ผมติดอยู่ที่นี่ | Abandoned
5
โซวา โทระ
โธ่เอ้ย! ไอ้เพื่อนบ้า // ตะโกนว่าโชกาตะ
โซวา โทระ
ทำเอาตกใจหมดเลยวุ้ย!
ชิมะ โชกาตะ
คิก คิก // หัวเราะชอบใจ
ชิมะ โชกาตะ
รีบเข้ามากันสิ ยืนเอ๋ออยู่ได้นะพวกแกเนี่ย // ยิ้มกวน
ซุนอาดะ ชิจิมะ
ไหนว่าจะไม่มา กลัวโดนหักคะแนนกิจกรรมชมรมหรือไง // น้ำเสียงกวนๆ
ชิมะ โชกาตะ
ก็นะ ฉันเป็นถึงประธานสภานักเรียน จะปล่อยให้ลูกน้องอย่างพวกแกมาเสี่ยงตายโดยไม่มีผู้นำอย่างฉันได้ยังไงกัน // ภาคภูมิใจ
โซวา โทระ
แค่มีรองประธานสภานักเรียนอย่างฉัน ประธานอย่างแกก็ไม่จำเป็นแล้วล่ะ โชกาตะ // พูดอย่างภูมิใจ
ชิมะ โชกาตะ
ถ้าฉันไม่จำเป็นจริงๆ แล้วทำไมแกถึงเป็นได้แค่รองในขณะที่ฉันคือประธานตัวจริงล่ะ // ยิ้มกวน
ซุนอาดะ ชิจิมะ
เลิกกัดกันสักที พวกนายเนี่ยนะ // ท่าทางเหนื่อยใจ
อาโนะ ริกะ
รีบเข้าไปข้างในกันเถอะ ตะวันจะลับขอบฟ้าแล้วนะ
ฮันนะ ซาโตะ
// ยืนเหม่อลอย
โซวา โทระ
ซาโตะ แกจะยืนเหม่อลอยอีกนานมั้ยนั่น // ต่อยแขนซาโตะเบาๆ
ฮันนะ ซาโตะ
หา! เอ่อ...อ๋อ ขอโทษที // สะดุ้งตกใจ
จากนั้นทุกคนก็ได้เข้าไปในตึก โดยมุดเข้าไปในช่องเล็กๆ ของหน้าต่างที่แง้มอยู่
โซวา โทระ
// ลอดผ่านช่องหน้าต่างได้อย่างง่ายดาย
ซุนอาดะ ชิจิมะ
ชิ ฉันละหมั่นไส้พวกตัวเล็กจริงๆ // มองโทระอย่างหมั่นไส้
โซวา โทระ
--> ส่วนสูง 166 ซม.
ซุนอาดะ ชิจิมะ
ส่วนสูง 178 ซม. <--
ฮันนะ ซาโตะ
ส่วนสูง 182 ซม. <--
ชิมะ โชกาตะ
ส่วนสูง 184 ซม. <--
อาโนะ ริกะ
ส่วนสูง 181 ซม. <--
โซวา โทระ
เกิดมาเตี้ยก็มีข้อดีเหมือนกันแฮะ // ภูมิใจ
ชิมะ โชกาตะ
เตี้ยที่สุดในกลุ่มเป็นเรื่องน่าภูมิใจหรือไง // ยิ้มกวนๆ
โซวา โทระ
พวกแกสูงผิดมนุษย์เองนี่นา จะมาว่าฉันเตี้ยไม่ได้หรอก
ชิมะ โชกาตะ
แต่ก็ดี ตัวเล็กๆ แบบนี้จะได้...ถนัดๆ // กระซิบข้างหูโทระ
โซวา โทระ
อย่ามาพูดบ้าๆ นะเฟ้ย
ชิมะ โชกาตะ
คิก คิก // หัวเราะ
โซวา โทระ
แล้วนั่นพวกแกจะยืนอยู่อีกนานมั้ยรีบเข้ามาเส้ // ตะโกนบอกเพื่อน
ซุนอาดะ ชิจิมะ
// พยายามลอดช่องหน้าต่างเข้าไป
ซุนอาดะ ชิจิมะ
โอ้ยๆ ติดหัวโว้ยย // เข้าไปได้แค่ตัว
โซวา โทระ
// พยายามเปิดหน้าต่างให้กว้างขึ้น
โซวา โทระ
เปิดหน้าต่างกว้างสุดได้แค่นี้แหละ
โซวา โทระ
คงเพราะไม่ได้เปิดมานานแล้ว สนิมเลยขึ้นบานพับ
ชิมะ โชกาตะ
เพราะนายแรงน้อยต่างหากเล่า โทระ
ชิมะ โชกาตะ
// ใช้แรงผลักเปิดหน้าต่างให้กว้างขึ้น
ชิมะ โชกาตะ
เปิดได้แค่นี้แหละ
ซุนอาดะ ชิจิมะ
// พยายามเอาหัวตัวเองเข้ามา
ซุนอาดะ ชิจิมะ
ย๊ากกกก! เข้ามาได้แล้ว // กระโดดดี๊ด๊า
ฮันนะ ซาโตะ
ทีนี้ก็ตาฉันเข้าไปบ้าง
ฮันนะ ซาโตะ
// เอาขาเข้าไปก่อน
ฮันนะ ซาโตะ
// พยายามเอาตัวเข้าไป
ฮันนะ ซาโตะ
// ติดซิกแพ็กและกล้ามแขน
ฮันนะ ซาโตะ
ให้ตายเถอะ ฉันเข้าไปไม่ได้!
ชิมะ โชกาตะ
// ช่วยดึงตัวซาโตะเข้ามา
ฮันนะ ซาโตะ
ย๊ากก! เข้ามาได้แล้ว // นอนกองกับพื้น
ชิมะ โชกาตะ
เหมือนฉันจะดึงนายแรงไป // ยิ้มเจื่อน
ฮันนะ ซาโตะ
ไม่เป็นไรๆ // ลุกขึ้นยืน
อาโนะ ริกะ
// ลอดผ่านช่องหน้าต่างมาอย่างทุลักทุเล
ชิมะ โชกาตะ
เอาละๆ ทุกคนเดินตามฉันมานะ
ชิมะ โชกาตะ
// เดินนำขึ้นบันไดไปชั้นสอง
ซุนอาดะ ชิจิมะ
บรรยากาศน่ากลัวใช้ได้เลยว่ะ // มองรอบๆ
อาโนะ ริกะ
มืดมากๆ เลย แทบมองไม่เห็นทางแน่ะ
โซวา โทระ
ฉันมีไฟฉายนะ // เปิดไฟฉายส่องทาง
อาโนะ ริกะ
หู้วว ค่อยดีขึ้นหน่อย...
ทุกคนเดินตามโชกาตะขึ้นบันไดไป...
ทุกคนมองไปรอบๆ พบว่าชั้นสองนั้นว่างเปล่าแทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรหลงเหลืออยู่เลย มีฝุ่นเกาะอยู่ทั่วทุกที่ และที่โดดเด่นที่สุดก็คงจะเป็นรอยเลือดตามทางเดินและข้างฝาผนัง...
โซวา โทระ
กลิ่นคาวเลือดคลุ้งเลย // เอามือปิดจมูก
ซุนอาดะ ชิจิมะ
จะว่าไปที่นี้ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนี่นา มีแค่คราบเลือดนิดหน่อยก็เท่านั้น
อาโนะ ริกะ
พวกเรากลับกันดีมั้ย เริ่มมืดแล้วด้วย
ฮันนะ ซาโตะ
ฉันก็เริ่มง่วงแล้วสิ
โซวา โทระ
ฉันก็เริ่มอยากกลับบ้านแล้วเหมือนกัน
ชิมะ โชกาตะ
งั้นพวกเรากลับกันเถอะ ฉันว่าที่นี่ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก
โซวา โทระ
// กำลังจะเดินลงบันได
เสียงอะไรบางอย่างดังมาจากชั้นล่าง
โซวา โทระ
เสียงอะไรน่ะ // หยุดชะงัก
เสียงที่ทุกคนได้ยินจะเป็นเสียงอะไร...
Comments