เมื่อดวงจันทร์ขึ้นสูง และทุกอย่างเงียบงัน เธอกลับค่อยๆ ลุกขึ้น... ดวงตาไร้แวว
ริมฝีปากเธอขยับ พึมพำคำแปลกประหลาดที่ไม่มีใครเข้าใจ
เธอเปิดประตู เดินเปลือยเท้าออกไปบนทรายที่เย็นเฉียบ
ก้าวช้า ๆ มุ่งตรงไปทางทะเล
โชคดีที่หญิงชราตื่นขึ้นจากเสียงบางอย่าง
เธอรีบคว้าผ้าคลุมวิ่งตามไป พบร่างของจีอูยืนอยู่ริมคลื่น
ริมฝีปากยังคงขยับเป็นถ้อยคำเดิมซ้ำไปมา
"ไม่... เจ้าจะไม่เอาเธอไปอีกคน!" หญิงชรากระชากจีอูออกมาเต็มแรง
คลื่นซัดแรงขึ้นราวกับกำลังโกรธเกรี้ยว
หญิงชราเรียกให้ชาวบ้านพาเธอกลับไปนอน เขามัดตัวเธอเข้ากับเตียงเพื่อไม่ให้เธอละเมอเดินไปอีก
รุ่งเช้า เธอตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ พบว่าตนเองถูกมัดไว้แน่น รู้สึกสับสนและหวาดกลัว จึงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ หญิงสาวคนหนึ่งได้ยินเสียง จึงรีบเข้ามาแก้มัดให้พร้อมอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น และรีบไปตามหญิงชราคนเดิมมา
หญิงชราเดินเข้ามาพร้อมสายตาแน่วแน่ ก่อนจะพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่นว่า
“เจ้าลงไปเล่นน้ำ เขาโกรธเจ้า ไปขอโทษเขาซะ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป”
ถ้อยคำนั้นกระแทกใจเธออย่างแรง ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตระหนก เธอรีบชำระร่างกาย แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้ววิ่งไปยังทะเลที่เธอเคยเล่นน้ำอย่างไร้เดียงสาในวันนั้น
แต่เมื่อเธอยืนอยู่บนหาดทราย คลื่นกลับซัดเข้าหาฝั่งอย่างรุนแรง เสียงซู่ซ่าดังสนั่นราวกับคำปฏิเสธอันกร้าวกราดของทะเล คลื่นลูกใหญ่พุ่งเข้าใส่เท้าเธอเหมือนจะผลักไส ไม่ให้อภัย ไม่ยอมรับคำขอโทษนั้น ความเย็นเยียบของน้ำทะเลซึมเข้าสู่ร่างกายพร้อมกับความรู้สึกผิดที่เริ่มกัดกินหัวใจของเธออย่างช้าๆ ท้องฟ้าแม้จะสว่าง แต่เธอกลับรู้สึกราวกับทุกอย่างเริ่มมืดลงทีละน้อย
หญิงชราพูดขึ้น "เขาไม่ให้อภัย! หลังจากนี้ทุกอย่างจะแย่ลง!" เธอพูดด้วยน้ำเสียงกัวล
หญิงสาวยืนนิ่ง ตัวแข็งทื่อ ดวงตาเบิกโพลง เธอไม่รู้ว่า “เขา” คือใครแน่ เทพเจ้าแห่งน้ำ? วิญญาณแห่งทะเล? หรือบางสิ่งที่เก่าแก่ยิ่งกว่านั้น แต่สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือ เธอทำสิ่งที่ไม่ควรทำลงไปแล้ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments