บทที่4
พร้อมนั่งดูซีรี่ย์เกาหลีกับแม่.....
พอเพิร์ลเดินเข้ามากับพิมเลยหันไปมอง
"อ้าวน้องพิม......"
"สวัสดีค่ะอาชมพู่
พี่พร้อม"
"จ้า.....น้องพิม"
ชมพู่หันมา
"มานอนนี่เหรอลูก....."
"ค่ะ....พรุ่งนี้พี่พีจะมารับค่ะ"
"เหรอ.....สบายเลยค่ะ"
แล้วก็หันไปดูซีรี่ย์ต่อ
"พร้อมไปดูน้องไป....ให้พี่จ้าเอาขนมไปให้ด้วยไป"
"........ครับ"
.
.
.
พร้อมเดินเข้าครัวไปเอาขนมกับน้ำส้มไปให้น้องที่ห้อง....
เคาะประตูอยู่สองสามครั้งได้ยินเสียงเดินเร็วมาเปิด.....
"อ้าว.....ขอบคุณมากเค้าว่าจะลงไปเอาอยู่พอดี......."
ทั้งที่พูดอย่างนั้นแต่สีหน้าเพิร์ลดูแปลกๆ
"อยู่ด้วยดิ่....แม่ดูซีรี่ย์ขี้เกียจลงไปอยู่ด้วย"
"เฮ้ย.....แปบๆ......"เพิร์ลปิดประตูลงได้ยินเสียงกุกกักแล้วเปิดออก......
"เข้ามาๆ....."
"อะไรทำเหมือนเค้าไม่เคยเข้าห้องตัวงั้นแหละ"
บ่นเพิร์ลแต่เดินเข้ามาถึงได้เข้าใจ.....
น้องพิมนั่งตาแป๋วมองมาทางเขา
ถ้ามองผ่านๆแบบไม่สังเกต.....ผมว่าพิมหัวยุ่งนิดๆ.....เพิร์ลนี่ชอบขยี้หัวน้องพิมมาตั้งนานละ.....
"พี่พร้อมไปโรงเรียนใหม่เป็นไงบ้างคะ....."
"ก็ดี....สนุกดี"
"ดีจังเลย....ไว้พี่เพิร์ลเปลี่ยนที่เรียนแล้วพิมจะตามไปด้วย"
"ให้จริงเถอะ.........."
เพิร์ลงึมงำ.....
เสียงโทรศัพท์ดังตอนสามทุ่ม.....
"ว่าไงพี....."
"เปล่าว่าไง......"
"อ้าว......โทรผิดเหรอ"
"ไม่ได้ผิดตั้งใจโทร........"
"แล้วมีอะไร....."
"โทรหาไม่ได้รึไง......พิมไปนอนที่บ้านเป็นไงมั้ง"
"ก็ไม่เป็นไง...จะคุยมั๊ยเดี๋ยวเดินไปให้"
"ไม่ๆๆๆ....จะคุยกับพร้อม"....
"ก็เท่านั้นแหละ......"
"แล้วนี่ทำอะไรอยู่......."
"นั่งชมจันทร์......."
ตอบไปงั้นแหละ.....ผ้าม่านยังปิดอยู่เลย....
"เหมือนกันเลย...วันนี้พระจันทร์ดวงใหญ่"...เสียงปลายสายเริ่มแหบ....เสียงไอค่อกแค่ก
"อื้ม.....สวยดี"
เสียงเหมือนไม่สนใจ
แต่ไม่วายเดินไปเปิดผ้าม่าน....ร่วม"ชมจันทร์"ผ่านโทรศัพท์
"เสียงพี่แตกแหละ....คงโทรมากวนไม่ได้อีกพักใหญ่"
"เหรอ...."
"เสียงแตกรอบสองแล้วนะ......มันน่าจะพอได้แล้วสิ"
"ฮ่าๆ.....เสียงพีเป็นเป็ดเลย"
พูดไปทั้งที่ข้างในรู้สึกว่าพีนำหน้าเขาไปอีกแล้ว
"เดี๋ยวก็เป็น...ทำหัวเราะไปเถอะ"
"อยากเป็นตอนนี้เลย.....จะได้ตามพีให้ทัน"
"........พร้อมทันพี่แล้ว.....พร้อมจะทำไมเหรอ....."
"ก็ไม่ทำไม......."
ก็จะได้รู้สึกว่าเท่าเทียมกัน....ไม่ต้องเดินตาม...ไม่ต้องเป็นน้อง....จะได้เป็นพร้อมกับพีจริงๆ
เขาเห็นปู่รักษ์กับลุงมุจับมือแล้วยิ้มให้กันเสมอ.....
เขาเห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน
ตั้งแต่เด็กๆ
สองคนนั้นเวลาอยู่ด้วยกันมันดูแปลกๆ
แปลกในทางที่ดี....มันบอกไม่ถูกมันดูมีความสุขเขาอยากเป็นแบบนั้น
"พร้อม.....เงียบเชียว"
"เปล่าคิดเรื่องอะไรอยู่น่ะ"
"วันอาทิตย์ไปบ้านปู่รึเปล่า"
"ไปสิ.....อามุชวนไปกินสปาเก็ตตี้ที่บ้าน"
"อื้ม.......พี....ลุงมุกับปู่มีความสุขเนอะ"
"อื้ม......ทำไมเหรอ"
ถ้าเขาเป็นเด็กม.หนึ่งที่แก่แดดกว่านี้
เขาอยากจะบอกพีว่า เขาอยากเป็นปู่รักษ์ แล้วให้พีมาเป็นลุงมุ
แต่พร้อมคือพร้อม
"ไม่มีไร...."
โอ๊ย......พร้อม.....เกือบจะพูดอะไรออกไป
แค่ที่ตามพีไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ก็เด็กจะแย่อยู่ละ.....
ปลายสายฟังแล้วอมยิ้ม....พร้อมน่ารักเสมอเลยสำหรับเขา
เจ็บคอเป็นบ้า.....ต้องไปจิบน้ำอุ่นหน่อยละ.........
..
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 25
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments