ข้าคือจอมยุทธ์: ตอนท่องแดนโต้วหลัว
ตอนที่ 2
ณ สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(เหมือนว่าฟ้าจะมีตารับรู้ทุกอย่าง)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(เพราะหลังจากที่ตายจากโลกนู้น..)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(ฉันก็ได้มาเกิดใหม่ในโลกนิยายจอมยุทธ์ภูติถังซาน)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(แต่ถึงอย่างนั้น...การมาเกิดใหม่ต่างโลกของฉันก็ไม่ได้สวยงามเหมือนพระเอกในนิยาย)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(ในโลกนี้ฉันมีชื่อว่าหลงเสี่ยวเหยา)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกสถานสงเคราะห์รับมาเลี้ยง)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(พวกผู้ใหญ่บางคนเล่าว่าพ่อกับแม่ของฉันตายระหว่างออกไปล่าสัตว์วิญญาณ)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(บ้างก็บอกว่าพ่อกับแม่ทิ้งฉันเอาไว้)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(แต่เรื่องนั้นจะยังไงก็ช่าง)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(เพราะตอนนี้ฉันต้องคิดหาวิธีหนีออกไปจากที่นี่)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(เดิมทีแล้วเมื่อฉันอายุครบ 5 ขวบจะต้องถูกนำตัวไปปลุกวิญญาณยุทธ)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(ทว่าผู้อำนวยการของที่นี่กลับเห็นว่าฉันเป็นที่ถูกตาต้องใจของคนผู้หนึ่ง)
หลงเสี่ยวเหยา(วัยเด็ก)
(จึงขายฉันให้กับคนๆนั้น..ในฐานะทาสรับใช้)
เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่ต่อมาประตูห้องจะถูกเปิดออก
แล้วพบว่าคนที่เข้ามานั้นเป็นชายฉกรรจ์วัยกลางคนท่าทางแข็งแกร่ง
หลี่เฉินเอิน
เอาล่ะออกมาได้แล้วท่านผู้นั้นมารับแกแล้ว
Comments