เพื่อนร่วมห้องสุดประหลาดกับนายขี้สงสัย
บทที่1เด็กใหม่แสนประหลาด
เสียงกริ่งดังขึ้นเพื่อเป็นสัญญาณในการปิดทำการของโรงเรียน ไม่เว้นแม้กระทั่งห้องสมุดที่พวกเขาสามคนสิงอยู่ก็ตาม
ไอซ์
ออดดังแล้วกลับบ้านก่อนนะพวกมึง
ไม่ทันที่ทั้งสองคนจะได้ตอบไอซ์ก็วิ่งนำหน้าไปไกลแล้วโดยไม่หันกลับมามองจนทั้งสองได้แต่ลอบบ่นอย่างปลงๆ
ญาดา
ก็เป็นแบบนั้นมาตั้งนานแล้วนะ เกมส์เหอะจะกลับบ้านยัง เราว่าเราจะกลับแล้ว
เกมส์
เราอยากจะหาข้อมูลเพิ่มอีกนิดหน่อยอ่ะ
ญาดา
ไอ้ตำนานแวมไพร์ที่ไปสะกิดต่อมเผือกนายอ่ะนะ
เกมส์
โห่ รู้ทัน//พูดแล้วพองลมที่แก้ม
ญาดา
งั้นบายละกัน โชคดีกับการเผือก//โบกมือ
เกมส์
แน่นอนเรื่องของคนอื่นคือเรื่องของเรา ฮิ ฮิ
หลังญาดากลับบ้านไปเวลาก็ล่วงเลยมาถึงสี่โมงครึ่ง ซึ่งเป็นเวลาเลิกเรียนและเป็นเวลาของการปิดห้องสมุด
ทำให้เกมส์ต้องย้ายร่างตัวเองไปยืมหนังสือที่เขาอ่านค้างคาไว้ก่อนจะหันออกไปมุ่งตรงกลับบ้าน
เขาดันบังเอิญไปเห็นคนที่เขากำลังสงสัยอยู่
เด็กใหม่ผมครามหน้าตาหล่อเหลาที่กำลังเดินกลับบ้าน
เกมส์
นั่นใช่ ภามใช่มั้ยหน่ะ?//ชะงักปนสงสัย
หลังจากตัดสินใจกับตัวเองแล้ว เกมส์ก็เริ่มการย่องเบาตามภามไปในทันที
เกมส์
[เงียบเข้าไว้ เงียบเข้าไว้]//ย่อง
เกมส์
[เอ๊ะ ทำไมเลี้ยวขวาแล้วอ่ะ ชักแปลกๆแล้ว ]
เกมส์เดินตามถามมาเรื่อยๆจนกระทั่ง. . .
วินาทีหนึ่งที่เขาละสายตา ภามก็หายไปจากตรงหน้าไป
เกมส์
[เห้ย! หายไปไหนของเขากัน]
เมื่อจู่ๆถามก็มาอยู่ตรงหน้าเขา
เกมส์
!!!!//กรีดร้องแบบไม่มีเสียง
เกมส์ตกใจสุดขีดจนเกือบสลบกับภาม
Comments