7

"มันหมดลงแล้วครับ...เวลาของเธอมันจบลงแล้ว เธอจากผมไปแล้ว ผมนั่งร้องไห้อยู่ในพิธีงานศพของเธอหนักมากจนจบงาน ผมทำใจไม่ได้จริงๆที่เธอจากไปเร็วแบบนี้ ผมรู้สึกเหมือนผมยังทำหน้าที่สามีได้ไม่ดีพอ มันรู้สึกแย่จริงๆนะครับ มันเหมือนมีมีดปักกลางอกตลอดเวลา มันจุก มันเศร้า มันทรมาร ผมร้องไห้ตลอดเพราะผมคิดถึงเธอผมรักเธอสุดหัวใจ แต่สุดท้ายเธอต้องมาจากผมไปเพราะโรคมะเร็งนั่น ทำไมกันคนที่ผมรักที่สุดถึงจากผมไปเร็วแบบนี้ แล้วอนาคตที่เราวาดฝันไว้ด้วยกันหรือวันที่เราดูลูกสาวของเราค่อยๆเติบโต และวันที่เธอประสบความสำเร็จและสร้างครอบครัวที่ดี ทำไมมัน...มันไม่ถึงวันนั้น อยู่กับผมไม่ถึงวันนั้นวันที่เรามีความสุขได้ยาวนานกว่านี้

ลูกสาวผมเธอโตขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เธอสูงเท่าเอวผมแล้วครับ เธอน่ารักมากเลยT^T ใครมาจีบลูกสาวผมนะผมจะร้องไห้ให้ดูเลย ผมไม่ยอมหรอกใครมาจีบต้องผ่านกระบวนการตรวจสอบจากผมก่อนว่าผ่านไหม และอีกอย่างนะครับเรื่องนี้ผมภูมิใจสุดๆ เธอเก่งและฉลาดเหมือนแม่เลยครับ เธอเรียนเก่งมากทำเอาผมมีกำลังใจขึ้นเยอะ ถึงเธอจะกวนๆเหมือนแม่ไปนิด...นิดหรือเปล่านะ เธอเป็นเด็กดีกับผมมากไม่เคยทำผมผิดหวังเลยจริงๆ เธอคอยให้กำลังใจผมในวันที่ผมเหนื่อยหรือท้อ เหมือนแม่เขาเลยนะครับ :)

ตอนนี้ลูกสาวผมเข้าประถมศึกษาปีที่ 4 แล้วครับ ลูกผมโตไวมากและรู้สึกเหมือนตัวเองแก่มากเลยเหมือนกัน°^° ผมชอบพาเธอไปเที่ยวที่สวนดอกไม้ครับ เธออ่อนหวานและอ่อนโยนเหมือนแม่เลย เธอชอบให้ผมถ่ายรูปถึงผมจะถ่ายไม่สวยแต่เธอก็ชอบนะครับ ผมจะล้างรูปและเก็บไว้ในสมุดเก็บรูปภาพ เธอสูงขึ้นอีกแล้วครับ คราวนี้อยู่ใต้ซี่โครงผมแล้ว อย่างน้อยก็ได้ส่วนสูงผมมานะครับ ได้ผมมาหนึ่งอย่างผมดีใจแล้วครับเหมือนผมอย่างเดียวคือความสูง°-°

เธอเข้ามัธยมศึกษาแล้วครับ ไวมาก ไวจริงๆ ผมรู้สึกแก่ขึ้นไปอีก เธอสูงเท่าไหล่ผมแล้วครับ ผมจะเตี้ยกว่าเธอแล้วหรอ เธอไปสวนดอกไม้ทุกปีและไปหาแม่ของเธอทุกปีเลยครับไปเล่าเรื่องต่างๆมากมายที่เธอเจอในโรงเรียนหรือสถานที่ต่างๆที่เธอไปกับผม และเธอชอบดอกกุหลาบเหมือนแม่ ชอบผีเสื้อเหมือนแม่ ไม่ชอบแต่งสวยเหม่อนแม่ ผมชอบนะครับมันดูเป็นธรรมชาติที่แบบมั่นใจในความสวยของตัวเองอยู่แล้ว ส่วนเรื่องการแต่งตัวของลูกสาวผมเขายังไม่ค่อยเก่ง เขาจะแต่งตัวเหมือนทอมบอย และตัดผมสั้น แต่เธอไม่ได้ชอบผู้หญิง เธอแค่ชอบทำตัวเหมือนผู้ชายแต่ก็อ่อนหวานเหมือนผู้หญิงทั่วไป เธอไม่เคยร้องไห้เลยด้วยซ้ำเวลาโดยบอลอัด หรือโดนต่อย เพราะเธอบอกว่าความเจ็บมันอยู่ไม่นานหรอกเดี๋ยวมันก็หายร้องไห้ไปก็ไม่ช่วยให้หายเจ็บเธอเลยไม่ร้องและปล่อยมัน แต่เวลาเธอเสียใจหรือเสียของที่รักที่หวงไปเธอร้องไห้นะครับ เธอบอกว่ามันมีความทรงจำแต่เสียของที่สร้างความทรงจำกับเราไปเราก็ต้องไห้อยู่แล้ว มันน่าเสียดายที่ต้องเสียมันไป ทำเอาผมคิดถึงเธอเลยครับ :)

เธอโตจนขึ้นม.ปลายแล้วครับ เธออายุ 17 ปีแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าผมจะอยู่กับเธอได้นานขนาดนี้ และผมคิดถึงเธออีกแล้วครับ เราเจอกันตอนที่เราอายุ 17 และก็คุยกันมาเรื่อยๆจนแต่งงานกัน ก่อนหน้าที่ผมบอกผมทำตัวแย่จริงๆนะครับ และเธอก็รู้เธอบอกเธอสามารถเปลี่ยนผมได้แน่นอน ผมก็ไม่ค่อยเชื่อครับ ผมคิดว่าผมคงจะเบื่อเธอเหมือนคนก่อนๆแต่ไม่ใช่เลยครับ เธอชอบหาเรื่องเซอร์ไพรส์มาให้ผมตลอด ผมไปเบื่อเลยสักนิด เธอซุ่มซ่าม ตลก อ่อนหวาน เเปลก กวน และดื้อ...ดื้อมาก แต่ผมชอบนะครับมันเป็นความธรรมดาที่แสนพิเศษ คนนี้แหละครับลูกของแม่ผม เธอเปลี่ยนผมได้จริงๆครับ ทำเอาผมอึ้งเพื่อนอึ้งทุกคนอึ้ง เธอเปลี่ยผมจริงๆ

ลูกสาวผมชอบไปคาเฟ่และชอบลากผมไปถ่ายรูปให้ตลอด และชอบพาผมไปสวนสนุก เล่นบ้านผีสิง เล่นม้าหมุน ชิงช้าสวรรค์ ปาโป่ง และยิงตุ๊กตา เล่นหลายอย่างแถมเธอยังเก่งเรื่องหาเงินอีกด้วย ได้ผมามาอีกแล้ว และใช้เงินเก่งเช่นกัน เหมือนแม่เขาเลย แต่แม่เขาละลายทรัพย์ผมT^T

ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้าครับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***