คืนที่พระจันทร์ไม่เหมือนเดิม
EP:3 เงียบ…แต่ไม่ว่างเปล่า
วิวาห์
ไอคนไม่มีมารยาท//พึมพำ
เสียงพึมพำจากริมฝีปากของวิวาห์เบาราวลม แต่ในใจเต็มไปด้วยเสียงดังโครมคราม
เธอหงุดหงิด ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรแค่เจอเขาไม่ถึงห้านาทีก็รู้สึกเหมือนอยากจะถอดรองเท้าเขวี้ยงใส่
แต่พอหันไปเห็นแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ทอดผ่านไร่องุ่น ก็รู้สึกตัวอีกทีว่าตัวเองยืนเหม่ออยู่นานเหมือนกัน
มะนาว[สาวใช้]
คุณวิวาห์มีคะ ให้นาวช่วยจัดของมั้ยคะ
วิวาห์
ไม่เป็นไรค่ะพี่นาว วาจัดเองได้ค่ะ
เธอรีบตอบอย่างเกรงใจ ทั้งที่ในใจยังไม่หยุดหมุนวนกับภาพของผู้ชายที่เดินผ่านไปเมื่อครู่
คืนนั้น เธอล้มตัวลงนอนบนเตียงไม้กลิ่นสะอาด
บรรยากาศเงียบสนิทจนได้ยินเสียงใบไม้ไหวที่หน้าต่าง
และนั่นเองที่เธอเริ่มเปิดโทรศัพท์มือถือ หวังว่าจะมีข้อความจากพ่อหรือแม่ แต่ทุกอย่างยังคงเงียบ ไม่มีแม้แต่สัญญาณว่าอยู่ที่ไหน
วิวาห์
ยุ่งจนไม่มีแม้แต่เวลาส่งข้อความ
แต่เสียงในใจไม่ยอมเงียบ เพราะแม้แต่ตอนที่พวกท่านไปต่างประเทศก่อนหน้านี้ยังไม่เคยเงียบหายขนาดนี้เลย
เช้าวันถัดมา แสงแดดที่ลอดผ่านม่านไม้ไผ่ดึงเธอให้ตื่นขึ้น กลิ่นกาแฟกับขนมปังอบใหม่ลอยมาแตะจมูก เธอลงไปชั้นล่าง เจอกับโต๊ะไม้ยาวที่มีแยมผลไม้โฮมเมดวางเรียงราย
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
อลันตื่นแต่เช้าไปดูสวนอีกแล้วหรอลูก
อลัน
ช่วงนี้องุ่นกำลังจะเก็บ ต้องจัดการให้ดีครับ//เดินออกไป
วิวาห์
แม่คะ อลันไม่ชอบวาหรอคะ
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
ลันไม่ใช่ไม่ชอบหนูนะจ๊ะ
ลาวัณย์ศิริ[แม่อลัน]
เพียงแต่ อลันเป็นคนไม่ค่อยพูดหน่ะจ่ะ
คืนนั้น ระหว่างที่เธอกำลังจะเดินกลับห้อง…
ก็เห็นไฟโรงหมักที่อยู่ลึกเข้าไปในสวนยังเปิดอยู่ แสงสีเหลืองวอร์มๆ ลอดออกมาจากช่องหน้าต่างกระจก
เหมือนบางอย่างดึงดูดให้เธอเดินไปหา
เสียงเปิดประตูดังเอี๊ยดเบา ๆ
และนั่นคือครั้งแรกในรอบหลายปีที่วิวาห์ได้เห็นอลันทำงานจริงจัง ใต้แสงไฟ เสื้อเชิ้ตพับแขนของเขาเปื้อนฝุ่นและไวน์ ริมฝีปากเม้มแน่นขณะอ่านบันทึกการหมักไวน์อย่างตั้งใจ
วิวาห์
แค่สงสัยว่าทำไมไฟไม่ดับสักที
อลันหันขวับมามอง
แววตาเขาคล้ายจะตำหนิ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ วิวาห์เม้มปากแน่นก่อนจะหันหลังเดินกลับ แต่ยังไม่ทันได้ก้าวพ้นประตู เสียงเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง
อลัน
ถ้าอยากรู้เรื่องพ่อแม่เธอจริงๆ
อลัน
บางที เธอควรเริ่มจากสิ่งที่พวกเขาทิ้งไว้
แต่อลันกลับหันหลังให้และเดินไปทางเครื่องหมักไวน์ ทิ้งคำพูดปริศนาไว้ในใจเธอ อย่างจงใจ
Comments