ราตรีสีฟ้า บทนำ

หลิงหลิง

พักหน่อยเถอะนะเจ้าคะนายหญิง

หลิงหลิง

เหนื่อยเกินไปแล้วนะเจ้าคะให้ข้าจัดการที่เหลือเถิด//พยุงหญิงสาวร่างบาง

หลิงหลิงแสดงท่าทีเป็นห่วงหญิงสาวร่างบางที่ดูเหน็ดเหนื่อยจากการต่อสู้อย่างหนักเมื่อครู่ทำให้สภาพดูไม่ได้เนื่องจากคู่ต่อสู้ก็มีฝีมือที่พอๆกับนางทำให้ต่อกรได้ยาก

เซียน

เจ้าฆ่าเหล่าเซียนอีกไม่นานเจ้าต้องถูกลงโทษ

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

จะตายอยู่แล้วแท้ๆยังขู่ข้าอีก//น้ำเสียงเรียบ

เซียน

สักวันเจ้าต้องได้รับโทษอย่างสาสม!

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

ถ้าเซียนอย่างพวกเจ้าไม่มารุกรานพวกข้าก่อนไม่ทำให้เผ่าของข้าสิ้นลมหายใจจนเกือบหมดข้าจะทำเช่นนี้หรือ

เซียน

พวกเจ้าก็แค่อสูรเดรัจฉานถูกกำจัดก็ถูกแล้ว

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

เราก็อยู่ของเราดีๆพวกเจ้าเริ่มก่อนเป็นเซียนแท้ๆกลับไม่แยกแยะถูกผิดตายซะเถอะ

เซียน

ถึงข้าตายก็จะมีคนมากำจัดเจ้า!

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

หึ//ตวัดกระบี่

เซียน

อ๊ากกกกกก

เซียน

//ร่างสลายกลืนไปกับอากาศ

หลิงหลิง

พักเถิดนายหญิง

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

อืม

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

อั๊กก//ออกพุ่งออกจากปาก

หลิงหลิง

นายหญิง!

หลิงหลิง

ในร่างกายท่านตอนนี้ลมปราณปั่นป่วนไปหมด

หลิงหลิง

หากฝืนใช้อีกจะแย่เอานะเจ้าคะ

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

ไม่เป็นไร

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

เดี๋ยวข้าจะพักสักหน่อย

หลิงหลิง

เจ้าค่ะ

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

ฝากดูข้าด้วยข้าอาจจะต้องใช้เวลาจำศิลหน่อย

หลิงหลิง

เจ้าค่ะพักให้เต็มที่เถิด

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//กลับร่างเป็นงู

หลิงหลิง

//อุ้มงูตัวเล็กเยียนฉีไว้ในอ้อมแขน

* * * * * * * * * *

หลิงหลิง

ที่นี่ไกลจากตำหนักมาก

หลิงหลิง

ข้าเดินทางมาชั่วยามแล้วยังไม่ถึง

หลิงหลิง

หากเป็นนายหญิงป่านนี้คนถึงนานแล้ว

หลิว อี้ฮวา

อ่าวนี่

หลิว อี้ฮวา

นายของเจ้าไปไหนซะแล้ว

หลิงหลิง

เจ้ายุ่งไรด้วย

หลิว อี้ฮวา

ข้าแค่ถามไถ่ถึงสหายข้าเท่านั้นเอง

หลิว อี้ฮวา

ข้าแค่เป็นห่วงเห็นว่าช่วงนี้นางอาการไม่ดีเท่าไหร่ไม่ได้หรอ

หลิงหลิง

นายหญิงข้าไม่เคยนับเจ้าเป็นสหายสักหน่อย

หลิว อี้ฮวา

เจ้านี่ยังโอหังไม่เลิก

หลิว อี้ฮวา

เป็นแค่บริวารรับใช้กลับไม่เคารพข้า

หลิว อี้ฮวา

ระวังเถิดข้าจะสั่งสอนเจ้าให้เข็ดหลาบ

หลิงหลิง

ตอนนี้ข้าไม่มีเวลามาคุยกับเจ้า

หลิงหลิง

ขอตัว

หลิว อี้ฮวา

ช้าก่อนสิ

หลิว อี้ฮวา

รีบไปไหนหละ

หลิว อี้ฮวา

//ฉวยโอกาสหยิบถุงผ้าที่มีสีและลวดลายที่น่าดึงดูดมาจากตัวหลิงหลิง

หลิงหลิง

อ๊ะ

หลิงหลิง

เอาคืนมานะ//พยายามคว้า

หลิว อี้ฮวา

นี้มันถุงผ้าที่นายหญิงเจ้าชอบมาก

หลิว อี้ฮวา

ถ้ารู้ว่าเจ้าทำหายจะเป็นยังไงน้า

หลิงหลิง

นี่เจ้าอย่านะ

หลิว อี้ฮวา

//ปล่อยถุงผ้าตกหายไปกับหมอกควัน

หลิงหลิง

แย่แล้วหากลงไปยังโลกมนุษย์ต้องแย่แน่ๆ

หลิงหลิง

//รีบตามถุงผ้าลงไป

หลิว อี้ฮวา

หึ

หลิว อี้ฮวา

หลิงหลิงอย่าโทษข้าเลย

* * * * * * * * * *

หมิง เทียนสวี

ศิษย์น้อง

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

มีอะไรรึ

หมิง เทียนสวี

เหตุใดวันนี้จึงชวนมาโลกมนุษย์ซะหละ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ข้าแค่อยากมาหาของบางอย่าง

หมิง เทียนสวี

อะไรหรือ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ไขมุกวิญญาญ

หมิง เทียนสวี

มาหาที่โลกมนุษย์เนี้ยนะ

หมิง เทียนสวี

ไม่มีหรอก

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ข้าเชื่อว่าอยู่บนโลกมนุษย์นี่แหละ

หมิง เทียนสวี

เหตุใดจึงมั่นใจขนาดนั้น

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ข้ารู้สึกได้

หมิง เทียนสวี

ตามใจเจ้า

หมิง เทียนสวี

ข้าต้องกลับตำหนักก่อน

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ไว้เจอกันใหม่

หมิง เทียนสวี

อืม//หันหลังเดินออกไป

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ออกไปสูดอากาศข้างนอกสักหน่อย

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

หิมะตกเยอะซะจริง

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

//ยื่นมือไปรับเกร็ดหิมะ

มีถุงผ้าสีมุกลายท้องงูตกลงบนมือหานป๋อเสวียน

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ของใครกันเอามาดู

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ลายนี้งดงามนักใครเป็นคนทอออกมากันช่างมีฝีมือยิ่งนัก

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

//เปิดดูข้างใน

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//หลับในร่างงูตัวเล็กๆ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

มีงูน้อยด้วย

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

เหมือนจะไม่ใช่งูธรรมดา

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ข้างในลมปราณเสียหายหนัก

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

เจ้าคงเจออะไรมาเยอะสินะ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ไม่มีเจ้าของ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

เอาหละข้าจะช่วยรักษาเจ้าแลกกับเจ้าตื่นมาแล้วต้องรับใช้ข้า

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//ดิ้น

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

คงจะไม่อยากสินะ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

งั้นข้าไม่บังคับเจ้า

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

แต่จะช่วยเจ้าฟื้นฟูละกัน

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//นิ่ง

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ก็ไม่แย่เท่าไหร่

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

//พาเข้าห้องนอน

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

นี่ห้องบรรทมข้า

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ช่วงนี้หิมะตกเยอะเจ้าหนาวรึป่าว

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//ขดตัว

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

นั้นสินะ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

นี่เป็นผ้าปักจากนางกำนันของข้าคงทำให้เจ้าพออุ่นได้บ้าง

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

//เปลี่ยนผ้าให้

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//คลายตัวออก

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

อุ่นแล้วสิ

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ต่อไปก็ข้าจะช่วยเจ้าฟื้นฟูละกัน

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

//ถ่ายทอดลมปราณให้งูตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้า

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

นี่เจ้าอยู่ระดับไหนกันข้าเสียพลังไปเยอะแล้วแต่กลับพึ่งรักษาเจ้าได้แค่ครึ่งนึง

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

วันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันพรุ่งนี้ค่อยเอาใหม่

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

ฟ้ามืดแล้วคืนนี้ก็นอนด้วยกันเถิด

หาน ป๋อเสวียน|พระเอก|

//ไปอาบน้ำ

ผิง เยียนฉี|นางเอก|

//หลับ

~~~~~~~~~

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ