Alex'S ผู้ถูกเลือกแห่งพงไพรทมิฬ
Episode 1 : เงามืด & ซากศพ
อเล็กซ์ (Alex's)
'แฮ่กๆๆ ๆ'
อเล็กซ์ (Alex's)
"นี่มัน... เกิดบ้าอะไรขึ้นวะเนี่ย!!!"
[...เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลเข้มกำลังวิ่งหนีเงามืดจากทางด้านหลังที่กำลังคืบคลานเข้ามาจากป่าทมิฬ มันกลืนกินแสงว่างทั่วบริเวณไปจนหมดสิ้น ดวงตาสีทองของเขาจ้องมองฝูงซากศพนับไม่ถ้วนที่ตอนนี้กำลังผุดขึ้นมาจากพื้นดิน...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"ป้าซิลครับ อดทนหน่อยนะครับ"
[...เขาหันไปพูดกับหญิงชราร่างท้วมผมขาวที่กำลังวิ่งตามอเล็กซ์มาอย่างติดๆ แต่ดูจากสภาพสีหน้าแล้วหญิงชราคงจะเหนื่อยหอบแทบขาดใจ...]
ป้าซิล
'งึกๆ' 'แฮ่กๆๆ ๆ' ป้าซิลพยักหน้าให้อเล็กซ์ด้วยสีหน้าหอบเหนื่อย... แต่ทันใดนั้น!!!
ป้าซิล
"อ๊าาา... มะ ไม่นะ" เสียงร้องของป้าซิลดังขึ้น!!!
อเล็กซ์ (Alex's)
"ป้าซิล!!!"
[...ภาพที่อเล็กซ์เห็นคือป้าซิลถูกซากศพตัวหนึ่งที่หัวผุดมาจากพื้นดินกัดเข้าที่ขาอย่างแรง...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"ไอบ้าเอ้ยย ปล่อยนะโว้ยย!!!"
'ปึกๆๆ ๆ' อเล็กซ์พยายามเอาเท้ากระทืบหัวของซากศพจนหน้าที่เป็นกระดูกผุๆของมันแตกออก
'โผล๊ะ~'
อเล็กซ์ (Alex's)
"ป้าซิลเป็นอะไรมากไหมครับ?" อเล็กซ์ถามพร้อมกับมองไปที่แผลเหวอะที่ขาของป้าซิล
ป้าซิล
"ปะ ป้ายังไหวลูก อเล็กซ์รีบหนีไปเถอะนะ ทิ้งป้าไว้ที่นี่แหละ" ป้าซิลพูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี พร้อมด้วยน้ำตาคลอเบ้า
อเล็กซ์ (Alex's)
"ไม่ครับป้าซิล ผมจะไม่ทิ้งป้าไว้เด็ดขาด!!!" อเล็กซ์พูดเสียงแข็ง พร้อมกับหันหลังแล้วแบกป้าซิลขึ้นหลังทันที...
[...ด้วยร่างกายที่สูงและกำยำของอเล็กซ์ ทำให้แบกป้าซิลขึ้นมาได้อย่างไม่ยากลำบากนัก... อเล็กซ์ทำงานขุดเหมืองแร่คริสตัลมาตั้งแต่อายุ 10 ขวบ จนตอนนี้อายุ 15 ปี ทำให้ร่างกายของอเล็กซ์นั้นแข็งแรงเป็นอย่างมาก...]
[...อเล็กซ์วิ่งผ่านฝูงซากศพที่กำลังผุดขึ้นมากจากพื้นดินอย่างมากมาย ระหว่างทางเขาก็ต้องเห็นภาพสะเทือนใจที่ผู้คนมากมายโดนฝูงซากศพบางส่วนกัดกิน และบางคนก็กำลังต่อสู้กับพวกมัน...]
อเล็กซ์ (Alex's)
อเล็กซ์วิ่งไปเรื่อยๆจนไม่รู้ว่าตอนนี้มันกี่ชั่วโมงเข้าไปแล้วที่เขาวิ่งแบบไม่หยุดพักเลย ตอนนี้ร่างกายของอเล็กซ์มีเหงื่อใหลออกมาท่วมตัวเต็มไปหมด เสียงหายใจหอบเหนื่อยจนตัวแทบขาด... แต่ดวงตาสีทองของเขาก็เริ่มมีประกายแห่งความหวังขึ้นมาเนื่องจากเบื้องหน้าของอเล็กซ์คือเนินสูงที่มองลงไปก็จะเห็นตัวเมืองอยู่ไม่ไกลแล้ว...
"ป้าซิล อดทนไว้ก่อนนะครับ!!! ผ่านเนินนี้ไปเราก็จะถึงเมือง... แล้ว..." เสียงของอเล็กซ์และฝีเท้าของเขาหยุดชะงักทันที เมื่อเห็นภาพเมืองของเขาเต็มไปด้วยฝูงซากศพ และเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้บางพื้นที่ในเมือง!
อเล็กซ์ (Alex's)
"มะ มะ ไม่จริงใช่ไหม?"
[...เมือง 'ออส' ที่อเล็กซ์เติบโตมาพร้อมด้วยความทรงจำมากมายกำลังถูกทำลายลงต่อหน้าต่อตาเขา เหล่าทหารรักษาการของเมืองที่มีเพียงแค่หยิบมือก็กำลังสู้อย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อปกป้องผู้คนอยู่หน้ากำแพงปราสาท...]
ป้าซิล
"อะ อเล็กซ์!" เสียงของป้าซิลดึงสติของอเล็กซ์กลับมาอีกครั้ง
อเล็กซ์ (Alex's)
"ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะปกป้องป้าเอง!" อเล็กซ์พูดขึ้นพร้อมกัดฟันวิ่งต่อไป แม้หนทางข้างหน้าจะดูไร้ความหวังแค่ไหนก็ตาม!
อเล็กซ์ (Alex's)
แต่!!! "บ้าเอ้ยย!!! สะพานมีแต่พวกซากศพเต็มไปหมด ทำยังไงดีวะเนี่ย?" ระหว่างทางไปที่เมืองนั้นมีแม่น้ำสายเล็กๆกั้นขวางไว้อยู่ สะพานทั้งสองฝั่งก็เต็มไปด้วยพวกซากศพ
[...อเล็กซ์ยังไม่ทันได้คิดอะไรมากจู่ๆก็มีแขนของซากศพตัวหนึ่งผุดขึ้นมาจากดินแล้วจับขาของอเล็กซ์ไว้...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"เห้ยย!! ไอบ้าเอ้ยย ปล่อยนะโว้ยไอผีเวร!!!" อเล็กซ์สบถออกมาพร้อมกับยกขากระทืบลงไปที่แขนนั่นจนหักดังกร๊อบ~!
อเล็กซ์ (Alex's)
"คงมีทางเดียวแล้ว" อเล็กซ์ค่อยๆหลับตาลงแล้วสูดหายใจเข้าเต็มปอด
'ซืด~ หึบ!'
"ว๊ากก..กก.ก!!" อเล็กซ์ลืมตาขึ้นพร้อมวิ่งตรงไปยังแม่น้ำอย่างรวดเร็ว
[...'ตูมม..มม.ม!!!' เสียงน้ำกระเซ็นดังขึ้น น้ำกระจายออกอย่างรุนแรงเพราะน้ำหนักของคนสองคนที่กระโดดลงไปในแม่น้ำ การกระโดดของอเล็กซ์นั้นถือว่าไปไกลมาก เกือบครึ่งของแม่น้ำเลยทีเดียว...]
[...'พลุบ!!! แฮ่กๆๆ ๆ~' อเล็กซ์โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำท่าหงายหลัง เขาค่อยๆถีบตัวเองไปอีกฝั่งของแม่น้ำพร้อมกับประคองตัวป้าซิลไว้ในอ้อมแขนของเขา...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"อดทนหน่อยนะครับป้าซิล อีกนิดเดียวเท่านั้น!" อเล็กซ์พูดด้วยแววตาสีทองมุ่งมั่น แม้ร่างกายของเขาตอนนี้มันจะกำลังสั่นจนแทบจะหมดแรงแล้วก็ตาม
[...เขาวิ่งหนีเงามืดและพวกซากศพพร้อมกับแบกป้าซิลมาด้วย ระยะทางนั้นไม่ต่ำกว่า 5 กิโล มันไม่แปลกเลยที่ร่างกายของเขาจะร่ำร้อง ต่อให้แข็งแรงแค่ไหนมันก็มีขีดจำกัด...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"อีกนิดเดียว... อีกนิดเดียว..." อเล็กซ์พูดกับตัวเอง...
อเล็กซ์ (Alex's)
"อะ อีก อะ.. อีก นิด เดี...ว"
'ฮวบบบ~' ร่างของอเล็กซ์จมลงไปในพร้อมกับร่างของป้าซิล
อเล็กซ์ (Alex's)
'เรามาได้แค่นี้จริงๆเรอะ ปะ ป้าซิล ผะ ผมขอโทษนะครับ' อเล็กซ์คิดในใจพร้อมกับมองร่างป้าของเขาในอ้อมแขน เปลือกตาของเขาค่อยๆปิดลง... แต่ทันใดนั้นเอง!!!
[...'ตูมม..มม.ม!!!' เสียงบางอย่างพุ่งลงมาในแม่น้ำพร้อมกับดึงร่างของอเล็กซ์กับป้าซิลไว้...]
ลุงแกรลี่
'เฮือก~ แฮ่กๆ~'
"อเล็กซ์!!!" เสียงทุ้มดังกังวาลของบุรุษกำยำผมดำคนหนึ่งนั้นปลุกอเล็กซ์ขึ้นมาอีกครั้ง
อเล็กซ์ (Alex's)
"ละ ลุงแกรลี่?"
ลุงแกรลี่
"ใช่แล้วไอหนู อดทนอีกนิดนึง รีบขึ้นฝั่งก่อน" ลุงแกรลี่พูดพร้อมกับดันตัวทั้งสองไปด้านหน้า
อเล็กซ์ (Alex's)
"หึบบ!!! อ่าา~" ในที่สุดอเล็กซ์ก็พาตัวเองและป้าซิลขึ้นมาจากน้ำจนได้
อเล็กซ์ (Alex's)
"ป้าซิลครับ!!! ป้าซิล!" อเล็กหันไปมองป้าซิลที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆและเหมือนจะไม่หายใจ!
อเล็กซ์ (Alex's)
"ป้าซิลลล!!" อเล็กซ์เรียกกพร้อมกับเขย่าตัวป้าซิลอย่างแรง
ลุงแกรลี่
"ถอยไปก่อนไอหนู" ลุงแกรลี่ดันตัวอเล็กซ์ออกพร้อมกับพยายามปั๊มหัวใจและผายปอดให้ป้าซิล
ลุงแกรลี่
"1 2.. 1 2.. 'หึบบ~ ฟู่~ 1 2.. 1 2.. หึบ~'.." ผ่านไปซักพัก
ป้าซิล
"เฮือกก~ แค่กๆๆ ๆ" ตัวป้าซิลกระตุกสำลักน้ำออกมา...
ลุงแกรลี่
"เห้ออ~ กลับมาจากความตายแล้วนะป้า ฮ่าๆๆ" ลุงแกรลี่พูดพร้อมกับทิ้งตัวลงถอนหายใจด้วยความโล่งอก
อเล็กซ์ (Alex's)
"ป้าซิล!!!" 'สวบบ~' อเล็กซ์ตะโกนพร้อมกับพุ่งเข้าไปกอดป้าซิลไว้
อเล็กซ์ (Alex's)
"ผมนึกว่าจะเสียป้าไปแล้ว ผะ ผมกลัวมากเลย ฮึกๆๆ" น้ำตาของอเล็กซ์ใหลออกมาด้วยความโล่งใจ
ป้าซิล
"ป้าเองก็นึกว่าตัวเองจะตายแล้วซะอีก" ป้าซิลพูดพร้อมกับเอามือลูบหัวอเล็กซ์
"ไม่เป็นไรนะหลานรักป้าอยู่นี่แล้ว!" และกอดอเล็กซ์ไว้เบาๆ
ลุงแกรลี่
"ว่าแต่ตอนนี้เราต้องรีบไปกันแล้วนะ พวกซากศพมันเริ่มบุกเข้ามาเยอะขึ้นแล้ว" ลุงแกรลี่พูดขึ้นพร้อมกับหยิบเกราะเหล็กที่ถอดวางไว้ที่พื้นขึ้นมาใส่
ลุงแกรลี่
"เอานี่ ไอหนู เก็บไว้ป้องกันตัว" ลุงแกรลี่ยื่นดาบสั้นคมกริบขนาดพอดีมือมาให้อเล็กซ์
[...ลุงแกรลี่เป็นรองหัวหน้าหน่วยทหารของเมืองออสแห่งนี้ ถึงหน้าตาของแกจะดูขี้เมามีหนวดเคราหรอมแหรม แต่ฝีมือดาบของลุงแกรลี่ไม่เป็นสองรองใครในเมืองเลย...]
อเล็กซ์ (Alex's)
"ขอบคุณครับลุง" อเล็กซ์ยื่นมือไปรับดาบสั้นแล้วเหน็บมันไว้ที่เอว
อเล็กซ์ (Alex's)
"ว่าแต่... เราจะเข้าเมืองทางไหนกันดีครับ?" อเล็กซ์ถามลุงแกรลี่ขึ้นมา เพราะตอนนี้บริเวณหน้าประตูเมืองเกือบทุกทางมีแต่พวกซากศพเต็มไปหมด
ลุงแกรลี่
"เราจะไม่กลับเข้าเมืองอเล็กซ์" ลุงแกรลี่พูดด้วยสีหน้าเศร้าๆเล็กน้อย
อเล็กซ์ (Alex's)
"ตะ แต่ป้าซิล!!!" อเล็กซ์อึ้งกับคำตอบของลุงแกรลี่พอสมควร หากไม่เข้าเมืองเขาจะรักษาป้าซิลได้ยังไง? เพราะแผลของป้าซิลตอนนี้เริ่มกลายเป็นสีดำน่ากลัวแล้ว
ลุงแกรลี่
"ไม่ต้องห่วงอเล็กซ์มีหลุมหลบภัยเก่าอยู่ใต้ภูเขาด้านทิศตะวันออกของเมือง ชาวบ้านบางส่วนรวมถึงท่านเจ้าเมืองก็ได้ไปหลบภัยอยู่ที่นั่นแล้ว หมออีริกก็อยู่ที่นั่นด้วย..." ลุงแกรลี่พูดพร้อมเอามือตบไหล่อเล็กเบาๆเพื่อให้อเล็กคลายความกังวล
'...อเล็กซ์พยักหน้ารับและมองไปที่ป้าซิลอย่างเป็นห่วง...'
ลุงแกรลี่
"นายต้องไปกับป้าซิลแค่สองคนนะ เพราะฉันต้องอยู่ปกป้องเมืองจนกว่าจะอพยพคนจนหมด!" ลุงแกรลี่พูดพร้อมกับล้วงหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
ลุงแกรลี่
"ฝากนี่ให้ท่านเจ้าเมืองที แล้วก็บอกเขาด้วยว่าฉันยังหาคนที่ท่านบอกไม่เจอ... แต่จะพยายามให้ดีที่สุด" ลุงแกรี่ยื่นม้วนจดหมายเล็กๆให้อเล็กซ์แล้วยิ้มให้เด็กหนุ่ม
อเล็กซ์ (Alex's)
"...ได้ครับลุงแกรลี่!" อเล็กซ์รับจดหมายมาเก็บไว้ และรีบก้มลงไปอุ้มป้าซิลขึ้นมาไว้บนหลังของเขา
[...ทางไปภูเขาหลบภัยนั้นต้องวิ่งผ่านประตูทิศตะวันออกไป ซึ่งตอนนี้ทางทิศนั้นมีพวกซากศพไม่ต่ำกว่า 50 ตัว เดินไปมาอยู่ บางตัวก็กำลังกัดกินศพของชาวบ้านและทหาร...]
ลุงแกรลี่
"เดี๋ยวฉันจะเปิดทางให้นะไอหนู ถ้าได้โอกาสก็รีบวิ่งไปให้ไวที่สุดเลยเข้าใจไหม?" ลุงแกรลี่พูดขึ้นพร้อมกับดึงดาบยาวออกมาจากฝักดาบ
[...ลุงแกรี่กับอเล็กซ์ค่อยๆเดินไปทางบริเวณประตูเมืองด้านทิศตะวันออกที่ห่างไปประมาณ 300 เมตร...]
ลุงแกรลี่
'ฟึ่บบ! ฉั่วะ!!.. เคร้งง! ซึ่บ!!...' ระหว่างทางมีพวกซากศพบางตัวยืนขวางทางไว้ ลุงแกรลี่ที่เดินนำอยู่ได้ตะหวัดดาบฟันร่างของของซากศพหนึ่งจนขาดครึ่ง ก่อนที่จะมีอีกตัววิ่งเข้ามาแต่ลุงแกก็แทงเข้าไปที่หัวของซากศพจนหัวมันกระเด็นหลุดไป!!!
ลุงแกรลี่
"เอาล่ะอเล็กซ์ ใกล้ถึงแล้ว ฉันจะพยายามเปิดทางให้ ถ้าได้โอกาสแล้วรีบใส่ตีนหมาเลยนะ เข้าใจไหม?" ลุงแกรลี่บอกอเล็กซ์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ส่วนอเล็กก็พยักหน้ารับ... ลุงแกรลี่ตั้งท่าฟันด้วยการย่อขาสองข้างลงจนก้นเขาเกือบจะติดพื้น แล้วจับดาบไว้แน่นมากด้วยมือทั้งสองข้างก่อนหลับตาลง
[...สิ่งที่อเล็กซ์เห็นคือกล้ามเนื้อของลุงแกรลี่ค่อยๆขยายใหญ่ขึ้น เส้นเลือดปูดออกมาให้เห็นได้อย่างชัดเจน เสียงลุงแกรลี่สูดหายใจเข้าไปในปอดเยอะมาก ก่อนที่อเล็กซ์จะได้เห็นฝีมือที่แท้จริงของลุงแกรลี่ คนที่อเล็กซ์เคยคิดว่าเป็นแค่ตาลุงทหารขี้เมาคนหนึ่งเท่านั้น...]
[...'ตูมม..มม.ม!!!' เสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่วบริเวณ พื้นดินที่ลุงแกรลี่เคยยืนอยู่แตกออกเป็นวงกว้าง ร่างของลุงแกรี่ลอยขึ้นไปบนอากาศพุ่งไปหาฝูงซากศพที่อยู่ห่างเกือบ 100 เมตร...]
ลุงแกรลี่
"ตายซะไอพวกเวรรร!!! ท่าไม้ตาย!!! แกรลี่!!! พิฆาตตตตตตตต..ตต.ต!!!!!!"
'เปรี้ยงงง..งง.ง!!!'
'ตูมมม..มม.ม!!!'
ร่างของลุงแกรลี่พุ่งลงไปใจกลางของฝูงซากศพอย่างรุนแรงพร้อมกับซัดพวกมันจนปลิวออกไปด้วยแรงระเบิดมหาศาล!!!
อเล็กซ์ (Alex's)
"...ห๊ะะ?"
อเล็กซ์ (Alex's)
"แกรลี่.. พิฆาต?"
[...'ชื่อแม่งห่วยชิบหายเลยโว้ยยย!!! (☞ﾟ0 ํ)☞!!!' อเล็กซ์คิดในใจก่อนเอามือกุมขมับ ความเป็นคิดที่ว่าเป็นแค่ตาลุงขี้เมานั้นย้อนกลับมาทันที!...]
ลุงแกรลี่
"อเล็กซ์ มั่วยืนทำอะไรอยู่ รีบไปเร็วเข้า!!!" ลุงแกรลี่ตะโกนออกมาในขณะที่ตัวเองกำลังต่อสู้อยู่กับฝูงซากศพที่เหลือ
อเล็กซ์ (Alex's)
"คะ ครับบ!!!" อเล็กซ์ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไปทันที เขาวิ่งผ่านกองซากศพที่กระจัดกระจายด้วยแรงระเบิดจากดาบของลุงแกรลี่
ลุงแกรลี่
'เคร้ง! เคร้ง! ซึ่บ! ฉั่วะ~!' เสียงดาบของลุงแกรลี่ฟาดฟันพวกซากศพที่เริ่มกรูเข้ามาอีกระลอก เนื่องจากการระเบิดดาบที่ดังกึกก้องของเขาได้ดึงดูดพวกมันเข้ามา
อเล็กซ์ (Alex's)
"ลุงแกรลี่!!!" หลังจากที่อเล็กซ์ผ่านหน้าประตูเมืองที่เต็มไปด้วยเหล่าซากศพมาได้ ก็ได้หันกลับไปมองลุงแกรลี่ด้วยความเป็นห่วง เพราะพวกซากศพเริ่มเข้ามาล้อมตัวลุงแกรลี่ไว้แล้ว
ลุงแกรลี่
"ไม่เป็นไรไอหนู รีบไปซะ ฉันไม่เป็นไร..." พูดจบลุงแกรลี่ย่อตัวลงเล็กน้อยวาดดาบไปด้านซ้ายลำตัวก่อนที่จะพ่นลมหายใจออกมาทางปากแล้วตวัดดาบไปด้านหน้าเป็นแนวนอนอย่างรวดเร็วและรุนแรง...
'เฟี้ยวว~ ตูมม..มม.ม!!!' เกลียวคลื่นจากดาบที่ออกมานั้นสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันตัดผ่านร่างของพวกซากศพไม่ต่ำกว่า 20 ตัว ทำให้พวกมันตัวขาดกระจุยเลยทีเดียว!
อเล็กซ์ (Alex's)
"สะ สุดยอด!!" อเล็กซ์อุทานออกมา
ลุงแกรลี่
"รีบไปซะไอหนู เดี๋ยวฉันเสร็จภารกิจแล้วค่อยเจอกัน!!!" ลุงแกรลี่ตะโกนบอกอเล็กซ์พร้อมยิ้มกวนๆให้เล็กน้อย
อเล็กซ์ (Alex's)
อเล็กซ์เห็นฝีมือของตาลุงทหารขี้เมาสุดยอดขนาดนี้ก็คลายความเป็นห่วงลงได้...
"อย่าตายนะครับลุง... แล้วก็เตรียมคบไฟไว้ด้วยก็ดีนะครับ เพราะมันมีเงามืดสีดำๆมาจากทางป่าทมิฬด้วย เดี๋ยวจะมองอะไรไม่เห็น!! ผมไปก่อนนะครับลุง!!! แล้วเจอกัน!!!!!" อเล็กซ์ตะโกนออกไปพร้อมกับออกตัววิ่งทันทีโดยไม่ได้หันกลับไปมองลุงแกรลี่... ที่ตอนนี้หน้าซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัดพร้อมกับพึมพำบางอย่างเบาๆกับตัวเอง!
ลุงแกรลี่
"เงาทมิฬเรอะ? ชิบหายจริงๆแล้วไง!!!..."
Comments