He... and those eyes

“ยางามิ ไลท์” เด็กหนุ่มมัธยมปลายที่เพิ่งย้ายมาเรียนที่โรงเรียนใหม่ บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยนักเรียนมากมายที่กระจายกันอยู่ทั่วบริเวณ บ้างจับกลุ่มคุยกัน บ้างยืนอยู่ลำพัง สลับปะปนกันไป

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาถูกกรอบด้วยเส้นผมสีน้ำตาลตัดสั้น แม้จะไม่ได้เซ็ตทรง แต่กลับดูเป็นธรรมชาติอย่างประหลาด ชุดนักเรียนสีขาวสะอาดตา เสื้อเชิ้ตติดกระดุมเรียบร้อยทุกเม็ด ทั้งการแต่งกาย บุคลิก สีหน้า และท่าทาง ล้วนส่งให้ภาพรวมของเขาดูดีแทบจะไร้ที่ติ

ร่างสูงโปร่งก้าวเท้าเดินผ่านฝูงชน ขณะสายตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองรอบ ๆ พลางสังเกตปฏิกิริยาจากนักเรียนคนอื่น บ้างจ้องเขม็ง บ้างกระซิบกระซาบ บางคนก็ไม่ได้หันมามองเขาด้วยซ้ำ

“นั่นใครน่ะ? เด็กใหม่เหรอ?”

“หล่อเนอะ ว่ามั้ย?”

“ใช่ ๆ หล่อมากเลย คิกๆ~”

เสียงซุบซิบดังขึ้นจากกลุ่มสาว ๆ ที่ยืนล้อมวงกัน สายตาทั้งกลุ่มจ้องมาที่เขาเป็นตาเดียว ไลท์เพียงยิ้มบาง ๆ ตอบกลับอย่างสุภาพพอเป็นมารยาท ซึ่งนั่นก็เพียงพอจะทำให้ใบหน้าหลายคนขึ้นสีแดงระเรื่อ

ครืด—

เสียงประตูบานเลื่อนถูกเลื่อนออก ไลท์ก้าวเข้าไปในห้องเรียน มาหยุดอยู่ที่โต๊ะตัวหนึ่งก่อนจะนั่งลงอย่างสงบ เขาหยิบอุปกรณ์การเรียนขึ้นมาจัดวางเรียบร้อย กวาดสายตามองไปรอบ ๆ แล้วจึงสังเกตได้ว่า...ไม่มีใครเลย

‘นี่เรามาคนแรกเหรอ?’ ไลท์คิดในใจ

เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้น ไม่นานนักห้องเรียนที่เคยเงียบสงบก็เริ่มเต็มไปด้วยความวุ่นวายจากนักเรียนที่ทยอยกันเข้ามา เสียงเก้าอี้ขูดพื้นกับเสียงพูดคุยดังระงมไปทั่ว ก่อนที่บรรยากาศจะกลับเข้าสู่ความสงบเมื่ออาจารย์เดินเข้ามา

อาจารย์ส่งสัญญาณให้ไลท์ลุกขึ้น เขาขยับตัวเล็กน้อย จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะก้าวขึ้นไปยืนหน้าห้อง สายตาทุกคู่ในห้องจับจ้องมาที่เขาในทันที

“วันนี้มีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา เรียนดีมากเลยนะ ฝากดูแลกันด้วยล่ะ เอ้า แนะนำตัวสิ” อาจารย์กล่าว

“ผมชื่อ ยางามิ ไลท์ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

เขาก้มหัวเล็กน้อยเป็นเชิงทักทาย เมื่อแนะนำตัวเสร็จแล้วก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเอง

...

ช่วงพักเที่ยงมาถึง ไลท์เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเขาลืมพกข้าวกลางวันมา

“โธ่~”

เขาคิดอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจลุกออกจากห้องไป กะจะไปซื้อแซนวิชที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ ๆ โรงเรียน

เขาเดินเข้าไปในร้าน หยิบน้ำเปล่าหนึ่งขวดกับแซนวิชหนึ่งชิ้น แล้วไปต่อแถวคิดเงิน ที่หน้าเคาน์เตอร์มีคนยืนอยู่ก่อนหน้าเขา ไลท์เหลือบมองอีกฝ่าย เห็นเพียงชุดนักเรียนที่เหมือนกับเขา จึงเดาว่าอีกฝ่ายก็คงเรียนที่เดียวกัน

“อ่ะ—”

เสียงอุทานเบา ๆ ดังขึ้นพร้อมกับ...

กริ๊ง!

เสียงเหรียญตกกระทบพื้น

ไลท์ก้มลงไปช่วยเก็บให้ และเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหนึ่ง—น่ารักอย่างประหลาด ผิวขาวซีดเล็กน้อยแต่ไม่ถึงกับดูป่วย ใต้ตาคล้ำเล็กน้อยเหมือนคนที่นอนไม่พอ แต่ทุกอย่างกลับดูเข้ากันอย่างแปลกประหลาด

“ขอบคุณนะ”

เสียงทุ้มต่ำปนแหบนิด ๆ ฟังแล้วจั๊กจี้ในหูชอบกล อีกฝ่ายยิ้มบาง ๆ แล้วรับเหรียญไปก่อนจะยื่นให้พนักงานและเดินออกจากร้านไป

ไลท์จ่ายเงินและเดินออกตามหลังมา เขารู้สึกแปลก ๆ กับตัวเอง ใบหน้าน่ารักเมื่อครู่นั้นยังคงติดอยู่ในหัว แม้แต่ระหว่างทางเดินกลับโรงเรียน

...----------------...

^^^จบตอนแรกแล้วนะคะ เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย?^^^

^^^นี่เป็นประสบการณ์การแต่งฟิคครั้งแรกเลยย^^^

^^^ดีแย่ยังไงมีคำแนะนำให้สามารถคอมเม้นได้เลย^^^

^^^สัญญาว่าจะไม่ดองค่ะ Bye~ Bye~👋🏻💖^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***