จากคู่อริขอเป็นคู่รักได้ป่ะ
“ชานมแก้วแรก
ภัทร(พอ.)
*(เดินเข้ามาหานายเอก)*
ในจังหวะที่นายเอกกำลังจิ้มไข่มุกในชานมเล่นโดยไม่รู้ตัว
แสงแดดอ่อนๆ ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง สะท้อนเงาของใครบางคนลงบนโต๊ะ
เซนเงยหน้าขึ้น
และก็เป็นเขา
ภัทร(พอ.)
นั่งได้ไหม *(ถามเสียงเรียบ)*
เซนเบือนสายตากลับไปมองชานมแทบจะในวินาทีเดียวกัน
เขาไม่รู้ว่าภัทรจะพูดอะไร แต่เขาแน่ใจว่าเขาไม่อยากฟัง
เซนไม่ได้ตอบ
ไม่พยักหน้า ไม่ส่ายหัว
แค่ยังคงจิ้มไข่มุกในแก้วโดยไม่สนใจสายตาที่อีกฝ่ายมองมา
เซนเบนหน้ามองไปทางอื่น ปล่อยให้ความเงียบกลืนทุกอย่างไป
เขาไม่รู้ว่าภัทรจะพูดอะไร
แต่เขาไม่อยากย้อนกลับไปตรงนั้นอีก ไม่ว่าจะเคยเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นก็ตาม
ภัทรนั่งลงโดยไม่ได้รอคำตอบ
โต๊ะมีที่ว่างอยู่แล้ว และเซนก็ไม่ได้ลุกหนี
เซน (นอ.)
*(หัวเราะในลำคอ มันออกมาเหมือนเสียงเยาะ)*
เซน (นอ.)
เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น
พูดจบก็วางมือถือลงบนโต๊ะ
เหมือนไม่ได้แคร์ว่าอีกฝ่ายจะจำได้ไหม หรือจะฟอลมาหรือเปล่า
ทอม(เพื่อนนอ.)
มึงเป็นไรป่ะเนี่ย
เซน (นอ.)
มันตามจีบกู แค่นี้กูก็ดูออกแล้วอะ
เซน (นอ.)
ทำเหี้ยไรกับกูไว้
บีน (เพื่อนนอ.)
กูว่าม้นอาจจะจริงจังกับมึงก็ได้มันอาจจะรู้สึกผิดก็เป็นได้นะมึง
เซน (นอ.)
ไม่ต้องมาเข้าข้างมันเลยมึง
บีน (เพื่อนนอ.)
ไม่ต้องคิดมาก
ทอม(เพื่อนนอ.)
เอาเถอะพวกกูอยู่นี่แล้ว
ภัทร(พอ.)
*(เดินเข้ามาในห้องเรียนพร้อมเดินไปตรงโต๊ะเซน)*
ภัทร(พอ.)
มึงคงเกลียดกูมากสินะ
ภัทร(พอ.)
ให้โอกาสกูกลับมาจีบมึงได้ไหมกูอยากพิสูจน์ว่ากูดูแลมึงได้
เซน (นอ.)
นอกใจกูมากี่คนแล้วอ่ะเอาไปกี่คนแล้วล่ะ
เซน (นอ.)
มึงออหไปจากโต๊ะกู
บีน (เพื่อนนอ.)
เซนมึงใจเย็นๆ
บีน (เพื่อนนอ.)
กูว่ามันอาจจะจริงใจก็ได้นะดูจากสายตามันสิมันดูเศร้านะมึง
ภัทร(พอ.)
กูไปก็ได้กูซื้อขนมมาฝากมึง
ภัทร(พอ.)
เป็นของที่มึงชอบทั้งนั้นเลยนะเดี๋ยวกูบอกไว้บนโต๊ะแล้วมึงมาเอาไปกินเองแล้วกันกูจะพยายามจีบมึงอีกรอบมึงต้องใหัโอกาสกูแน่
เซน (นอ.)
*(คิดในใจน่ารักเหมือนกันนะ)*
Comments