี่ถิงก็คงต้องทำเช่นกัน

ห้องนอนของหนิงเทียน

อืม...

梓萱|นางสนม1

อ่ะ..อื้อ..ได้โปรดหยุดเถอะค่ะท่าน..เราทำตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ..

宁天

เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่ง ฉันจะทำอะไรก็ได้

ร่างสูงโปร่งนั่งระหว่างขาเรียวยาวของคนด้านหน้า ท่อนเอ็นขนาดใหญ่สอดเข้าออกจากโพรงปากสีแดง ถ้าจะถามว่าทำไมไม่ใช้ปากล่าง ก็เพราะปากล่างเต็มไปด้วยน้ำกาม ล้นออกมาจนเข้าไปไม่ได้แล้ว

淑霄|นางสนม2

ท่านทำร้ายพี่ฉันมากเกินไปแล้วนะคะ..โปรดหยุดเถอะนะคะ เห็นแก่ร่างกายเราด้วย

แฝดน้องอ้อนวอนขอให้นายท่านเห็นใจ ทว่าในดวงตาของเขาไม่มีความเมตตาเลยสักนิด

东阳|หัวหน้าทหาร

นายท่านขอรับ สาวรับใช้คนใหม่มาแล้วขอรับ

เสียงที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและเคารพดังมาจากหลังประตูพับบานใหญ่ด้านหน้า

ร่างสูงใส่เสื้อผ้าหลวมๆและคลุมตัวสาวด้านหน้าด้วยผ้าขาวบางๆ

宁天

หึ ให้นางเข้ามาสิ

ความคิดร้ายๆผุดเข้ามาในหัว หากนางรับใช้คนนั้นมาเห็นภาพอันเสเพลเช่นนี้จะมีปฏิกริยาอย่างไรกันนะ

ประตูเปิดออกช้าๆ เผยให้เห็นสาวสวยข้างหลัง ผมสีดำยาวสลวย ดวงตาสีฟ้าราวกับน้ำทะเล ผิวขาวไร้รอยตำหนิ สวมชุดสีแดงที่เขาชอบ โค้งอย่างสุภาพและถ่อมตน

丽婷

//ตาเบิกกว้างเมื่อเห็นภาพตรงหน้า

*เป็นแค่ภาพประกอบ อาจไม่เหมือนตัวละคร แต่ให้จินตนาการว่าเป็นตัวละครที่กำลังทำแบบนั้นอยู่*

แต่ทันใดนั้น ดวงตาที่เต็มไปด้วยความคิดร้ายๆและเย็นชาก็กลายเป็นตกใจเมื่อลี่ถิง สาวใช้ตรงหน้ากลับสงบอารมณ์ได้ดีและโค้งคำนับเขาอีกรอบอย่างสุภาพ

宁天

น่าสนใจ...

หนิงเทียนพึมพำเบาๆกับตนเอง สนมบนตักเขาเองก็ได้ยิน

ซีซวน แฝดพี่เอาหน้าซุกอกของหนิงเทียนไว้ ดวงตาเธอหรี่ลงอย่างหึงหวง หงุดหงิดและอิจฉาเมื่อได้ยินคนที่ตนรักพูดเช่นนั้น

ซูเซียวที่ยืนอยู่ข้างๆยิ้มหวานใส่ลี่ถิงพร้อมดวงตาที่ชื่นชม พลางนึกถึงตนที่กำลังเก็บดอกบัวที่บานเต็มที่หน้าวังพร้อมกับลี่ถิง มันคงจะสนุกมากแน่ๆถ้าได้เล่นกับเธอ

丽婷

ฉันชื่อ ลี่ถิง ค่ะ ฉันมาทำหน้าที่คนเย็บผ้าค่ะขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ..

สาวใช้ที่ไม่ได้เตรียมประโยคคำพูดมาก่อน ทำให้พูดติดๆขัดๆ เสียงสั่นๆ ทำเอาหนิงเทียนยิ้มออกมาอย่างขบขัน

宁天

เจ้ามีสามีหรือยังล่ะหืม?

คำถามนั้นชวนเอาลี่ถิงหน้าแดงแจ๋ แก้มแดงราวกับมะเขือเทศสุก

丽婷

ข้า..ข้ายังไม่มีเจ้าค่ะและไม่พร้อมที่จะมี..

เมื่อหนิงเทียนหยอกล้อจนพอใจแล้วก็บอกให้เธอไปทำหน้าที่ตนเอง

宁天

เอาล่ะ..เจ้ากลับไปเถอะ..ข้าจะเล่นกับของเล่นต่อแล้ว //ยิ้มพอใจ

丽婷