เสียงไซเรนรถตำรวจห่างออกไปหลายช่วงตึก
คีรีจับมืณิชาแน่น วิ่งฝ่าความมืดของซอยแคบ ๆ ที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำฝนและควันจากท่อระบายน้ำ
ณิชาทั้งตัวสั่น มือเย็นเฉียบ ใบหน้าเธอซีดเผือด ขาแทบไม่มีแรงจะก้าว แต่เธอก็ไม่ถาม… ไม่โวยวาย
เธอเพียงแค่… วิ่งตามเขาไป
จนกระทั่งพ้นออกมาถึงที่จอดรถร้างใต้ตึกเก่า
คีรีหยิบกุญแจรถซ่อนไว้ใต้แผ่นคอนกรีต เขาขับรถออกไปด้วยความเร็วสูง ปล่อยให้คำถามในใจณิชาสะสม จนมันระเบิดออกมาในที่สุด
“คีรี… บอกฉันที ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”
เขาเงียบอยู่นาน ก่อนจะตอบเสียงเรียบ
“มีคนพยายามจะฆ่าเธอ… และพวกมันส่งฉันมา”
ณิชาตาโต “อะไรนะ?”
คีรีหยุดรถกะทันหัน หันมาสบตาเธอเต็ม ๆ
“ฉันเป็นนักฆ่า…” เขาพูดชัดเจน ราวกับยอมรับบาป
“ฉันถูกฝึกมาตั้งแต่เด็ก ฉันเคยฆ่าคนมานับไม่ถ้วน และตอนแรกที่ฉันเข้าหาเธอ… ก็เพราะเธอคือ ‘เป้าหมาย’”
ณิชานิ่ง… เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน
เธอนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ราวกับเวลาหยุดไปชั่วขณะ
แล้วเธอก็พูดขึ้นเบา ๆ
“แล้วตอนนี้ล่ะ... ฉันยังเป็นเป้าหมายอยู่มั้ย?”
คีรีไม่ตอบ เขาหลบตา ก่อนจะเอ่ยช้า ๆ
“ไม่… ตอนนี้เธอคือคนที่ฉันจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องอีกแล้ว”
...
สถานที่ลับ – บ้านพักกลางป่า จ.กาญจนบุรี
เช้าวันต่อมา แสงแดดลอดผ่านม่านไม้ไผ่ คีรีพาณิชามาหลบที่บ้านปลอดภัยหลังหนึ่งที่เขาเตรียมไว้เผื่อกรณี “ทรยศต่อองค์กร” ซึ่งเขาไม่เคยคิดว่าจะต้องใช้จริง
ณิชายังคงเงียบ… เธอไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ออกมาจากกรุงเทพฯ
เธอเอาแต่นั่งจ้องสมุดโน้ตเก่าขนาด A5 เล่มหนึ่งที่เธอเคยได้มาจากพ่อก่อนเสียชีวิต
เธอคิดเสมอว่ามันก็แค่สมุดวาดเล่นของเด็ก…
แต่ตอนนี้ เธอเริ่มสงสัยว่าข้างในนั้นอาจมีอะไรมากกว่าที่เห็น
...
คืนนั้น ขณะคีรีนั่งประกอบปืนไรเฟิลในห้องใต้ดิน
ณิชาเดินเข้ามาเงียบ ๆ พร้อมสมุดในมือ
“คีรี… ฉันว่าพ่อฉันทิ้งอะไรบางอย่างไว้ให้”
เธอเปิดสมุดให้ดู หน้าที่มีลายเส้นยุ่งเหยิงคล้ายเส้นกราฟ
แต่คีรีมองแวบเดียวก็บอกได้ทันที
“นี่คือรหัสเข้าระบบขององค์กร… แถมยังเข้าถึงระดับสูงด้วย”
ณิชาตกใจ “พ่อฉัน… เขาเคยเป็นใครกันแน่?”
คีรีหลับตา ถอนหายใจ “อดีตสายลับของรัฐบาลไทย เขาเคยล้วงข้อมูลลับระดับนานาชาติจากองค์กรที่ฉันทำงานให้… แล้วหายตัวไปพร้อมลูกสาวหนึ่งคน – ก็คือเธอ”
ณิชานิ่งอึ้ง
...
ขณะเดียวกัน – ในสำนักงานใหญ่ขององค์กรลับ
ชายในชุดสูทสีดำสนิทเดินเข้าห้องประชุม เขาคือ "เบลล์" มือขวาของหัวหน้าองค์กร
“คีรีทรยศแล้วครับ… แต่เรายังมีเวลา ถ้าเราเอาตัวผู้หญิงคนนั้นกลับมาได้ก่อนเขาจะถอดรหัสสำเร็จ”
เสียงในห้องตอบกลับมาเย็นเยียบ
“ไม่ต้องเอาตัวกลับ… จัดการเธอให้จบ”
...
ตัดกลับมาที่บ้านกลางป่า
คีรีปิดสมุดในมือ สีหน้าจริงจัง
“ถ้าเราจะรอด… เราต้องรู้ให้ได้ว่าพ่อเธอซ่อนไฟล์นั้นไว้ที่ไหน และเราต้องถอดรหัสก่อนพวกมันจะมาถึง”
ณิชาเงยหน้ามองเขาเต็มตา
“งั้นฉันจะสู้… ถ้าต้องหนีไปด้วยกัน ฉันจะไม่วิ่งหนีอีกแล้ว”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments