เจ้าชายของแวมไพร์ 05

👑🦇

_ _

" คิดสะว่าภาพนี้ไม่มีแมว "

อาคิน : นอ.👑🦋

นั้นหมาที่ไหนอะ

อาคินสงสัยเดินลงมาจากรถ แล้วเดินตรงไปหาเจ้าหมาที่หน้าบ้าน

อาคิน : นอ.👑🦋

พี่หมามาอยู่นี่ได้ไงเนี่ย

อาคิน : นอ.👑🦋

โห้ละอ้วนขนาดนี้ใครเป็นคนเลี้ยงแกเนี่ย??

ของขวัญ : 🐶

🐶 : โฮ่ง!

อาคิน : นอ.👑🦋

หิวหรออะนี่! เค้าซื้อหมูปิ่งมาเดี๋ยวแบ่งให้น่ะ

พูกอาคินก็หยิบ หมูปิ้งขึ้นมา1ไม้ก่อนที่จะป้อนให้เจ้าหมา

อาคิน : นอ.👑🦋

อย่างับมือเค้าน่ะ!

อาคิน : นอ.👑🦋

ตัวแกสะอาดมากเลยน่ะ

อาคิน : นอ.👑🦋

น่าจะมีคนใจดีมาให้อาการ แล้วดูแลแกแน่นอนเลย

🦇

- ภายในบ้าน -

อาคิน : นอ.👑🦋

สงสัยแม่คงจ้างแม่บ้าน มาทำความสะอาดแน่เลย

อาคินเดินสำรวจ รอบๆทั้งข้างนอกและข้างใน

มันสะอาดมาก ไม่มีแม้แต่ฝุ่นเหมือนทำความสะอาดทุกวัน

อาคิน : นอ.👑🦋

หิวจังเลยย~~

อาคิน : นอ.👑🦋

แย่แล้วไงทำอาหารไม่เป็น ทำไงดีเนี่ยตายแน่!

ปกติทุกครั้งที่อาคินมาที่นี่ จะมากับคราฟตลอด

เรื่องอาหารการกินคราฟก็เป็นคนจัดการให้ทุกอย่าง

อาคิน : นอ.👑🦋

ในตู้มีอะไรบ้างน่ะ

พูดจบอาคิน ก็เริ่มสำรวจเปิดดูตู้ทุกอัน

จนมาถึงตู้สุดท้ายที่มี มาม่าอยู่

อาคิน : นอ.👑🦋

มาม่าก็เอาวะ ก็ทำเป็นอยู่

อาคิน : นอ.👑🦋

แค่ต้มน้ำแหละใส่ก็เสร็จแล้ว คินทำได้!

🦇

อาคิน : นอ.👑🦋

โอ้ย!

จังหวะเทมาม่าใส่จาน อยู่น้ำร้อนก็กระเด็นใส่ข้อมือ

อาคิน รีบวางน้ำร้อนลงและยกมือขึ้นมาดูแผลที่ข้อมือที่แดงอยู่

อาคิน : นอ.👑🦋

ทำไงดีละเนี่ย!

อาคิน : นอ.👑🦋

แสบอ้าา!ทำไงดี

อาคินเดินไปตรงก๊อกน้ำ และเปิดแล้วยื่นมือเข้าไป

อาคิน : นอ.👑🦋

อึก!ทำไมมันแสบแบบนี้!

🦇

อาคิน : นอ.👑🦋

คุ้มไหมเนี่ย!

อาคินมองมาม่าอยู่สักพัก ก่อนจะไปหยิบตะเกียบแล้วค่อยๆเริ่มกิน

อาคิน : นอ.👑🦋

ใช้ได้หนิ!

อาคิน : นอ.👑🦋

โห้!เป็นเชฟได้เลยน่ะเนี่ย!

🦇

_ _

- 12:00 🕐 : หน้าบ้าน -

อาคิน : นอ.👑🦋

สวยจัง...

ของขวัญ : 🐶

🐶 : โฮ่ง!

ของขวัญเดินมาหาอาคิน และมาหยุดอยู่จรงหน้า

อาคิน : นอ.👑🦋

มีไรพี่หมา...

หมาได้เดินนำออกไป ทำท่าทางเหมือนจะให้อาคินเดินตาม

ของขวัญ : 🐶

🐶 : คุยกับมนุษย์นี้มันยากจริงๆเลย!

อาคิน : นอ.👑🦋

จะให้เค้าตามไปหรอ..

ของขวัญ : 🐶

🐶 : โฮ่ง!

อาคิน : นอ.👑🦋

โอเคงั้นรอเค้าด้วยดิ!

อาคินเดินตามเจ้าหมาไป..

🦇

อาคิน : นอ.👑🦋

สวยเหมือนเดิมเลย

อาคิน : นอ.👑🦋

มากี่ปีๆที่นี่ก็ยังสวยเหมือนเดิม ไม่เคยเบื่อเลย

ของขวัญ : 🐶

🐶 : จาหยุดทำไมล้าเจ้ามนุษย์ยังไม่ถึงสักหน่อย!

อาคิน : นอ.👑🦋

เอ้ายังไม่ถึงหรอพี่หมา

อาคิน : นอ.👑🦋

เค้าเมื่อยขาแล้วนะ!

ของขวัญ : 🐶

🐶 : โฮ่ง!

อาคิน : นอ.👑🦋

โอเคๆนำทางไปเลยเดี๋ยวเค้าตามไป!

🦇

คินเดินตรงเข้ามาที่ชิงช้า

แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนกัน ครั้งคินเห็นบางคนนั่งอยู่ตรงข้างแม่น้ำ

อาคิน : นอ.👑🦋

คุณ...

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

[ มาได้สักที ]

อาคิน : นอ.👑🦋

คุณมานั่งทำอะไรตรงนี้หรอ...?

อาคินเดินเข้าไป และถามด้วยน้ำเสียงที่สงสัย

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

นั่งก่อนสิ

🦇

อาคิน : นอ.👑🦋

ผมนั่งแล้ว คุณบอกได้ยังว่าเป็นใคร

อาคิน : นอ.👑🦋

บ้านอยู่แถวนี้หรออ...?

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

อื่อ! บ้านผมอยู่แถวนี้

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

แค่เห็นว่าตรงนี้มันสวยดีเลยแอบมานั่ง

อาคิน : นอ.👑🦋

เหมือนผมเลย ผมชอบที่นี่มากแต่นานๆทีได้มา

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

หรอ...

อาคิน : นอ.👑🦋

อื่อ!ใช่ผมมาที่นี่ทุกวันเกิด

พูดจบอาคินก็มองไปตรงชิงช้า และเห็นว่ามีดอกกุหลาบอยู่

อาคิน : นอ.👑🦋

แล้วคุณพอจะเห็นบ้างไหม

อาคิน : นอ.👑🦋

ว่าใครเป็นคนมาวางดอกกุหลาบนั้นอะ

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

ไม่รู้สิ ผมมาก็เห็นว่ามันวางอยู่แล้วอะ

อาคิน : นอ.👑🦋

หน้าคุณดูเศร้าจัง...

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

ก็ปกติของผมนะ

อาคิน : นอ.👑🦋

คุณก็หน้าตาดีนะ แต่ไม่เหมาะกับหน้าเศร้ารู้ป่าว!

อาคิน : นอ.👑🦋

ต้องยิ้มแบบนี้สิ!

พูดอาคินก็หันไปมองบัตเตอร์ แหละยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มที่สดใส

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

...

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

คุณหลับตาหน่อยสิ

อาคิน : นอ.👑🦋

ผมหรอ!?

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

ใช่แปปเดียวละยื่นแขนมาให้ผมที

จบคำพูดอาคินก็หลับตา แหละยื่นแขนข้างที่เจ็บให้บัตเตอร์

จุ๊บ!

บัตเตอร์ก้มลงจูบที่ข้อมือของอาคิน ก่อนที่รอยแดงที่แขนจะค่อยๆหายไป

ด้วยคามตกใจ อาคินเลยลืมตาขึ้น...

อาคิน : นอ.👑🦋

คุณทำอะไรอะ??

อาคิน : นอ.👑🦋

เห้ย! รอยแผลผม

อาคิน : นอ.👑🦋

คุณทำได้ไงอะ

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

คนที่นี่เขาก็ทำได้ทั้งนั้นอะ

อาคิน : นอ.👑🦋

เก่งอะ! สอนผมบ้างสิ

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

แล้วนี่นายอายุเท่าไหร่แล้ว

อาคิน : นอ.👑🦋

19คับถามทำไมหรอ

บัตเตอร์ : พอ.👑🦇

ไม่มีไรถามเชยๆ

ผมมองหน้าเขาอยู่อย่างงั้น ไม่เหมือนกันว่าเพราะอะไร

แต่สีหน้าเขาดูเศร้า เหมือนคนไม่มีความรู้สึก

ผมว่าเขาต้องมีอะไรในใจอยู่แน่เลย...

👑🦇

_ _

จบแหย้ะะะ!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ