Episode 16 ไม่เห็นหน้าหนูพี่นอนไม่หลับ

Talk:มิกกี้

หลายคนคงสงสัยว่าครอบครัวที่ฉันไปช่วยคือใคร ครั้งหนึ่งน้องไม้เคยเก็บกระเป๋าตังที่ฉันทำหล่นไว้เเถวนั้นเพราะฉันกับเพื่อนไปหาดูที่เเถวนั้นเเต่ฉันดันทำกระเป๋าหล่นหาย เเต่ยังดีที่น้องเอากระเป๋าเงินฉันไปให้คุณตำรวจ คุณตำรวจเลยติดต่อมาหาฉัน ฉันเลยได้รู้ว่าน้องไปคนเอาไปเเจ้งตำรวจ

ถ้าเป็นคนอื่นฉันอาจจะไม่ได้คืนก็ได้เพราะเงินที่อยู่ในกระเป๋าก็ไม่ใช่น้อยๆ เลย ฉันกับเพื่อนเลยติดต่อไปที่ที่คุณตำรวจให้ช่วยหาที่อยู่น้องให้เลยทำให้พวกฉันสามคนรู้ว่าน้องมีน้องอีกสองคนอาศัยอยู่กับตายายถานะทางครอบครัวลำบากพวกฉันสามเลยช่วยน้องเป็นการตอบเเทนด้วยการเป็นคนส่งเสียเลี้ยงดูพวกน้องเเต่นานๆ ทีฉันจะได้ไปหาส่วนใหญ่ฉันจะส่งเงินไปให้มากกว่า

เเต่วันนี้เห็นพี่ซันขับรถมาทางนี้พอดีเลยเเวะเข้าไปหาน้องฉันก็มีเเเอบซื้อของไปด้วยตอนที่พี่ซันซื้อของนั่นแหละฉันก็มีซื้อพวกอาหารถุงไปให้เเล้วก็มีขนมของคุณยายด้วยที่ฉันเอาไปให้

ตอนนี้พี่ซันกำลังทำกับข้าวอยู่ฉันก็ยืนดูอยู่ข้างๆ ไม่กล้าเข้าไปวุ่นวายเเต่ฉันก็อยากด้วยพี่เค้าไม่อยากยืนอยู่เเบบนี้

ฉัน : พี่ซันคะ

พี่ซัน : คะ // ปากตอบฉันเเต่ตากลับฉันก็ยังคงตั้งใจหั่นพวกแครอทอยู่

ฉัน : อยู่ไม่อยากอยู่เฉยๆ อยู่อยากช่วยพี่บ้าง

พี่ซัน : ถ้างั้นหนูเอาไปปลาล้างก็ได้ค่าบ พี่ใกล้เสร็จเเเล้ว

ฉัน : ก็ถือถุงที่ใส่ปลากะพงมาที่ซิงค์ล้างจาน เเล้วก็ค่อยล้างเเต่อยู่ๆ พี่ซันก็เดินมาซ้อนข้างหลังเเล้วก็เอามาจับมือฉันไว้เเล้วก็ลูบไปในท้องปลาด้วยเลือดปลาที่อยู่ในท้องมันออกมาเยอะมาก นี้เราล้างปลาไม่สะอาดหรอตอนเเรกก็สะอาดเเล้วหนิ เเต่ฉันเเค่ไม่ได้ล้างในท้องปลาเเค่นั้นเอง เเล้วพี่เค้าก็จับมือฉันไปล้างตรงแก้มปลาทั้งสองข้าง

พี่ซัน : มันต้องล้างเเบบนี้นะคับไม่ใช่ล้างเเค่ข้างนอก

ฉันก็หันไปมองหน้าพี่ซันเป็นจังหวะที่พี่ซันนั้นมองฉันอยู่เเล้วมันเลยทำให้ฉันเเละพี่เค้านั้นสบตากันพอดี มองกันสักพักพี่ซันก็ผลักตัวเองออกเเล้วเดินไปล้างมือที่ซิงค์ข้างๆ

เเต่ตอนนี้ฉันยังยืนอยู่ที่เดิมเเละดูเหมือนว่าตอนนี้หน้าฉันคงจะเเดงแน่ๆ เลย ทำไมเค้าต้องเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นขนาดนี้นะ พี่เค้าดูอบอุ่นเเละมีเสน่ห์มากๆ เวลาที่เค้าทำอาหาร เเต่แปลกตรงที่เวลาเค้าอยู่ข้างนอกเค้าแทบจะไม่คุยกับใครไม่สนใจใครนอกจากเพื่อนของเค้าก็คงจะเป็นพวกฉันนี้เเหละที่พี่เค้าคุยด้วย

ถ้าถามว่าคุยด้วยตอนไหนก็คงจะเป็นตอนที่มิดไนท์กับพี่อาร์หายตัวไปพร้อมกันนั่นแหละค่ะ มันทำให้พวกฉันกับพี่เค้าคุยกันไปโดยปริยายไปเลย พอฉันล้างปลาเสร็จฉันก็มายืนอยู่ที่เดิมเเล้วดูเค้าทำเพราะที่เค้าไม่ให้ฉันทำเเล้วกลัวฉันโดนมีดบาดค่ะ พี่เค้าบอกเองนะคะฉันไม่ได้พูดเอง ตอนนี้ฉันกับพี่เค้ามานั่งกันอยู่ตรงโซฟาห้องรับเเขก เพราะรอปลากะพงที่นึ่งให้สุกอยู่ค่ะ

พี่ซัน : พี่ถามอะไรหน่อยได้มั้ย

ฉัน : พี่จะถามอะไรหนูหรอค่ะ

พี่ซัน : ทำไมหนูถึงรู้จักครอบครัวนั้นได้ละ

ฉันก็เล่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นให้พี่เค้าฟังว่าทำไมฉันถือรู้จักกับครอบครัวนี้ จากนั้นเราก็คุยกันเพื่อนที่จะฆ่าเวลา

ฉัน : เเล้ววันนี้พี่จะให้หนูทำไรเนี้ยไหนว่าจะให้หนูมาซักผ้าไม่ใช่ไง

พี่ซัน : ถ้างั้นระหว่างที่รอปลาสุกก็เอาผ้าไปซักทิ้งไว้ก่อนเเล้วกัน

พอพี่เสร็จพูดจบก็เดินเข้าไปที่ห้องนอนฉันก็เดินตามเค้าไปด้วยเเล้วก็เข้าก็ไปที่ห้องเเต่งตัว

พี่ซัน  :อะ พี่ซันยื่นตะกร้าผ้ามาให้ฉััน

ฉัน : เเล้วเครื่องซักผ้าอยู่ตรงไหนคะ

พี่ซัน : อยู่ห้องเล็กถัดจากห้องครัวไปคับ ผงซักฟอกกับน้ำยาปรับผ้านุ่มอยู่ตรงตู้ขวามือนะ

จากนั้นฉันก็เดินไปห้องตามที่พี่ซันบอกพี่ซันก็เดินตามมานะคะเเต่พี่เค้าเเยกไปห้องครัวไม่ไปด้มาที่ห้องซํกผ้ากับันด้วย

เฮ้อ!!!! เเล้วนี้ฉันต้องทำยังไงเนี้ย!!! ฉันไม่เคยซักผ้าเลยเเม้เเต่ครั้งเดี๋ยวมีเเต่ป้าจันกับพี่แป๋วที่ค่อยจัดการให้กับพวกฉันตลอดไม่ใช่เเค่ฉันที่ทำไม่เป็นนะพวกเพื่อนฉันทุกคนงานบ้านคือศูนย์มาก นอกจากงานบริหารพวกฉันสามคนทำมาตั้งเเต่อายุ 15 เเล้วด้วยความที่บ้านของพวกฉันทั้งสามคนสนิทเเละร่วมลงทุนด้วยกันตั้งเเต่รุ่นพ่อแม่อยู่เเล้วเเล้วเเต่ละครอบครัวก็มีลูกคนเดียวเลยสอนงานพวกนั้นให้กับพวกฉัน จนตอนนี้พวกฉนทั้งสามคนลงทุนทำบอนเเเละผับร่วมกันอยู่เเละตอนนี้พวกเพื่อนฉันทั้งไอ่กันไอ่โต้อีกพริกมันอยากเป็นเจ้าของด้วยตอนเเรกพวกมันทั้งสามคนจะเอาเงินมาให้พวกฉันเเต่ฉันพวกฉันสามคนไม่เอาให้มันเอาไปลงทุนปรับเปลี่ยนเพิ่มเติมให้มันดีขึ้น เอาง่ายคือเพื่อนสร้างเพิ่มเติมเเละรีโนเวทใหม่ทั้งหมดนั่นแหละค่ะ

เเต่ตอนนี้ฉันควรจะทำยังไงกับตะกร้าผ้านี้ดีนะ

พี่ซัน : หนูเสร็จยังพี่ตั้งโต๊ะเสร็จเเล้วนะมากินข้าวกัน

ฉันหันไปมองเเล้วยิ้มให้พี่ซันเพราะตอนนี้ผ้าก็ยังอยู่ในตะกร้าเหมือนเดิม

พี่ซัน : อ่าว!!!! ทำไมไม่ซักละคะ

ฉัน : ถ้าหนูบอกว่าหนูทำงานบ้านทุกอย่างไม่เป็นเลยพี่จะเชื่อหนูมัน

พี่ซัน  :พี่เชื่อตั้งเเต่หนูล้างจานไเป็นเเล้ว ไม่เป็นก็ถามพี่สิพี่สอนเราได้

ฉัน :ถ้างั้นพี่ซันบอกหนูได้มั้ยค่ะว่าต้องงทำยังไงบ้าง

จากนั้นพี่ซันก็บอกฉันก็ทำตามที่พี่ซันบอกตามทีละขั้นตอนจนตอนนี้ฉันก็ได้ซักผ้าเป็น เเล้วมันก็ไม่ได้ยากเเเค่เอาผ้าใส่เครื่องใส่ผงซักฟองกับน้ำยาปรับผ้านุ้มไปด้วยเเล้วก็ตั้งเวลาตามที่เราต้องการเท่านั้นก็เป็นอันเสร็จ5555

สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเรื่องที่ง่ายเเต่สำหรับมิกกี้เเล้วนี้เป็นครั้งเเรกที่ฉันทำมันเป็นเรื่องที่เเปลกใหม่มาก

ตอนนี้ฉันก็นั่งกินข้าวกับพี่ซันอยู่ที่โต๊ะกินข้าวอยากจะบอกว่าพี่ซันเป็นคนที่ทำอาหารอร่อยมากๆๆ เลยละ เราสองคนกินกันจนอิ่มเเล้วก็เก็บถ้วยจานไปล้างกัน วันนี้พี่ซันบอกว่าจะเป็นคนล้างเองให้ฉันไปคนล้างน้ำสะอาดก็พอ

พอกินข้าวล้างจากเสร็จฉันกับพี่ซันก็มานั่งรอผ้าที่ตอนนี้กำลังปั่นอยู่อีกไม่นานก็คงจะได้ตากเเล้วเพราะตอนนี้เป็นเวลาสองทุ่มจะสามทุ่มเเล้ว

ฉัน : พี่ซันคะ

พี่ซัน :คับ

ฉัน : ทำไมพี่ซันถึงทำงานบ้านกับอาหารเป็นละคะ

พี่ซัน : เมื่อก่อนพี่อยู่กับคุณยายที่เชียงใหม่คับคุณยายจะชอบให้พี่ทำกิจกรรมร่วมกันตลอดมันเลยทำให้พี่ชิดกับเรื่องพวกนี้

ฉัน : เเล้วคุณยายท่านเป็นยังไงบ้างคะ

พี่ซัน : ตอนนี้คุณยายท่านเสียเเล้วครับท่านเสียตอนพี่จบม.6 พอดีพ่อกับเเม่พี่ไปรับพี่มาอยู่ที่นี้

ฉัน : หนูเสียใจด้วยนะคะ

พี่ซัน : คับ ปะเราไปเอาผ้ามาตากกันเถอะปานนี้คงเสร็จเเล้วมั้ง

เเเล้วฉันกับพี่ซันก็ดินออกมาที่ห้องซักเเล้วก็เอาผ้าออกมาตากที่ระเบียงคอนโด พี่ซันก็เป็นที่สอนฉันตากเหมือนเดิมจนเราต่างผ้าเสร็จ

พี่ซัน : มิกกี้

ฉัน : คะ

พี่ซัน : ดูดาวดวงนั้นสิ

ฉันก็มองตามที่พี่ซันบอกมันเป็นดาวที่สวยมากเลยมันเบ่งเเสงสว่างมากกว่าดาวดวงอื่นๆ

พี่ซัน : ถ้าหนูเหมือนดาวดวงนั้นเลยนะ

ฉัน : ยังไงคะ

พี่ซัน : ถ้าเปรียบดาวเป็นผู้หญิงหนูก็จะเป็นผู้หญิงที่สนใจไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่พี่ไม่เคยสนใจเลยทั้งชีวิตพี่ พี่เคยสนใจผู้หญิงอยู่สองคนหลังจากคุณยายพี่เสียไป ก็จะมีเเค่ แม่กับน้องสาวพี่เท่านั้น นอกนั้นพี่ไม่เคยสนใจเลยจนมาเจอหนู

พอฉันได้ยินพี่ซันพูดเเบบนั้นฉันก็นิ่งเงียบไปเลยเเต่ตอนนี้หัวใจฉันเต้นเเรกมากหน้าของฉันก็ร้อนผ่าวเลยก็ว่าได้

พี่ซัน : มันอาจจะเร็วไปที่เราจะคบกันเเต่สองวันที่ผ่านมามันทำให้พี่รู้ว่าพี่มีความสุขทุกครั้งที่พี่ได้อยู่ใกล้หนูนะ หนูจะลองเปิดใจให้พี่ดูบ้างได้มั้ย

ฉันควรตอบพี่เค้าว่ายังไงฉันยอมรับนะว่าเวลาที่ฉันอยู่กับเค้าฉันรู้สึกดีพี่เค้าเป็นคนอบอุ่นเป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดของคนรอบข้างเเต่ฉันกับพี่เค้าพึ่งรู้จักกันเเค่สองวันวันนี้เป็นวันที่สามที่ฉันกับพี่เค้าอยู่ด้วยกัน

ฉัน : ถ้าเราจะศึกษาดูใจกันไปก่อนดีไมค่ะเพราะหนูก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเป็นยังไง

พี่ซัน : หนูไปปิดกั้นพี่ พี่ก็ดีใจมากเเล้ว ปะเรากับบ้านกันเถอะนี้ก็สามทุ่มกว่าเเล้วกว่าจะถึงบ้านอีก

จากนั้นพี่ซันก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน

ฉัน : จับรถดีๆ นะคะถึงบ้านเเล้วทักไลน์มาบอกหนูด้วย

พี่ซัน : คับ

จากนั้นฉันก็เดินเข้ามาในบ้านที่ตอนนี้เพื่อนๆ ของฉันคงนอนกันไปหมดเเล้วไม่งั้นก็คงทำนั้นนี้อยู่ห้องของตัวเองนั่นแหละ ฉันก็รีบขึ้นห้องไปอาบน้ำเเล้วมานั่งรอไลน์จากพี่ซัน จนประมานห้าทุ่มนิดๆ พี่เค้าก็ทักมาบอกว่า

@ LINE

พี่ซัน : พี่ถึงบ้านเเล้วนะคับอาบน้ำเเล้วด้วย

ฉัน : ค่ะ

พี่ซัน : หนูรับสายพี่หน่อย //พอพี่เค้าบอกก็กดวีดีโอคอลมาทันที ฉันก็กดรับสายเค้าไป

ฉัน : ยังไม่นอนอีกหรอค่ะนีดึกเเล้วนะ

พี่ซํน : ไม่ได้เห็นหน้าหนูก่อนนอนพี่นอนไม่หลับหรอ

ฉัน : ถ้างั้นหนูนอนเเล้วนะคะ

พี่ซัน : ฝันดีนะคะเด็กน้อง

ฉัน : ฝันดีเหมือนกันนะคะคณลุงของหนู

พี่ซัน : ไม่ต้องวางนะตั้งกล้องไว้เเบบนั่นแหละ

ฉันก็ทำตามที่พี่เค้าบอกตั้งกล้องโทรศัพท์ไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียงฉันไม่ลืมที่จะหยิบสายชาร์จมาชาร์จเเบตไว้ด้วยเผื่อพรุ่งนี้ตื่นมาเเล้วเเบตหมด พอทำทุกอย่างเสร็จฉันก็นอนไปเลย

ติดตามตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***