ep 1
เสียงฝนดังคะนอง เสียงฟ้าร้องดังกองท้องฟ้าอันพื้นมิดในยามราตรี เสียงรถม้าดังแข่งสายฝนกับเสียงฟ้าผ่า
ฟางไห้เยว่
ท่านจะพาข้าไปที่ไหนรึ
เสียงแหบพร่าของหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่ม ได้พูดขึ้น ร่างกายของหล่อนอ่อนแรง
เสิ่นอวี้หลง
ข้า..จะพาเจ้าออกจากที่นี่ แหละอยู่ในที่ปลอดภัย
ฟางไห้เยว่
แต่เรื่องที่ข้าโดนใส่ร้าย ท่านยังจะเชื่อข้าอีกรึ
เสิ่นอวี้หลง
เพราะข้ารู้ดี ว่าเจ้าไม่ได้ทำเช่นนั้นหรอก
พอชายหนุ่มพูดจบก็มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้นแรง จนทำให้หญิงสาวสะดุ้ง
หญิงสาวหลับตาลง นอนเงียบในอ้อมแขนคนรัก ที่แต่งานกันมา 6 ปี
ในป่าที่พื้นที่โล่งมีเพียงต้นไม้ต้นใหญ่ ใต้ต้นไม้มีหลุมลึกที่โดนขุดพอที่จะสามารถฝังคนได้
ร่างบอบบางของหญิงสาวลืมตาขึ้นด้วยความปวดหัว ร่างของหญิงสาวลุกขึ้นพรางกระพริบตาเพื่อมองดูรอบๆ ก็พบกับดิน
หญิงสาวตกใจเมื่อรู้ว่าตนโดนทิ้งลงหลุมที่โดนขูดไว้ พอหล่อนเงยหน้ามองก็พบว่าไม่สามารถปืนขึ้นไปได้เพราะมันสูง แถมมือทั้งสองก็โดนหมัด
ฟางไห้เยว่
อ๊ะ! เสิ่นอวี้หลง รีบพาข้าขึ้นไป
ฟางไห้เยว่
ข้า ข้ามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง! ช่วยข้าที่
คำพูดของหญิงสาวลอยอยู่กลางอากาศ
ชายหนุ่มยืนนิ่ง ก้มมองหญิงสาวในหลุม
ฟางไห้เยว่
เอ๊ะ รึว่าท่านไม่เชื่อข้า
ฟางไห้เยว่
ได้โปรดข้า ข้า! ไม่ได้มีชู้
ฟางไห้เยว่
ล-แล้วทำไม่ท่านถึง พาข้ามาที่แบบนี้
สายตาอันว่างเปล่ามองไปที่คนรักที่ยืนอยู่เหนือหลุม ใบหน้าของหญิงสาวบิดเบี้ยวด้วยความโกรธและความเศร้า
เสิ่นอวี้หลง
หากข้าไม่ทำเช่นนั้น
เสิ่นอวี้หลง
นางจะฆ่าพวกเรา
เสิ่นอวี้หลง
ข้า..ขอโทษเสี่ยวเยว่
ฟางไห้เยว่
ใคร! ใครจะฆ่าเรากัน!
เสิ่นอวี้หลง
ข้าไม่สามารถพูดได้
ฟางไห้เยว่
ผู้ใดกันเล่า! ท่านเอาแต่ขอโทษแหละจะฆ่าข้า รู้มั้ยพี่ชายของข้ากับพ่อของข้าต้องแจ้งเรื่องนี้และรับรู้ได้!
ยังที่หญิงสาวจะเอ่ยปากพูดอีกครั้งก็โดนที่ขุดดินฟาดที่หัว จนสลบไป
ร่างของหญิงสาวนอนแน่นิ่งในหลุมลึก มีเพียงสายตาของชายหนุ่มที่มองมาที่ร่างของหญิงสาวด้วยความเศร้า
ฟ้าดินยอมเมตตา หรือ เป็นเพราะข้าไร้ซึ่งวาสนา
ข่าวการตายของภรรยาท่านเสนาบดีเสิ่น ได้แผ่ไปทั่วเมืองหลวง ผู้คนต่างพูดกันว่าภรรยาของเขาตายเพราะโรคร้าย งานศพของภรรยาเสิ่นถูกจัดอย่างยิ่งใหญ่สมกับเป็นภรรยาที่เขารัก
ร่างที่เต็มไปด้วยแผลลุกขึ้นด้วยความอยากลำบาก
ฟางไห้เยว่
.... อึก ปวดหัว
หญิงสาวยกมือขึ้นจับหัวด้วยความเจ็บปวด
ฟางไห้เยว่
ข้ารอดมาได้ยังไงกัน
เสียงพึมพำของหญิงสาว ดวงตาของเธอมองไปรอบๆแม่น้ำ เธอนั่งลงที่ริมฝั่งน้ำ เป็นเพราะฝนตกหนักเลยทำให้น้ำท่วมแล้วทำให้พื้นที่ดินบางส่วนถูกน้ำพัด
ฟางไห้เยว่
ปาฏิหาริย์ หนัก
ฟางไห้เยว่
ข้ารอดมาได้เพราะความโชคดีของข้า
หญิงสาวพูดอยู่คนเดียวร่าวกับคนบ้า ร่างของหญิงสาวลุกขึ้นช้าๆ เพราะมีบาดแผล ร่างบอบบางเดินช้าๆ มือก็ใช้ต้นไม้แถวนั้นเป็นที่พึ่ง
ฟางไห้เยว่
ข้าต้องรีบกลับไปหาท่านพ่อกับพี่
มือทั้งสองยกขึ้นจับหัวด้วยความปวด ร่าวกับมันจะระเบิด
หลิงหลิง
คุณหนู พวกเราแอบออกมาเช่นนี้มันจะดีเหรอเจ้าค่ะ ตอนนี้พวกเรารีบกลับกันเถอะเดี๋ยวจะถูกลงโทษเอาได้นะคะ
เยียนโม้
ไม่เป็นไร อีกเดี๋ยวค่อยกลับ
จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้น เป็นเสียงพูดคุยกัน เสียงของเด็กสาวทั้งสองคุยกัน
จู่ๆพวกเขาก็เดินมาตรงที่ฟางไห้เยว่ นอนขดอยู่
เยียนโม้
เสี่ยวหลิง เจ้าดูสิ นี่มันคนนี้!
เยียนโม้
//รีบเดินเข้ามาดู
เยียนโม้นั่งลงข้างๆฟางไห้เยว่ แล้วจับมือของหญิงสาว
เยียนโม้
พี่หญิงท่านโดนทำร้ายมารึ
ฟางไห้เยว่
ข้า...อึก!! ข้าปวดหัว
หลิงหลิง
แย่แล้วคุณหนู ดูแล้วเหมือนพี่หญิงคนนี้จะปวดหัวมาก แถมมีเลือดไหล
เยียนโม้
ไหนเลือดงั้นเหรอ!
เยียนโม้รีบเข้ามาดูแผลที่หัว
เยียนโม้
ตายจริงนี้มันแผลใหญ่ ต้องรีบพานางกลับจวนด้วยแล้ว
หลิงหลิง
ด- เดียวก่อนนะคะ จะดีจริงๆเหรอ ถ้านายท่านรู้เข้า เขาคงจะลงโทษคุณหนูแน่
เยียนโม้
เรื่องนั้นค่อยว่ามัน
เยียนโม้
ตอนนี้ช่วยชีวิตคนคือเรื่องสำคัญ
เยียนโม้
เจ้ารีบช่วยข้าพยุงตัวนางขึ้นก่อน
เด็กสาวทั้งสองช่วยพยุงร่างของหญิงสาวขึ้นก่อนจะเดินไปที่จุดหมาย
จวนหลังหลังหนึ่งในป่า จวนที่ใหญ่มาก แต่ไม่ใหญ่นัก มีทหารยามทั้งสองยืนเฝ้าประตูเมื่อเห็นว่าหญิงสาวทั้งสองรีบเปิดประตูพรางสอบถาม
พอถึงห้องที่จวน เยียนโม้ก็รีบสั่งให้หลิงๆไปเรียกหมอมา
ไม่นานหมอก็มา พรางตรวจร่างกายของฟางไห้เยว่
: เอิ่ม ดูเหมือนร่างกายจะถูกพิษ แถมยังมีแผลเลยทำให้ตกอยู่ในสภาพนี้
: ดูท่าแม่นางคนนี้ก็คงต้องพึ่งดวงแล้ว ข้าจะจัดยาให้นาง แล้วให้ท่านนำมาต้มให้นางกินจนกว่านางจะตื่น
เยียนโม้
ได้เลย ขอบคุณท่านมาก
หลิงหลิง
ร่างกายนางมีพิษ แถมยังโดนทำร้าย อีก แบบนี้นางจะรอดหรือไม
เยียนโม้
เจ้าอย่าพูดถึงคนอื่นเช่นนี้อีกน่ะ
หลิงหลิง
เข้าใจแล้วข้าผิดเอง
หลิงหลิง
ต่อจากนี้ ตำหนักเราก็มีคนเพิ่ม
เยียนโม้
ใช่ เรื่องนี้ปิดข่าวทุกคนในตำหนัก
เยียนโม้มองคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง
เยียนโม้
พี่หญิงคนนี้ช่างไร้วาสนา หากนางโดนทำร้ายถึงตาย เป็นข้าก็คงโกธรแค้น
หลิงหลิง
ข้าเองก็คิดเช่นนั้น
หลิงหลิง
เอาจริงนางก็น่าสงสาร
เยียนโม้
ดูจากหน้าตาพี่หญิงคนนี้
เยียนโม้
นางสวย แถมยังงดงาม เป็นคนตัวเล็ก ใครกันน่ะที่ทำแบบนี้กับนางได้ลงคอ
หลิงหลิง
จิตใจมนุษย์ยอมไม่มีดีหรอกเจ้าค่ะ อีกอย่างคนเรา มีดีมีร้าย
เยียนโม้
เจ้ารีบไปหาชุดของข้ามาเปลี่ยนให้นางเถอะ
วันเวลาผ่านไปจนเข้าวันที่3 ที่ฟางไห้เยว่หลับจากอาการ บาดเจ็บ
ฟางไห้เยว่
//ค่อยๆลืมตาขึ้น
ฟางไห้เยว่
ที่นี่ ที่ไหนกันเนี่ย
สายตาคมมองสำรวจรอบห้อง ก็พบว่าที่นี่เป็นห้องนอน มีเตียงมีของใช้มากมาย
เสียงประตูเปิดออก เยียนโม้ที่เปิดประตูเข้ามาพอดี ก็พบกันคนบนเตียงที่ตื่นขึ้นมานั่ง
เยียนโม้
พี่หญิง ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว
เยียนโม้
//นั่งลงข้างเตียง
เยียนโม้
เป็นคนช่วยท่านมาที่นี่
เยียนโม้
ท่านสลบไป เพราะมีพิษในกาย แถมยังมีบาดแผลที่โดนตีที่หัวแล้วก็บาดแผลเล็กๆน้อย
ฟางไห้เยว่
ท่าน?? ช่วยข้ามาที่นี่
ฟางไห้เยว่
ขอบคุณท่านแล้ว ข้าไม่นึกว่าข้าจะรอด
เยียนโม้
จิตใจร่างกายของท่านยังต่อสู้เพื่อให้ท่านมีชีวิตรอด เพราะงั้นอย่าเศร้าเลย
เยียนโม้
เอ่อ ข้าไม่อยากถามแต่ข้า... คือ ท่านโดนใครทำร้ายมารึ
เยียนโม้
ถ้างั้นไม่เป็นไร ข้าไม่ถามแล้วก็ได้//ยิ้มแห้งๆ
ฟางไห้เยว่ เล่าตั้งแต่เรื่องที่ตนโดนใส่ร้ายว่ามีชู้ จนมาถึงสามีที่พาหนีออกมา แต่ก็แค่ความเข้าใจผิด เพราะสามีพาตนไปทิ้งที่หลุมที่ขุดไว้ก่อนจะทำการทุบหัวแล้วฝั่งตนทั้งเป็น
เยียนโม้
พวกเขาต้องเป็นคนเช่นไรกันถึงทำกับท่านได้เช่นนี้
ฟางไห้เยว่
ตลอดที่ผ่านมา 6ปีที่ข้าอยู่กับสามี แม่กับน้องสาวนางก็ไม่ชอบข้าอยู่เป็นทุนเดิม
เยียนโม้
สามีท่านไม่ปกป้องท่านเลยรึไง
ฟางไห้เยว่
แต่ก็ขัดแม่ของเขาไม่ได้
ฟางไห้เยว่
ข้าเข้าใจ ทั้งหมดล้วนแล้วแต่ทำให้ข้าเจ็บปวด
เยียนโม้
ท่านอย่าไปเศร้าเลย
เยียนโม้
ในเมื่อท่านรอดมาแล้ว ก็มาอยู่กับข้าสิ ข้าเป็นเจ้าของหอตำหนัก บูรพา ที่นี่มีคนที่พร้อมทำงาน พวกเราในตำหนักช่วยกัน ทำผ้าไปขาย แถมยังมีอีกมากมายเลยล่ะ
เยียนโม้
ในตำหนักข้ามีแต่ผู้หญิง แต่ก็มีชายอยู่บ้าง ส่วนมากมีแต่คนมีภรรยาในที่นี้
ฟางไห้เยว่
ในกลางป่าเช่นนี้ พวกเจ้าใช้ชีวิตได้ดีมาก
เยียนโม้
ไม่เชิง พวกเราต่างต้องผ่านอะไรมามาก เหนือสิ่งอื่นใด คือการช่วยเหลือคนที่ยากไร้
ฟางไห้เยว่
ข้าดีใจที่เจ้ามีความคิดเช่นนี้
ฟางไห้เยว่
สมกับเป็นคนที่อ่อนโยน
เยียนโม้
ฮึๆ ข้าดีใจที่พี่หญิงชมข้า
เยียนโม้
ว่าแต่ท่านชื่ออะไร
ฟางไห้เยว่
...เรียกข้าว่า ไห้เยว่ก็ได้
เยียนโม้
งั้นข้าเรียกท่านว่า พี่เยว่ได้หรือไม
เยียนโม้
ข้าดีใจที่ข้าจะได้มีพี่
ฟางไห้เยว่
เด็กน้อย ข้าอายุปูนนี้เจ้าก็ยังเรียกข้าว่าพี่
เยียนโม้
อายุเข้าเลข3 ถือว่าเป็นพี่ได้//ยิ้มแย้ม
เยียนโม้
ใครๆก็พูดเช่นท่าน
เยียนโม้
เอาเถอะตอนนี้มาดื่มยาก่อน //เดินไปหยิบถาดยา ก่อนจะน้ำแก้วยายื่นให้
ฟางไห้เยว่
//รับมา ก่อนจะดื่ม
เยียนโม้
ข้าดีใจที่ท่านดื่มมันหมด
เยียนโม้
//ขำ ก่อนจะจับเอาแก้วยาในมือมาวางที่ถาด
เยียนโม้
ตอนนี้ท่านพักผ่อนเถอะ
ฟางไห้เยว่
ไม่//จับแขนอีกฝ่าย
ฟางไห้เยว่
ข้าอยากจะคุยกับเจ้า แค่อยู่กับข้าก็พอ
เยียนโม้
มปร ข้าจะอยู่เป็นเพื่อนท่าน
เยียนโม้
พี่เยว่ ตอนนี้เราก็เป็นพี่น้องกันแล้ว
เยียนโม้
เรียกข้าว่าเสี่ยวโม้เถิด
ฟางไห้เยว่
//ลูบหัวอีกฝ่าย
เยียนโม้
ท่านทำตัวเหมือนแม่มากเลย//ยิ้ม
ฟางไห้เยว่
ข้าก็มีศักเป็นแม่ได้เลยน่ะ//ยิ้มขำๆ
เวลาล่วงเลยผ่านไปนานร่วมเดือน
ฟางไห้เยว่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในตำหนัก บูรพา จนต่างเป็นที่รักของคนในตำหนัก
ชีวิตของฟางไห้เยว่ดีขึ้น พิษในร่างกายยังไม่หายไป มีเพียงบาดแผลที่ค่อยๆรักษา
เวลาที่หญิงสาวได้อยู่ที่นี่เริ่มล่วงเลยจน ผ่านไป1ปีครึ่ง
Comments