สายลมใต้ภูเขา มาเป็นเบ๊พี่สิ

ไม่มีเจตนาทำให้คนในรูปเสียหาย

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด...

เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของห้องขนาดเล็กในหอพักชาย ต้นหนาวค่อย ๆ ขยับตัวใต้ผ้าห่ม ผมสีดำยุ่งเล็กน้อยตกลงมาปิดกรอบหน้า เขายกมือลูบตาเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งอากาศยามเช้าเย็นสบาย ผ้าม่านสีครีมปลิวไหวเบา ๆ ตามแรงลมที่ลอดหน้าต่างเข้ามา พร้อมกับแสงแดดอ่อน ๆ ที่กระทบลงบนโต๊ะมุมห้อง

ต้นหนาวเดินเข้าไปหยิบกรอบรูปขึ้นมา เป็นภาพถ่ายเก่าของชายหญิงคู่หนึ่งกำลังยิ้มให้กล้อง เขายิ้มบาง ๆ แม้ดวงตาจะซ่อนแววเหงาไว้ลึก ๆ

ต้นหนาว

วันนี้มีเรียนเช้า... หนาวไปก่อนนะครับ☺️

เขาบอกกับรูปเบา ๆ เหมือนเป็นธรรมเนียมทุกเช้าของเขา

ต้นหนาว

จะตั้งใจเรียน ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ

หลังวางรูปถ่ายลง เขารีบจัดของ เตรียมหนังสือ และเป้สะพายไหล่ เสื้อผ้านิสิตถูกจัดเรียบร้อยเรียบเนี้ยบ ร่างเล็กเดินออกจากห้องระหว่างทางเดินไปยังป้ายรถรางมหาวิทยาลัย ต้นหนาวก็ก้มหน้าก้มตาเดินเหมือนทุกวัน เขาเป็นคนเงียบ ไม่ค่อยกล้าสบตาใครโดยตรง โดยเฉพาะเวลามีคนมองนาน ๆ จะทำให้เขารู้สึกประหม่า

แต่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่า — ตั้งแต่วันแรกที่เขาเดินเข้ามหาวิทยาลัย สายตาของใครบางคนก็มักจะหยุดอยู่ที่เขาเสมอ เฝ้ามองเงียบ ๆ โดยที่เจ้าตัวยังไม่รู้ตัว...

อาจารย์

เอาละนักศึกษาวันนี้เราจะมาเรียนตัดต่อเสียงกันจะใช่adobe auditionในการตัดต่อนะครับอาจารย์จะพาทำไม่ทันก็ยกมือถามเข้าใจไหมครับ

อาจารย์

จะได้รู้ว่าอันไหนควรทำไม่ควรทำเข้าใจไหมนักศึกษา

ตัวประกอบชาย

เข้าค้าบอาจารย์

ตัวประกอบหญิง

เข้าใจค่ะอาจารย์

ต้นหนาว

เข้าใจครับอาจารย์

เสียงกริ่งบอกเวลาเที่ยงดังขึ้นพอดี ต้นหนาว—นักศึกษาปี 2 คณะนิเทศศาสตร์ รีบเก็บของใส่กระเป๋า แล้วเดินลงจากตึกเรียนไปยังจุดนัดพบกับเพื่อนสนิทต่างคณะอย่าง “ซอล” หนุ่มปี 2 จากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์

ซอล

หนาวหิวไหมไปหาอะไรกินกัน

ต้นหนาว

หิวมากเราไปร้านข้าวแกงเจ้าเดิมไหมซอล

ซอล

เบื่อแล้วอะ อยากกินก๋วยเตี๋ยวมากกว่าวันนี้

ต้นหนาว

okได้เลยงั้นไปกันซอลเดี๋ยวแถวจะยาวเอา☺️

ทั้งสองคนคุยเล่นหัวเราะกันคิกคักเดินหาของกินจนได้ก๋วยเตี๋ยวๆมาจากโรงอาหาร ก่อนจะพากันนั่งกินใต้ร่มไม้

ซอล

วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างหนาว

ต้นหนาว

เราพอทำได้แต่ยังไม่เข้าใจโปรแกรมที่อาจารย์สอนเท่าไหร่เลยยัง งงอยู่บ้าง

ต้นหนาว

แล้วซอลละ

ซอล

หึ หึ ระดับเราแล้ว

ต้นหนาว

ทำไม่ได้?

ซอล

ทำได้สิหนาวเห็นเราเป็นคนยังไงเนี่ย😤

ต้นหนาว

5555

ซอล

แต่แอบยากอยู่นะแต่เราเก่งไงเลยทำได้มีโปรเจคอีกอาจารย์บอกล่วงหน้ามาแต่ยังไม่บอกต้องทำอะไร

ทั้งได้คนคุยกันจนเพลินซอลได้ดูเวลา

ซอล

เราใกล้จะถึงเวลาเรียนแล้วเราขอขึ้นก่อนนะหนาว

ต้นหนาว

อาเคตั้งใจเรียนนะ

ซอลได้เดินไปตึกที่ตัวเองเรียน

ต้นหนาว

ไปซื้อชาเขียวกินดีกว่าเรา😆✨

เหลือเวลาอีกตั้ง40กว่านาที

ต้นหนาวถือแก้วชาเขียวในมือ เดินหลบผู้คนอย่างระมัดระวังเขาพยามหลีกเลี่ยงผู้คนเยอะๆต้นหนางไม่ได้ชอบความวุ่นวาย แต่ก็หลีกเลี่ยงมันไม่ได้เลยในมหา'ลัย

โชคชะตาก็เล่นตลก

ต้นหนาว

อ๊ะ—!

ใครบางคนวิ่งชนจากข้างหลัง น้ำในมือของต้นหนาวกระฉอกออกจากแก้ว

น้ำทั้งแก้วสาดเข้าใส่ร่างสูงของชายหนุ่มที่เดินสวนมาพอดี เสื้อเชิ้ตสีขาวเปียกแนบไปกับแผงอกชัดเจน กลายเป็นภาพสโลว์โมชั่นในสายตาต้นหนาวที่เบิกตากว้างสุดชีวิต

ต้นหนาว

ซวยแล้วไงต้นหนาว

ต้นหนาว

ขะ ขอโทษครับ!!! ผมไม่ได้ตั้งใจ

ภูเขา

ขอโทษแล้วมันหายไหมครับ

ต้นหนาวตัวแข็งทื่อ

ภูเขา

ล้อเล่น ไม่ต้องกลัวพี่หรอกเงยหน้าขึ้นมาครับ

ต้นหนาวเงยหน้าช้าๆ แล้วก็พบว่า...คนที่ตัวเองทำน้ำหกใส่คือ...

ภูเขา เดือนวิศวะ ปี 3 นักบาสฯ นักฟุตบอล หน้าหล่อเกินคน และเป็นที่กรี๊ดของทั้งคณะและนอกคณะ เขายืนมองต้นหนาวด้วยแววตาเรียบนิ่งแต่เจือรอยยิ้มบาง

ภูเขา

ตัวแค่นี้ น้ำแก้วเดียวเกือบจะพัดพี่ล้มแล้วรู้ไหม

ต้นหนาว

ผะ...ผมขอโทษครับ ผมจะซื้อเสื้อใหม่ให้พี่ก็ได้ หรือว่าเอาผ้าซักก็ได้ครับ หรือว่าจะให้ผม--

ภูเขา

ไม่ต้องหรอกแต่ถ้าอยากชดใช้ละก็มาเป็นเบ๊ให้พี่3เดือน

ต้นหนาว

หะ!!!!

ภูเขา

รับผิดชอบที่ทำเสื้อพี่เปียก ก็ต้องใช้แรงงานชดเชย...แฟร์ๆ ใช่ไหม?”

ต้นหนาวอ้าปากพะงาบๆ ไม่รู้จะเถียงยังไงดี

ภูเขายิ้มมุมปาก แล้วเอื้อมมือมาดีดหน้าผากเบาๆ

ภูเขา

เริ่มวันนี้เลย เบ๊ชาเขียว

ต้นหนาว

=口=!

เป็นเรื่องแรกฝากเป็นกำลังใจด้วยนะครับผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะครับ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ