พันธะรักใต้เงามาเฟีย Ep.5

ลินเดินออกจากรถแล้วตรงเข้าไปในคฤหาสน์ที่คีรินทร์พามา ไม่มีเสียงพูด ไม่มีเสียงต้อนรับจากใคร พื้นที่รอบ ๆ มืดและเงียบจนลินรู้สึกว่าตัวเองหลงอยู่ในที่แปลก ๆ

ลิน

(คิดในใจ): นี่มันที่ไหนกัน... คฤหาสน์ที่คีรินทร์อ้างว่าเป็นบ้านของเขา มันใหญ่เกินไปจนทำให้ฉันรู้สึกเหมือนแค่เศษเสี้ยวในโลกนี้เอง

[ประตูใหญ่เปิดออก – คีรินทร์ยืนรออยู่]

คีรินทร์

เข้าไปข้างใน

ลินก้าวเดินตามเขาไป บรรยากาศรอบ ๆ เริ่มจะรู้สึกอึดอัดขึ้นเรื่อย ๆ

[คีรินทร์พาไปที่ห้องใหญ่ในคฤหาสน์] ห้องนี้กว้างขวาง ตกแต่งหรูหรา แต่ไร้ชีวิตชีวา ห้องโถงที่เต็มไปด้วยภาพวาดสวย ๆ เหมือนในพิพิธภัณฑ์แต่กลับดูว่างเปล่า

ลิน

(คิดในใจ): ห้องนี้สวย... แต่มันดูเย็นชาเหมือนเจ้าของห้อง

คีรินทร์

นั่งรอที่นี่ก่อน ฉันจะไปทำธุระแล้วจะกลับมาหา

ลิน

ค่ะ

คีรินทร์เดินออกไปทิ้งให้ลินนั่งอยู่ในห้อใหญ่อย่างเงียบ ๆ

ลิน

(คิดในใจ):ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่ไม่ว่าจะเจอใครก็แล้วแต่...ฉันเหมือนจะไม่มีที่ไหนที่ "เป็นของตัวเอง" เลย

ขณะที่นั่งอยู่คนเดียว ความรู้สึก "แปลกแยก" ยิ่งรุนแรงขึ้น

[ครู่ต่อมา – ลินเดินไปสำรวจห้องในคฤหาสน์] ลินเดินไปเรื่อย ๆ ในห้องนั่งเล่นที่มีแสงสว่างจากหน้าต่างใหญ่ ดูเหมือนจะเป็นห้องที่ใครก็สามารถใช้เวลาอยู่ได้ แต่ในความรู้สึกของลิน…มันเหมือนจะไม่ใช่ที่ที่เธอสามารถพักพิงได้เลย

[ลินหยุดยืนหน้ากระจกบานใหญ่ – มองออกไปนอกบ้าน] ข้างนอกฝนเริ่มตกลงมา บรรยากาศยิ่งทำให้เธอรู้สึกอ้างว้างมากขึ้น

ลิน

(คิดในใจ): คีรินทร์คงจะไม่เข้าใจหรอกว่าฉันรู้สึกยังไง เขาบอกว่า "ทำตามที่เขาบอก" แต่…ฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกผลักดันให้เข้ามาในโลกที่ไม่มีใคร

เสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านหลัง

คีรินทร์

คิดอะไรอยู่

ลิน

//หันไปเจอเขายืนอยู่ในประตู

ลิน

เปล่าค่ะ... แค่ดูวิวข้างนอกนิดหน่อย //พยายามฝืนยิ้ม

คีรินทร์

ห้ามออกไปข้างนอกอีก