เกิดใหม่เป็นแฝดนารูโตะ คาคาชิ XOc
ความชอบ
มือเล็กประสานอิน ริมฝีปากล่างอมชมพูปล่อยบอลเพลิงขนาดใหญ่ลอยเหนือผืนน้ำ ขณะที่ร่างสูงยืนพยักหน้ายกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
ทำได้ดีมาก
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
แบบนี้เราต้องชนะแน่นอน
เร็น (วัยเด็ก)
นี่พี่โอบิโตะ
เร็น (วัยเด็ก)
ที่พี่บอกว่าจะสอนคาถาที่จำเป็น..
เร็น (วัยเด็ก)
ผมอยากเรียนเพิ่มอีกน่ะ
เร็น (วัยเด็ก)
[ ความรู้จากชาติที่แล้วกับชาตินี้ต่างกันสุด ๆ ]
เร็น (วัยเด็ก)
[ ถึงจะเอามาใช้ได้แต่ถ้าเรียนเพิ่มจากนี้คงดีกว่า.. ]
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
อยากเรียนอะไรเพิ่มล่ะ
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
ถ้าพี่สอนได้จะสอนให้หมดเลย
เร็น (วัยเด็ก)
[แล้วก็..โจทย์ที่พ่อให้.. ]
เร็น (วัยเด็ก)
วิชาเพลิงกับการเคลื่อนไหว
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
แล้วคำตอบของพี่ที่ถามเมื่อวานล่ะ
เร็น (วัยเด็ก)
ที่ถามว่าชอบอะไรน่ะเหรอ
โอบิโตะพยักหน้า ก่อนจะพาเด็กชายมานั่งลงใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ เพื่อหลบแสงแดดตอนเที่ยงที่ร้อนระอุ
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
แล้วคิดหรือยังว่าอยากทำอะไร
เร็น (วัยเด็ก)
[ชาติที่แล้วไม่ได้ไปไหนตามใจเลยสักครั้ง.. ]
โอบิโตะหันมองเด็กชายตัวเล็กครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อคลุมที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่อสะบัดพาดไว้บนกิ่งไม้
ดวงตาสีฟ้าเหลือบมองเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มครู่หนึ่ง ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างได้
เร็น (วัยเด็ก)
เปิดร้านขายของ
เร็น (วัยเด็ก)
แต่ว่าผมก็อยากไปที่อื่นด้วย
เร็น (วัยเด็ก)
ไปทุกที่ในโลกแล้วค่อยเปิดร้าน
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
ถ้างั้นก็ตั้งคณะเดินทางไหมล่ะ
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
แล้วจะสำรวจอะไรล่ะ
เร็น (วัยเด็ก)
//ชี้โอบิโตะ
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
สำรวจพี่เหรอ?
เร็น (วัยเด็ก)
หมายถึงเสื้อผ้าต่างหาก
เร็น (วัยเด็ก)
วัสดุในการทอผ้าไง
เร็น (วัยเด็ก)
แต่ละพื้นที่จะมีอุณหภูมิต่างกัน
เร็น (วัยเด็ก)
ถ้าหากว่าเราไปสำรวจแต่ละพื้นที่ก็จะได้ข้อมูลที่ต่างกันใช่ไหมล่ะ
เร็น (วัยเด็ก)
พ่อน่ะให้โจทย์มาด้วยว่าอยากทำอะไรในอนาคต
เร็น (วัยเด็ก)
ผมชอบเสื้อผ้าที่แม่ถักให้
เร็น (วัยเด็ก)
อย่างผ้าพันคอ..
เร็น (วัยเด็ก)
ส่วนที่ชอบรองลงมาคือการเดินทาง
เร็น (วัยเด็ก)
พี่บอกว่าจะสอน
เร็น (วัยเด็ก)
ก็เลยคิดมาได้ว่าถ้าพี่ตะสอนเราก็น่าจะออกเดินทางกัน
เร็น (วัยเด็ก)
ผมก็จะได้ทำในสิ่งที่ชอบด้วย
เร็น (วัยเด็ก)
แล้วเรายังช่วยกันหารสของลูกอมแต่ละพื้นที่มาทำขายในหมู่บ้านได้ด้วยนะ
โอบิโตะเงียบไปพักหนึ่ง เขาไม่คิดเลยว่าลูกศิษย์ต้วน้อยของเขาจะมีความคิดความอ่านที่ไกลขนาดนี้
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
[ นั่นสินะ ]
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
[ ถ้าทำตามที่เร็นบอก เราตั้งคาราวานขึ้นมาไปตามหมู่บ้าน ]
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
[ แฝงคนเข้าไปหมู่บ้านละสี่-ห้าคน เพื่อป้องกันการเกิดสงครามในอนาคต ]
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
[ ดีล่ะ แผนนี้ต้องเอาไปบอกครู]
มือเล็กดึงแขนเสื้อตัวในของพี่ชายที่ได้ชื่อว่าครู เบา ๆ ดวงตาสีฟ้าสดใสประสานเข้ากับดวงตาสีดำของโอบิโตะ มือหนาเลื่อนลงมาลูบผมของเด็กชายด้วยความเอ็นดู
เร็น (วัยเด็ก)
พี่โอบิโตะคิดว่าดีไหม
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
ความคิดของเธอดีมาก ๆ เลยล่ะ
สิ้นเสียงของโอบิโตะ เด็กขายเจ้าของกลุ่มผมสีชาดค่อย ๆ ขยับเข้ามากอดคนตรงหน้า ใบหน้าจิ้มลิ้มแนบลงบนหน้าท้องของโอบิโตะ
โอบิโตะหัวเราะกับท่าทีของเด็กชายตัวเล็ก เขาลูบผมเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู ก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอ
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
เร็น.. //สะกิด
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
เร็นโตะ.. //ก้มมอง
โอบิโตะ (วัยรุ่น)
คงจะเหนื่อยสินะ //ยิ้ม
โอบิโตะก้มลงหอมผมเด็กชายเจ้าของกลุ่มผมสีชาด ก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมานอนลงข้าง ๆ เขาสวมกอดเด็กชายไว้หลวม ๆ ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา
คาคาชิ (วัยรุ่น)
ใช้ไม่ได้
นารุโตะ (วัยเด็ก)
ไม่เอา ไม่สู้แล้ว
คาคาชิ (วัยรุ่น)
เธอเนี่ยดูท่าจะชอบวิ่งเล่นไปทั่วมากกว่าฝึกสินะ
คาคาชิ (วัยรุ่น)
//ดีดก้อนหินใส่นารูโตะ
คาคาชิ (วัยรุ่น)
ยกขายังไม่พ้นเลยนะ
นารุโตะ (วัยเด็ก)
หยุดดีดหินสักที!
คาคาชิ (วัยรุ่น)
ทำไมฉันต้องหยุด //ดีดหินใส่
นารุโตะ (วัยเด็ก)
นี่คาคา-..
นารุโตะ (วัยเด็ก)
//หงายท้อง
คาคาชิ (วัยรุ่น)
ถ้ายังฝึกไม่ผ่านตรงนี้ก็ไม่ต้องกลับบ้าน
นารุโตะ (วัยเด็ก)
ถ้าแลกกับเรื่องของเร็น
นารุโตะ (วัยเด็ก)
เร็นน่ะ..//เลิกคิ้ว
คาคาชิหันมองนารูโตะแววตาของเขาฉายแววความสงสัย พลางเอียงหูรอฟังคำพูดต่อ
นารุโตะ (วัยเด็ก)
ชอบฟังพ่ออ่านหนังสือเล่มหนึ่งให้ฟัง
นารุโตะ (วัยเด็ก)
แต่ถ้าครูคาคาชิให้ผมฝึงง่ายกว่านี้
นารุโตะ (วัยเด็ก)
ผมอาจจะหลุดบอกชื่อเรื่องก็ได้
คาคาชิ (วัยรุ่น)
[ ถ้ารู้ชื่อค่อยหาซื้ออ่าน]
คาคาชิ (วัยรุ่น)
[ น่าจะเอาไปคุยกับเด็กคนนั้นได้ ]
คาคาชิ (วัยรุ่น)
ฉันจะช่วยเธอฝึกอะไรที่มันง่ายกว่านี้
Comments
ลองแต่งวายดูสิคนอ่านเยอะแน่เลอ
เอ้าคือ
2025-05-16
0