![ลูกชายของครูผมขอได้ไหมครับ[ Kakashi XOc ]](https://cn-e-pic-aliyun.mangatoon.mobi/cartoon-posters/4951913ffc9.webp)
ลูกชายของครูผมขอได้ไหมครับ[ Kakashi XOc ]
เด็กของฉัน
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
พูดจริงเหรอ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
นี่ไม่ใช่เรื่องที่นายจะเอามาพูดเล่นนะ
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ฉันไม่ได้พูดเล่น
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
รักเด็กคนนั้นจริง ๆ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
ห่างกันสิบกว่าปีเลยนะ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
ไม่ไหวหรอกมั้ง
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ไม่ลองก็ไม่รู้นี่
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
อีกอย่างฉันแค่ขอให้นายช่วยดูเขาให้หน่อย
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
แค่บางครั้งก็ได้
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
แน่ใจแน่นะว่า..
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ฉันไม่เคยพูดตรง ๆ กับนายเรื่องนี้
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
นายก็รู้ไม่ใช่เหรอ
[ คิดในใจ ]
บรรยาย
(กระซิบ)
//การกระทำ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
[ จะไหวจริงเหรอ.. ]
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
[ อาจารย์จะอนุญาตเหรอเนี่ย ]
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
เร็นรอนานไหม
เร็นโตะ (เด็ก )
ว่าแต่พี่เรียกผมออกมาทำไมเหรอ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
ก็.. //มองไปบนต้นไม้
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
พี่ว่าจะสอนแล้วก็จะถามอะไรนิดหน่อย
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
ถ้าในอนาคตมีโอกาสร่วมทีมกับนารุโตะอยากไปไหม
เร็นโตะ (เด็ก )
ไม่รู้สิครับ
เร็นโตะ (เด็ก )
แต่ถ้าจำเป็นแล้วเป็นคำสั่งคงไป
เร็นโตะ (เด็ก )
ว่าแต่พี่จะสอนอะไรผมเหรอ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
เรื่องการเคลื่อนไหว
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
เธอยังเร็วไม่พอ สมาธิไม่จดจ่อกับสิ่งที่กำลังทำ
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
การความคุมคาถาของอาจารย์
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
คาถาเทพอัสนีเหิน
โอบิโตะ (ผู้ใหญ่)
จำเป็นต้องมีสองสิ่งนี้ที่สำคัญ
เร็นโตะ (เด็ก )
เข้าใจแล้ว
ขณะเดียวกัน ร่างสูงเข้าของกลุ่มผมสีเงินกำลังทอดมองเด็กชายตัวเล็กตรงหน้าด้วยแววตาที่อ่อนโยน ริมฝีปากภายใต้หน้ากากยกยิ้มขึ้นราวกับมีความสุขที่ได้เห็นความพยายามของเด็กชาย
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเสียเธอไปเหมือนครั้งที่แล้ว
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ฉันอยากมีเธออยู่ข้าง ๆ เหมือนเมื่อก่อนจริง ๆ
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ฉันคงได้แต่หวังว่า...
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ครั้งนี้เธอจะเลือกฉัน
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
เด็กน้อยของฉัน
เร็นโตะ (เด็ก )
เมื่อยไปทั้งตัวเลยแหะ
เร็นโตะ (เด็ก )
อยากเดินถึงบ้านเร็ว ๆ
เร็นโตะ (เด็ก )
ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ-..
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ให้ฉันไปส่งที่บ้านเธอดีไหม
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ฉันมีธุระต้องไปหาอาจารย์พอดี
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
มาสิ ฉันจะไปส่ง
คาคาชิย่อตัวลง เขาหันมองเด็กชายตัวเล็กอีกครั้ง ดวงตาสีฟ้ามองเขาด้วยความกังวลแต่ก็ยอมขึ้นหลังอีกฝ่าย
เร็นโตะ (เด็ก )
อย่าปล่อยผมตกนะ
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ไม่มีวันที่ฉันจะทำเธอตกหรอก
สิ้นเสียงทุ้มใบหน้าเล็กซบลงบนลาดไหล่กว้างของคนอายุมากกว่า มือเล็กที่เคยจับเสื้อแน่นค่อย ๆ คลายออก คาคาชิเลื่อนใช้มือข้างหนึ่งจับมือเล็กข้างหนึ่งไว้ พลันนึกถึงเรื่องราวในอดีตก่อนที่เขาจะได้กลับมาเจอเด็กคนนี้อีกครั้ง
ภารกิจสุดท้ายในชีวิตของ นามิคาเสะ เร็นโตะ หัวหน้าหน่วยลับ คือการลอบเข้าไปสืบข้อมูลในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ทว่าการทำภารกิจครั้งนั้นกลับเป็นภารกิจสุดท้ายที่เร็นได้ทำ ฉันยังจำได้ดีว่าวันนั้นเด็กคนนี้พูดอะไรกับฉันบ้าง มันเป็นวันที่ฉันหายใจได้ไม่ทั่วท้อง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังพังทลายลงต่อหน้าต่อตา ฉันอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นหลังใบหน้าและมือของเขาเปื้อนไปด้วยเลือด
" ผมดีใจที่ได้อยู่กับคุณ.. "
" แต่ว่า.. " คาคาชิพยายามสูดหายมจเข้าลึก ๆ เพื่อควบคุมเสียงของตัวเอง
ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับ แค่เปลี่ยนทิศทางการเดินออกไปจากในเมืองไปที่เนินเขา ใต้ต้นซากุระที่เป็นสถานที่แห่งความทรงจำ
มือเล็กสอดประสานมือหนาแนบแน่น ใบหน้าเล็กซีดลงจากการเสียเลือด ริมฝีปากบางขยับพูดบางอย่างกับคนอายุมากกว่า คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมือหนาประคองใบหน้าหวานไว้ ริมฝีปากของทั้งคู่ประทับจูบเพียงชั่วครู่ ก่อนที่คนตัวเล็กจะซบหน้าลงบนอกของคนอายุมากกว่า เสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นด้วยความเจ็บปวด คาคาชิโอบกอดร่างเล็กที่ไร้ซึ่งลมหายใจไว้แน่น
" ขอโทษ.. ฉันควรจะไปกับเธอ.. "
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ถ้าวันนั้นฉันยอมอ่อนข้อให้เธอ
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ฉันคงไม่ต้องเสียเธอไป
คาคาชิพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เขายังคงลูบนิ้วเรียวของเด็กชาย พลางก้มมองมือเล็กด้านขวา
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
แหวนวงนั้น..
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
ถ้าเธอได้สวม..
คาคาชิ (ผู้ใหญ่)
มันจะเป็นยังไงนะ
Comments