ความรัก/การแก้แค้น/แย่งชิง/จีนโบราณ
5
นางกำนัล : กราบทูลพระสนมนางเป็นองค์หญิงจากแคว้นเห่อเป่ยเพคะ...
เซียวเฉี๋ยว
นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฝ่าบาทไม่ได้เสด็จมาหาข้าเลย?
นางกำนัล : 3-4เดือนแล้วเพคะพระสนม
เซียวเฉี๋ยว
วันนี้ข้าเข้าครัวทำพระกระยาหารให้ฝ่าบาทเสวยดีกว่านะ
เซียวเฉี๋ยว
วันนี้ข้าจะชวนพระองค์มาเสวยที่ตำหนักข้า
เซียวเฉี๋ยวนางเคยเป็นอดีตพระสนมองค์โปรดมากเมื่อก่อนเมื่อเกิดคดีความการก่อจราจลที่ชายแดนเกี่ยวข้องกับตระกูลนางฝ่าบาทก็ทรงหลีกเลี่ยงนางตลอด...
นางกำนัล : ...คำนับกงกงเพคะ..
วันนี้พระสนมเซียวเข้าครัวทำพระกระยาหารมากมาย (ยัดเงินให้กงกง)ไม่ทราบว่ากงกงจะเมตตาให้ฝ่าบาทมาที่พระตำหนักไท๋จี๋ได้ไหมเพคะ..
กงกง : เจ้านี่นะ!(รับเงินมา)ได้สิ!
เซียวเฉี๋ยว
เซียวเฉี๋ยวคำนับฝ่าบาทเพคะ
เซียวเฉี๋ยว
หม่อมฉันดีใจนะเพคะที่ฝ่าบาทยังทรงนึกถึงหม่อมฉันและมาเยี่ยมเยียนกันบ้าง
เซียวเฉี๋ยว
วันนี้หม่อมฉันเข้าครัวทำอาหารเองเลยนะเพคะหม่อมฉันหวังว่าฝ่า..
หรงอี้
ถ้าเจ้ามีเรื่องแค่นี้ข้ามีราชกิจมากมายที่จะต้องประทับตรา ข้าขอตัว..
เซียวเฉี๋ยว
ฝะ!ฝ่าบาท(วิ่งเข้าไปกอดฝ่าบาทจากด้านหลัง)
เซียวเฉี๋ยว
เพราะเรื่องกบฎที่ชายแดนที่ท่านพ่อของหม่อมฉันวางแผนจะลอบปลงพระชนม์พระองค์ใช่ไหมเพคะ
เซียวเฉี๋ยว
พระองค์ถึงหนีหน้าหม่อมฉันแบบนี้!
เซียวเฉี๋ยว
หม่อมฉันสาบานได้เลยว่าหม่อมฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับแผนการของท่านพ่อเลยแม้แต่นิดเดียวนะเพคะ!
หรงอี้
(แกะแขนของเซียวเฉี๋ยวออก)พอเถอะ!เลิกพูดถึงกบฎต่อราชสำนักสักที!(โกรธ)
หรงอี้
ที่ข้าไม่ถือสาเอาความต่อเจ้าถือว่าข้าเมตตาต่อเจ้ามากพอแล้ว!
เซียวเฉี๋ยว
ฝ่ะ!ฝ่าบาท!(ร้องเรียก น้ำตาไหล)
จ้าวอี่
องค์หญิงเพคะดูเหมือนวันนี้ทุกตำหนักจะมีการเคลื่อนไหวนะเพคะ
จ้าวอี่
ฝ่ายในดูจะโกลาหลกันน่าดูเลย
จ้าวอี่
จากที่หม่อมฉันไปสืบข่าวมาดูแล้วฮองเฮาจะทรงจัดระเบียบใหม่เพคะ
จ้าวอี่
ดูเหมือนแม่นางเซียวเฉี๋ยวกับแม่นางซูเซียวจะตกที่นั่งลำบากแล้วล่ะเพคะองค์หญิง
จ้าวอี่
พวกนางทั้งสองต่างยังไม่มีใครมีพระโอรสถวายฝ่าบาทเลยเพคะแล้วหมู่นี้ก็ยังไม่มีการเรียกถวายรับใช้อีกด้วย
ลู่หลิน
ข้าว่าฝ่าบาทคงจะรอให้องค์หญิงหนิงอันกลับมาก่อนรึป่าว
ลู่หลิน
ดูแล้วเหมือนว่าทางใต้จะเริ่มสงบลงแล้วก็คงจะมีการขออภัยโทษเป็นแน่
ลู่หลิน
ดูแล้วในวังตอนนี้มีเรื่องมากนัก..
นางกำนัล : องค์หญิงเพคะองค์ชายอู๋ไท๋มาขอพบเพคะ
จ้าวอี่
ดึกดื่นขนาดนี้เขามีธุระอะไรกันนะ
ลู่หลิน
เจ้าออกไปก่อนเถอะอี่อี่
ลู่หลิน
หม่อมฉันลู่หลินคำนับองค์ชายใหญ่เพคะ!
อู๋ไท๋
เจ้าช่างแปลกคนยิ่งนักอยู่ในท้งพระโรงเจ้ามีสายตาที่หยิ่ง ทรนงนักแต่ตอนนี้เจ้ากลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนต่อหน้าข้าตอนนี้เจ้ากลับเหมือนเป็นเพียงลูกแมวในกำมือของข้า
ลู่หลิน
องค์ชายพระทัยยากแท้หยั่งถึง..อย่าได้คิดดูถูกหม่อมฉันเพคะ
อู๋ไท๋
เจ้ายากจะแต่งงานกับข้าจริงหรอ?
ลู่หลิน
(ยิ้มมุมปาก)ทุกๆคนก็ล้วนต่างมีหน้าที่ที่ต้องจัดการ
ลู่หลิน
ถึงหม่อมฉันจะไม่อยากแต่งก็หามีทางเลือกไม่เพคะ(เดินออกห่าง)
อู๋ไท๋
ข้าไม่รู้หรอกว่าใจเจ้าจะคิดอะไร แต่ข้าขอบอกเอาไว้ว่าข้าจะไม่มีวันรักคนอย่างเจ้าแน่นอน!
ลู่หลิน
เพคะองค์ชาย! ลู่หลินน้อมส่งองค์ชาย(ก้มหัวลง)
อู๋ไท๋
นี่เจ้า!(ฉุนเฉียวออกไป!)
จ้าวอี่
(วิ่งสวนเข้ามาในห้อง)องค์ชายได้ทำอะไริงค์หญิงไหมเพคะ!เจ็บตรงไหนไหม?
ลู่หลิน
ไม่เลย!ข้าไม่เป็นไร
ลู่หลิน
เขาอ่อนกว่าที่ข้าคิดเอาไว้เยอะ..
ลู่หลิน
อภิเษกกันก็แค่เปลือกนอก
ลู่หลิน
เขามาที่นี่ก็เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเอง อี่อี่เจ้าได้ไปหาชุดเครื่องประดับมาให้ข้าหรือยัง
ลู่หลิน
พรุ่งนี้ข้าจะไปเข้าเฝ้าพระสนม..
หม่อมฉันลู่หลินคำนับพระสนมซูเพคะ
ซูเซียว
องค์หญิง!เจ้ารีบลุกขึ้นเถิด(กระซิบ : กับข้าอย่ามากพิธีนักเลย)มาๆ!
ซูเซียว
เจ้าเข้ามาข้างในก่อนองค์หญิง
ลู่หลิน
ขอบพระทัยเพคะพระสนมซู
ซูเซียว
ลมอะไรหอบเจ้าให้มาพบข้าได้ล่ะ
ลู่หลิน
หม่มฉันได้ข่าวมาว่าช่วงนี้พระสนมทรงประชวรหม่อมฉันเลยนำโอสถกับของจากบ้ายเกิดหม่อมฉันมาถวายให้เพคะ
ลู่หลิน
พระสนมซูทรงมีชุดสวยๆมากมายแล้วไหนเลยจะขาดเครื่องประดับไปได้เพคะ
ซูเซียว
เรื่องอาการป่วยข้าดีขึ้นมากๆแล้วแต่เจ้าช่างตาถึงนักข้าชอบสะสมของพวกนี้เป็นทุนเดิมได้เห็นเครื่องประดับจากต่างบ้านต่างเมืองแล้วก็ตระการตามากจริงๆ
ซูเซียว
ข้าขอบใจเจ้านะองค์หญิงลู่หลินที่อุส่าห์นึกถึงข้า
ลู่หลิน
เรื่องเล็กน้อยมากเลยเพคะ หม่อมฉันเองก็อยากจะน้อบน้อมให้มากๆจะได้อยู่ในวังได้อย่างราบรื่น
ซูเซียว
อื่ม!ข้าได้ข่าวมาเจ้าขะอภิเษกกับองค์ชายอู๋ไท๋หรอ?
ลู่หลิน
ใช่เพคะ! ถ้าพระสนมมีอะไรชี้แนะหม่อมฉันก็พร้อมรับฟังเพคะ
ซูเซียว
คนคนนี้ข้าอยากให้เจ้าเผื่อใจจะดีกว่า
ซูเซียว
ข้าเองก็เข้าวังมาหลังจากฮองเฮา20ปีได้ ในอดีตฮองเฮาทรงเลือกคู่ให้องค์ชายใหญ่แล้วล่ะถ้าเจ้าพอจะรู้จักคุณหนูตระกูลลี่ ลี่เซียน
ซูเซียว
ลี่เซียนนางเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ มากความรู้หน้าตาไม่เป็นสองรองใคร
ลู่หลิน
เป็นเช่นนี้นี่เองขอบพระทัยพระสนมเพคะที่ทรงชี้แนะหม่อมฉัน
ซูเซียว
ที่นี่ต้อนรับเจ้าเสมอนะองค์หญิง!
จู่ๆๆขณะที่ลู่หลินออกจากตำหนักพระสนมซูเซียวก็ได้มีบ่าวที่คิยรับใช้ฮองเฮามาดักรออยู่..
ลู่หลิน
ข้าได้คุยกับพระสนมซูดูนางจะเศร้าโศกมากเลยนะ..
จ้าวอี่
นี่!พวกเจ้า!!ปล่อยองค์หญิงนะ!
บ่าว : ฮองเฮามีรับสั่งให้พาเจ้าไป!
ลู่หลิน
(โดนจับตัวไปที่พระตำหนักของฮองเฮา)
ซูเหลียน
ยังไงเจ้าก็จะไม่ได้อภิเษกองค์หญิง!
ซูเหลียน
แผนของข้ามันเกือบจะไปได้ดีอยู่แล้วเชียว ถ้าเจ้าไม่มาขัด!
ลู่หลิน
ฝ่าบาททรงมีราชโองการออกมาแล้วย่อมไม่คืนคำ หม่อมฉันจะยืนยันที่จะอภิเษกเพคะ
ซูเหลียน
งั้นเจ้าก็รอดูว่าข้าจะทำอะไรได้บ้าง!
ซูเหลียน
ปล่อยตัวพวกมันไป!
จ้าวอี่
องค์หญิง!ค่อยๆลุกนะเพคะ(ประคองตัวลู่หลิน)
จ้าวอี่
องค์หญิงทรงเจ็บมาไหมเพคะ!
อู๋ไท๋
(เห็นจ้าวอี่ประคองตัวลู่หลินจึงแอบดูอยู่ห่างๆ)
จ้าวอี่
องค์ทรงยอมให้นางทำร้ายพระองค์ทำไมเพคะ
ลู่หลิน
(รู้ตัวว่ามีคนแอบมาฟังอยู่)ข้ามาอยู่ที่นี่ย่อมเป็นคนของที่นี่
ลู่หลิน
อะไรที่ข้ายอมได้ข้าก็ต้องยอมอี่อี่
อู๋ไท๋
(ออกมาจากที่ซ่อน)เจ้าเลิกแสแสร้งสักที!
อู๋ไท๋
(เห็นเลือดที่ปากของลู่หลินพยายามจะเอามือไปเช็ดออก)
ลู่หลิน
พระองค์ทรงเข้ามาในตำหนักของหม่อมฉันบุกรุกพื้นที่ของหม่อมฉันต้องการอะไรงั้นหรอเพคะ
อู๋ไท๋
ข้าไม่เชื่อว่าเสด็จแม่จะเป็นคนเช่นนั่น!
จ้าวอี่
(โพร่งปาก)หม่อมฉันจะบอกให้นะเพคะ!ฮองเฮาทรงเรียกพวกบ่าวไปจับตัวพวกเราแล้วลากพวกเราไปพระตำหนักฮองเฮา! นางไม่อยากให้องค์หญิงได้อภิเษกกับพระองค์เพคะ!
อู๋ไท๋
พูดออกมา!ทำไมจะแต่งไม่ได้
จ้าวอี่
ก็พระองค์ทรงมีคู่หมั้นคู่แล้วยังไงล่ะเพคะ!
ลู่หลิน
(เดินหนีออกจากห้อง)
Comments