คุณชายมาเฟีย ? ใต้ผิวใจ

ได้เลย...คืนนี้จะไม่สงบ เธอหนีมาได้ แต่หัวใจเธอกำลังวิ่งเข้าหาอันตรายที่ชื่อว่า “เขา” และเขา…ก็ไม่คิดจะปล่อยเธอกลับไปง่ายๆ

เสียงประตูเหล็กของห้องลับชั้นใต้ดินปิดลง วาเลนติน่าเดินไปที่อ่างน้ำข้างผนัง ล้างเลือดที่เปื้อนปลายผมอย่างนิ่งเฉย แม้จะเพิ่งรอดจากการลอบยิงเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว แต่เธอกลับไม่หวาดกลัวเลย

วาเลนตินา 👑

ใครส่งมือปืน//เธอถามด้วยไม่หั่นหน้ามา

ลูเชียโน 👑

น่าจะเป็นคนที่ไม่อยากให้เรารวมอำนาจกัน//เดินมากอดจักด้านหลัง

ลูเชียโน 👑

หรือไม่ก็ คนแอบชอบเธอ..

วาเลนตินา 👑

ฉันเนี่ยน่ะ มีอะไรน่าหึง?

ลูเชียโน 👑

ฉันคิดว่าเธออันตรายจนทำให้คนอื่นเสียสติ รวมถึงฉัน 😬

ลูเซียโน่ยืนอยู่ตรงหน้า ดวงตาคู่นั้นจ้องลึกเข้าไปในหัวใจเธอ — ไม่ใช่แค่ร่างกาย มือของเขายื่นมาช้าๆ ปัดผมเปียกออกจากใบหน้าเธออย่างนุ่มนวลผิดกับนิสัย วาเลนติน่าควรจะขยับถอย...แต่เธอไม่ขยับ

วาเลนตินา 👑

ทำไหมไม่แตะต้องตัวฉันเหมือนที่นายทำกับศัตรูละ//เสียงค่อนๆเบาลง

เขายิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นไม่ใช่รอยยิ้มที่เย็นชาแต่ทันคือความอบอุ่น

ลูเชียโน 👑

เพราะเธอไม่ใช่ศัตรู แต่"เธอคือของฉัน" 😏

และในตอนนั้น — เขาก็จูบเธอ แรงแต่ลึก โหดแต่ระเบิดความรู้สึกที่อัดแน่นมาหลายวัน เธอจิกเสื้อเขาแน่น เขาดันร่างเธอชิดผนังเย็นๆ ในห้องใต้ดิน หัวใจทั้งสองดวงเต้นแรงราวกับจะระเบิดในอก ไม่มีคำพูด มีแค่เสียงหายใจและแรงสัมผัสที่พูดกันได้มากกว่า…

> “ฉันไม่กลัวนาย” เธอพึมพำ — แม้เสียงจะสั่นจนไม่มั่นใจ “แต่ร่างกายเธอ...กำลังสั่นหาแค่ฉัน” เขายิ้ม — ก่อนจะกดจูบลงกลางอกเธอ แล้ว...เขาก็จัดการเธอเหมือนคนที่เขาครอบครองอย่างเต็มใจ เตียงในห้องลับนั้นกลายเป็นสนามรบ แต่ไม่มีเสียงปืน มีแค่เสียงคราง เสียงเรียกชื่อ และเสียงที่ใจสั่งมา... เขา โหด จริง แต่โหดแบบที่เธอไม่อยากให้หยุด ทุกการกระแทกของเขาเหมือนต้องการลงโทษเธอที่ “เย็นชาใส่เขามานาน” > “ของฉัน...” เขากระซิบตอนที่ร่างเธอสั่นจนควบคุมไม่ได้ “จำไว้ให้ดี วาเลนติน่า…เธอเป็นของฉัน” — บทที่ 5 (ถัดไป): “ใครกล้ายิงของเขา ต้องตาย” รุ่งเช้า รอยกัดบนผิวขาวของวาเลนติน่าชัดเจน แต่สิ่งที่ชัดกว่าคือสายตา...ของผู้ชายข้างเธอ ที่ไม่เย็นชาอีกต่อไป > ลูเซียโน่เดินไปหยิบปืน “เมื่อคืนฉันครอบครองเธอ” เขาพูดเรียบๆ “วันนี้...ฉันจะล่าคนที่กล้ายิงเธอ” เธอลุกขึ้น สวมเสื้อคลุม > “แล้วจะให้ฉันอยู่เฉยๆ เหรอ?” เขาหันมาหาเธอ ยิ้มมุมปาก “เปล่า...ฉันต้องการให้เธอฆ่าพวกมันด้วยกันกับฉัน” — เกมล่าของราชาและราชินีมาเฟียกำลังเริ่มขึ้นแล้ว

ริมฝีปากเขาแนบลงบนเธอ — ไม่มีคำเตือน ไม่มีคำขอ มีแค่แรงดึงดูดของร่างกายและความรู้สึกที่ค้างมานานเกินไป ลูเซียโน่ผลักเธอแนบกำแพง มือหนึ่งจับท้ายทอยเธอไว้แน่น อีกมือสอดเข้าระหว่างเรียวขาเธอ แต่เธอไม่พูดอะไรเลย เธอกลับเป็นฝ่ายดึงเขาเข้ามาจูบกลับ ลิ้นที่พันกันและเสียงหอบหายใจ กลบเสียงระเบิดหัวใจพวกเขาไว้ไม่ทัน เขายกตัวเธอขึ้นพาดกับเคาน์เตอร์เย็นเยียบ ดวงตาเธอท้าทาย แต่ร่างกายเริ่มสั่น

ลูเชียโน 👑

“อย่าคิดว่าเธอจะควบคุมฉันได้หลังคืนนี้...” “เพราะฉันตั้งใจจะแตกเธอจนร้องชื่อฉันทั้งคืน” //เขาครางเบาๆ ข้างหู ก่อนจะปลดกระดุมเธอออกทีละเม็ด

วาเลนตินา 👑

ฉันไม่กลัวนาย ..

ลูเชียโน 👑

แต่ร่างกายของเธอมันสั่นหาแต่ ค.วย ของฉัน //ยิ้มเป็นมิตร55

แล้ว...เขาก็จัดการเธอเหมือนคนที่เขาครอบครองอย่างเต็มใจ เตียงในห้องลับนั้นกลายเป็นสนามรบ แต่ไม่มีเสียงปืน มีแค่เสียงคราง เสียงเรียกชื่อ และเสียงที่ใจสั่งมา... เขา โหด จริง แต่โหดแบบที่เธอไม่อยากให้หยุด ทุกการกระแทกของเขาเหมือนต้องการลงโทษเธอที่ “เย็นชาใส่เขามานาน

ลูเชียโน 👑

เขากระซิบตอนที่ร่างเธอสั่นจนควบคุมไม่ได้ “จำไว้ให้ดี วาเลนติน่า…เธอเป็นของฉัน"

ยาวๆจ้ะะ555

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ