✰⋆｡:ﾟ･*☽:ﾟ･⋆｡✰⋆｡:ﾟ･*☽:ﾟ･⋆｡✰⋆｡:ﾟ･*☽
แม้ แทฮยอน จะเผยตัวตนว่าเป็นใคร
แต่คำว่า "ความจริงทั้งหมด"
ของเขายังไม่ได้ถูกเล่า
*และ*โมริ...ก็ยังไม่พร้อมจะฟัง
เขาเริ่มปลีกตัวมากขึ้น
ตั้งใจอบขนมหลังร้าน
แทนจะอยู่หน้าเคาน์เตอร์
พยายามทิ้งช่วงเวลาเงียบ ๆ
ให้ตัวเองได้หายใจ
จนกระทั่งในบ่ายวันหนึ่ง
ประตูร้านเปิดออก
พร้อมเสียงทักใส ๆ จากชายหนุ่มที่ดูสดใสกว่าท้องฟ้านอกหน้าต่าง
โมริ : ! ฉันผ่านมาย่านนี้พอดีเลยแวะมา !
โมริ : เงยหน้าขึ้น
เห็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง
ผมสีน้ำตาลอ่อน ใส่เสื้อสเวตเตอร์เรียบง่าย
เขาชื่อ เซน — เพื่อนร่วมชั้นเรียนทำขนม
จากญี่ปุ่นที่เคยอยู่ด้วยกันช่วงสั้น ๆ
เมื่อหลายปีก่อน
และเพิ่งย้ายมาอยู่เมืองเดียวกันโดยบังเอิญ
“ ฉันได้กลิ่นกาแฟกับอบเชย
ตั้งแต่หน้าถนนเลยแนะ ”
เซน : หัวเราะขณะนั่งลงหน้าเคาน์เตอร์
เขาไม่ถาม ไม่เซ้าซี้
แต่หยิบกระดาษออกมาแล้ว
เริ่มวาดไอเดียขนมใหม่ ๆ
ที่เขาอยากลองทำกับ - โมริ
เป็นครั้งแรกในหลายวัน...ที่
โมริ : หัวเราะออกมาเบา ๆ
ในมุมมองของ—แทฮยอน
เดินเข้าร้านมาเงียบ ๆ
เห็นภาพนั้นเต็มตา
รอยยิ้มของ - โมริ ที่เขาไม่ได้เห็นอีกเลย
นับตั้งแต่พวกเขาพบกันใหม่
แทฮยอน : วางกล่องของขวัญ
ไว้เงียบ ๆ บนโต๊ะด้านหน้า
ภายในคือ...
ขนมที่เขาเคยทำร่วมกับ - โมริ
ในโตเกียว — "บลูเบอร์รี่ชีสครีมพัฟ"
พร้อมโน้ตแผ่นเล็ก ๆ
“ความทรงจำดี ๆ …มันหายไปไม่ได้หรอก
แม้คุณจะพยามย้ายมันนานแค่ไหน”
เขาเดินออกจากร้าน
โดยไม่หันกลับมามองอีก
✰⋆｡:ﾟ･*☽:ﾟ･⋆｡✰⋆｡:ﾟ･*☽:ﾟ･⋆｡✰⋆｡:ﾟ･*☽
(ท้ายตอนที่ 5 )
บางครั้ง...ขนมที่อบด้วยความรู้สึก
อาจไม่ใช่คำขอโทษ
แต่เป็นวิธีบอกว่า—ใจยังอยู่ตรงนี้
แม้เจ้าตัว...จะเดินจากไปชั่วคราวก็ตาม
*โมริ**มองกล่องขนมบนโต๊ะ*
ยังไม่เปิดดู
แต่จำกลิ่นของมันได้ทันที
“...บลูเบอร์รี่ชีสครีมพัฟ”
สูตรที่เคยทำกันในครัวเล็ก ๆ กลางฤดูฝน
เมื่อหลายปีก่อน...ในโตเกียว
ช่วงเวลาที่แสนเรียบง่าย
แต่มักย้อนกลับมาในคืนที่เงียบเกินไป
*เสียงฝีเท้าของแทฮยอนค่อย ๆ ห่างออกไป*
ขณะที่กลิ่นกาแฟกับอบเชยยังลอยอวลอยู่
*โมริ**หลับตา สูดลมหายใจลึก*
แล้วเอ่ยเบา ๆ ราวกับคำพูดจะไม่ทันลมที่พัดผ่าน
“...ฉันยังจำมันได้เหมือนกัน”
เขาไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายได้ยินไหม
แต่ก็ไม่สำคัญแล้ว
เพราะในขนมนั้น—มีคำตอบมากกว่าคำพูดไหน ๆ
*และในรอยยิ้มของ*เซน
ที่พยายามปลุกชีวิตบางอย่างในร้านแห่งนี้อีกครั้ง
ก็อาจมีบทใหม่...ที่รอให้เขาเปิดใจอ่าน
... ✰⋆｡:ﾟ･*☽:ﾟ･⋆｡✰⋆｡:ﾟ･*☽:ﾟ･⋆｡✰⋆｡:ﾟ･*☽...
...✦ ฉบับพิเศษ [special Scene] ✦...
...(กลิ่นอบในความทรงจำ)...
...เสียงกระดิ่งเหนือประตูร้านดังแผ่วเบา......
...ประตูเปิดออกช้า ๆ พร้อมร่างของเขา...
...ที่เดินจากไป—ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง...
...*โมริ**ยืนนิ่งอยู่หลังเคาน์เตอร์*...
...กลิ่นขนมอบยังอุ่นอยู่ในอากาศ...
...แต่บรรยากาศในใจกลับเย็นวูบลง...
...เหมือนมีใครเปิดหน้าต่างในฤดูหนาว...
...“ความทรงจำดี ๆ …มันหายไปไม่ได้หรอก...
...แม้คุณจะพยายามย้ายมันนานแค่ไหน”...
...*คำพูดสุดท้ายของเขาเหมือนฝังลึกอยู่ในใจ*โมริ...
...ไม่ใช่เพียงเพราะคำพูดเหล่านั้นจริง...
...แต่เพราะในแววตาเขายัง...
...มีอะไรบางอย่าง...ที่ยังไม่จางหาย...
...*โมริ**เหลือบตามองเตาอบ*...
...มีขนมอีกถาดที่เพิ่งสุก...
...เป็นสูตรที่เขาเคยสอนให้...
...เป็นสูตรเดียวกับที่เธอเคยใช้...
...ในวันที่เขามาช่วยทำขนมเงียบ ๆ...
...ข้างเธอ**ขนมชิ้นเล็ก ๆ...
...รูปหัวใจบิดเบี้ยวเล็กน้อย...
...กลิ่นของอัลมอนด์ผสมน้ำผึ้งลอยอบอวล...
...เหมือนความรู้สึกที่ยังไม่สมบูรณ์...
...แต่ก็ยังอ่อนโยน...
...“ฉันไม่ได้อบมันเพราะอยากขอโทษ”...
...*โมริ**พึมพำกับตัวเอง*...
...“แต่เพราะอยากให้เขารู้...ฉันยังอยู่ตรงนี้”...
...ขนมนั้นถูกวางไว้ในกล่องเล็ก ๆ...
...ไม่มีชื่อ ไม่มีป้าย...
...มีเพียงกระดาษโน้ตใบจิ๋วที่เขียนด้วยลายมือว่า...
..."เผื่อคุณยังจำกลิ่นนี้ได้..."...
...****************...
...โปรดติดตามตอนต่อไป......
...(จบตอนที่5)...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments
MilitaryMan
ยินดีให้กำลังใจแอด เราเชื่อว่าแอดจะเขียนออกมาได้สวยงามมากๆ 💕
2025-06-02
1