5 คนคนนั้น

โรเซียใช้ชีวิตอย่างปกติ

พยายามลืมเลือนใบหน้าของเด็กคนนั้นออกไปจากใจ แต่มันช่างยากเหลือเกิน

ต่อให้ผ่านไปกี่วันกี่คืน ภาพฝันนั้นก็ยังชัดเจน เสียงอ้อแอ้ของเด็กน้อยยังคงดังก้องอยู่ในจิตใจของเขา

แต่ก็ยังดี ยังดีที่ตั้งแต่นั้นมาโรเซียก็ไม่เคยมีความ ฝันทำนองนั้นอีกเลย

เขาใช้ชีวิตปกติทุกอย่าง

เขารับใช้นายท่าน เป็นคู่นอนให้นายท่านบางครั้ง ทำงานและหน้าที่ของตัวเองไม่ต่างจากวันไหน ๆ มา ตลอดสองเดือน

แต่เช้าวันนี้...กลับเป็นวันที่โรเซียสะดุ้งตื่นขึ้นมา เพราะเขารู้สึกว่ามีบางอย่างตีขึ้นมาที่ลำคออย่าง รวดเร็ว ร่างเล็กของอัลฟ่ารีบลุกพรวดขึ้นจากเตียงใน ทันที

ขาวิ่งไปทางห้องน้ำ เมื่อจับชักโครกได้ก็อาเจียน ออกมาอย่างหนักหน่วง

โรเชียอาเจียนอยู่แบบนั้นจนแทบจะนอนกอด ชักโครกอยู่รอมร่อ เขาหอบหายใจหนัก ทั้งตาทั้งจมูก แดงก่ำจากความทรมาน

ตอนนี้เขารู้สึกแค่ว่าร่างกายมันอ่อนเพลียไปหมด แรงจะลุกกลับไปที่เตียงก็แทบจะไม่มี

ความรู้สึกของเขาตีรวนสับสน

โรเชียคิดว่าตนเองน่าจะป่วยเข้าให้แล้ว เขา พยายามพาร่างกายกลับไปที่เตียง

มือเรียวสวยพยายามควานหายาบรรเทาอาการที่ โต๊ะข้างเตียง ร่างกายของเขาสั่นเทาราวกับหนาวเหน็บ

ท้ายที่สุดเขาก็กลืนเม็ดยาลงไปโดยที่ไม่ใช้น้ำ

มันฝืดเคืองและทรมานเป็นอย่างยิ่ง แต่เขาต้องยอมทำเพราะตอนนี้แค่แรงจะเดินไปหาน้ำดื่มก็แทบไม่ เหลือแล้วด้วยซ้ำ

สุดท้ายเขาก็ล้มตัวลงนอนและผล็อยหลับลงไปอีก ครั้ง

โรเซีย โนอาไม่รู้ว่าตนเองกำลังพลาดไป...เขา พลาดที่ไม่ยอมเชื่อความฝันนั้น

เขาพลาด...พลาดอย่างไม่น่าให้อภัยเลยล่ะ

“โรเชีย โรเชีย!”

ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีกครั้ง เนื่องเพราะได้ยิน เสียงคนเรียกชื่อเขาไม่หยุด

เขาตื่นฉับพลัน จึงทำให้รู้สึกมึนหัวเล็กน้อย

กระนั้นไม่ทันที่เขาจะได้ตั้งสติอันใด เสียงจากคนที่ยืนค้ำหัวก็พลันเอ่ยขึ้นว่า

“ฉันเองก็เห็นว่านายตัวรุม ๆ ไม่ได้อยากจะปลุกอะไรนายสักเท่าไหร่ แต่นายท่านเรียกนายให้ไปหาท่าน กำลังมีแขก”

นั่นคือคำกล่าวจากริมฝีปากของพ่อบ้านเบต้าที่คุ้นหน้าคุ้นตากันดี

ดาเรียคือเบต้าชายผู้ซึ่งทำงานในอาณาจักรตระกูลซีซาร์มาหลายปีจนคุ้นชินกับทุกอย่าง

แน่นอนว่าโรเชียที่ได้รับรู้ว่านายท่านเรียกหาตนเอง

ต่อให้เขาจะพึ่งตื่น ต่อให้เมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเขา จะอาเจียนแทบตาย

แต่เพียงแค่อีวานส์ ซีซาร์เรียกหา ร่างเล็กก็พร้อม ลุกพรวดพราดจากที่นอนเพื่อที่จะไปหานายท่านของ ตนเองอย่างเร่งรีบ

ดาเรียที่คุ้นชินกับความไม่ปกติของอัลฟ่าโรเชียดีก็ พลันถอนหายใจเบาๆ

ก่อนที่เขาจะตะโกนตามหลังคนที่พึ่งวิ่งออกจาก ห้องไปหมาด ๆ ว่า

“นายท่านอยู่ที่สวนนะ!”

เขามองแผ่นหลังเล็กนั้น ได้แต่ส่ายหัวหน่ายใจ

โรเชียเองก็อยู่ภายใต้ตระกูลซีซาร์มาแปดปี กระนั้นอีกฝ่ายกลับไม่สนิทสนมหรือมีท่าทีอยากผูกมิตรกับคนงานคนอื่น ๆ เลย

เขาไม่ได้ก้าวร้าว ออกจะนอบน้อมต่อทุกคน แต่ สายตาคู่นั้นกลับว่างเปล่าเฉยชา

มันจะมีประกายก็ต่อเมื่อนายท่านของตระกูลซีซาร์ยืนอยู่ตรงหน้าเท่านั้น

นี่คือโรเชีย โนอาที่ทุกคนรู้จัก และบางคนก็ไม่ อยากเข้าใกล้เขา

บางคนหาว่าเขาเป็นพวกโรคจิต บางคนอิจฉาที่ เขาได้เป็นของเล่นชิ้นโปรดของนายท่าน

แต่ดูเหมือนโรเซีย โนอาจะไม่ได้สนใจคำใครเลย อย่างที่บอกว่าเขามีชีวิตอยู่ก็เพื่ออีวานส์จริง ๆ

...ร่างเล็กของอัลฟ่ามาถึงยังสวนดอกไม้ภายใน อาณาเขตของตระกูลซีซาร์

รั้วอาณาจักรของตระกูลซีซาร์มีเนื้อที่ครอบคลุม ยิ่งใหญ่มหาศาล แต่ก็ยังคงเงียบสงบและเป็นส่วน ตัวอย่างมาก

อีวานส์ ซีซาร์แยกตัวออกมาสร้างที่อยู่ของตนเอง หลังจากที่เขาขึ้นรับตำแหน่งผู้นำตระกูล โดยที่บิดา มารดาและน้องชายโอเมก้าไม่ได้ตามมาอยู่ด้วย

เพราะความรับผิดชอบของผู้ที่เป็นผู้นำนั้นมีสูงมาก พวกเขาจึงจำเป็นต้องแยกตัวออกมาเพื่อเตรียมตัวสร้างครอบครัว สร้างทายาทรุ่นต่อไป

และอีวานส์ ซีซาร์ที่มีอายุถึงยี่สิบแปดปีแต่กลับยัง ไร้คู่รักและทายาท ย่อมตกเป็นที่จับตามองของตระกูล ใหญ่มหาอำนาจทั้งหลาย

แน่นอนว่าไม่มีใครไม่อยากเกี่ยวดองกับตระกูลซีซาร์

เพราะแบบนั้นภาพที่โรเชียเห็นอยู่ในตอนนี้จึงกลายเป็นภาพของคนสามคนที่นั่งอยู่ยังโต๊ะรับรองกลางสวนสีเขียวขจี

ท่ามกลางแสงแดดอ่อน ๆ

ตรงข้ามผู้นำตระกูลซีซาร์มีร่างเล็กบอบบางของโอเมก้าชายคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่

เขานั่งอยู่ข้างกายบิดาที่เป็นอัลฟ่าระดับสูงของ สังคม อีกทั้งยังเป็นตระกูลมหาอำนาจที่พูดชื่อไปใครก็ ต้องรู้จัก

ไม่ใช่ว่าโรเชียไม่เคยพบเห็นการดูตัวเช่นนี้ แต่เขารู้ ดีว่านายท่านของเขาอยู่ในสถานะที่ไม่ใช่คนธรรมดา อีกทั้งนายท่านของเขายังเป็นนักธุรกิจ

เหตุการณ์พวกนี้จึงเกิดขึ้นมาหลายครั้งแล้ว คน มากมายหวังว่าทายาทของตนเองจะเข้าตาอีวานส์ ซี ซาร์ได้บ้าง บางครั้งจึงพกลูกพกหลานติดมาด้วยแบบเนียน ๆ

แต่ทุกครั้งมันจะจบลงทันที เพราะอีวานส์ไม่แม้แต่จะชายตามองใครด้วยซ้ำ

กระทั่งในที่สุดโรเชียก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปในวงสนทนานั้น เขายืนกุมมืออย่างเรียบร้อยอยู่ข้างกายนายท่าน

ก่อนจะเอ่ยเรียกผู้เป็นนายเบา ๆ

“นายท่านครับ”

ดวงตาคมกริบของอีวานส์ปรายมองโรเชียเพียงแค่หางตา

ก่อนที่เขาจะกลับไปยิ้มบาง ๆ ที่ดูไร้ความจริงใจให้กับโอเมก้าตัวเล็กซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

เสียงทุ้มของเขาเอ่ยออกมาว่า

“นี่คือโรเซีย โนอา ให้เขาพาเธอไปเดินเล่นสักหน่อยสิ”

โรเชียชะงักไป เขาไม่คิดว่านายท่านจะเรียกเขามา เพราะสาเหตุนี้

เพราะอันที่จริงคนงานรอบตัวอีกฝ่ายก็ไม่ใช่น้อย ๆ มีทั้งโอเมก้า ทั้งเบต้าที่พร้อมจะพาคุณหนูท่านนี้ไป เดินเล่น

แต่ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจ โรเชียก็ยอมทำตามคำสั่ง ของนายท่านเป็นอย่างดี

กระนั้นดูเหมือนว่าคุณหนูโอเมก้าจะหน้าตึงขึ้นมา หน่อย ๆ เสียแล้ว

อันที่จริงการได้มาเจออีวานส์ ซีซาร์ตัวเป็น ๆ ทำให้เขาตื่นเต้นมาก

อีวานส์ ซีซาร์คืออัลฟ่าที่น่าเกรงขาม โอเมก้า สามารถเข้าใจได้ทันทีว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงขึ้นชื่อว่าเป็นอัลฟ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก

บรรยากาศรอบตัวของเขามีแต่ความกดดัน เขา เหมือนกับคนที่พร้อมจะฆ่าใครก็ได้ทุกเมื่อ

แต่ความหล่อเหลาน่าเกรงขามของจ่าฝูงก็ทำให้โอเมก้าน้อยได้แต่นั่งเอียงอาย พยายามงัดทุกสายตาเพื่อมองอีกฝ่าย

เขาหวังที่จะได้รับความเอ็นดูกลับมาสักเล็กน้อยก็ยังดี

แต่อีวานส์ ซีซาร์ไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด แววตาที่ มองมาก็ราวกับกำลังกดเขาให้จมอยู่ใต้ฝ่าเท้า

โอเมก้าจึงรู้ได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้สูงส่งเกินไป

อันตรายและน่ากลัวเกินไป

นี่คือครั้งแรกที่โอเมก้าในตระกูลสูงส่งอย่างเขา ยอมแพ้ที่จะคว้าใจใครสักคน

เพราะเขารู้ดีว่าหากจะคาดหวังมากกว่านี้อย่างไรก็ คงไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน

เพราะแบบนั้นเขาจึงยอมลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินหน้าตึงไปทางโรเชียที่กำลังยืนรอเขาอยู่อย่างสงบเสงี่ยม

และก่อนที่พวกเขาจะเดินไปจากตรงนี้ บิดาผู้ทรง อำนาจก็พูดขึ้นว่า

“อย่าไปไกลล่ะ”

“ครับป๊า”

โอเมก้าดูสุภาพกับคนอื่น แต่เมื่อพวกเขาเดินออกมาไกลจากผู้นำทั้งสอง

จู่ ๆ ร่างบอบบางก็หยุดเดินขึ้นมาดื้อ ๆ

โรเชียได้ยินเสียงจี้ปากหงุดหงิดของโอเมก้า ก่อนที่เจ้าตัวจะเอ่ยออกมาอย่างเสียอารมณ์ว่า

“อีวานส์ ซีซาร์คิดว่าตัวเองสูงส่งนักหรือไง เหอะ”

โรเชียขมวดคิ้วมุ่น

เขาไม่พอใจอย่างยิ่งกับคำพูดที่ไม่น่าฟังเหล่านั้น

“อย่าพูดถึงนายท่านแบบนั้นครับ”

ต่อให้โอเมก้าคนนี้จะสูงส่งแค่ไหน โรเชียก็เลือกที่ จะปกป้องนายท่านออกมาอย่างใสซื่อ

กระนั้นแล้ว

“นายมีสิทธิ์อะไรมาออกความเห็น ฉันจำได้ว่ายังไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรกับนายสักคำ”

โรเซีย โนอาราวกับกลายเป็นคนที่ไม่หวาดกลัว อะไรเลยนอกจากอีวานส์

เขากำมือแน่น มองตอบโอเมก้าอย่างไม่ยอม

“ผมเป็นคนของนายท่าน ผมมีสิทธิ์ปกป้องนายท่าน แต่คุณไม่มีสิทธิ์ต่อว่านายท่านของผม เพราะเขายังไม่ได้ทำอะไรให้คุณเลยด้วยซ้ำ เขาต้อนรับคุณอย่างดีไม่ใช่หรือ”

คุณหนูโอเมก้าอ้าปากค้าง เขาถูกตามใจจากทุก คนจนเคยชิน

ไม่เคยถูกพวกชนชั้นต่ำพูดตอกหน้าแบบนี้มาก่อน อารมณ์ของเขาจึงพุ่งสูงปรี๊ด

สุดท้ายก็ชี้หน้าโรเชียพร้อมกระทืบเท้าปัก ๆ

“แกคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้กล้าพูดกับฉันแบบนี้ ไอ้บ้าเอ๊ย”

“ผมก็คือผม ผมเป็นคนของนายท่าน”

โรเซียหน้ามึนอย่างไม่น่าเชื่อ

นั่นยิ่งทำให้คุณหนูโอเมก้าแทบจะกรี๊ดออกมา ติดก็ตรงที่เขากลัวว่ามันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

บอกตามตรงหากว่าที่นี่ไม่ใช่อาณาเขตของตระกูล ซีซาร์ อัลฟ่าน่ารำคาญตรงหน้าไม่ตายดีแน่นอน

แต่น่าเสียดายที่อำนาจของเขาอยู่ต่ำกว่าตระกูลชี ซาร์มากโข อีกทั้งเมื่อครู่เขาก็เผลอพูดไม่ดีถึงอีวานส์ไปจริงๆ

เพราะแบบนั้นเขาจึงเลือกที่จะกลบปิดความผิด โดยที่ไม่แหกปากโวยวายอย่างที่เขามักจะเป็น

เขาพยายามควบคุมใจให้เย็นลง และก่อนที่เขาจะ หันหลังเดินหนีไปจากตรงนี้

ก็ยังมิวายเอ่ยเหน็บแนมโรเชียออกมา

“ครั้งนี้ฉันไม่เอาเรื่อง ฉันเห็นใจคนชั้นต่ำอย่างนายที่เป็นได้แค่ของเล่นของเขา พยายามแทบตายนายก็ทำได้แค่ปกป้องลม ๆ แล้ง ๆ โดยที่เขาคงไม่เห็นค่า นายด้วยซ้ำ”

โรเชียนิ่งค้างไป

ราวกับคำพูดนั้นมันแทงใจดำเขาตรง ๆ

แม้แต่โอเมก้าคนนี้ยังดูออกว่าเขามีหน้าที่รับใช้นายท่านในเรื่องอย่างว่า

และดูเหมือนโอเมก้าจะยังไม่จบ เขายังพูดออกมา อีกว่า

“อ้อ..รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้ใครเขาก็ลือกันให้แซ่ดว่า อีวานส์ ซีซาร์กำลังตามหาตัวโอเมก้าที่เป็นโซลเมทของ เขาอยู่ เพราะฉะนั้นนายก็เตรียมตัวเอาไว้เถอะ”

“....”

“เตรียมตัวว่าจะโดนเขาเขี่ยทิ้งในสักวันหนึ่งน่ะ”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***