เสน่ห์ผีสั่ง ตอนที่ 3: ผีไม่หลับ

เสียงลมหายใจของไออุ่นยังไม่สม่ำเสมอ เขานอนอยู่บนฟูกผ้าขาวในห้องเล็กๆ ที่อินทร์คำเตรียมให้แบบชั่วคราว อินทร์คำยืนอยู่ข้างประตู มองร่างเล็กที่ขดตัวใต้ผ้าห่มบาง ดวงตาคมของเขานิ่งเฉย…แต่ในอกกลับไม่เป็นแบบนั้น

เขารู้ว่าไออุ่นกำลังถูก “ผูกไว้” และคืนนี้... “มันจะมาอีกแน่”

— ตีสองครึ่ง อินทร์คำสะดุ้งจากสมาธิในห้องพิธี เมื่อเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากห้องไออุ่น ไม่ใช่เสียงเดินธรรมดา แต่มัน…หนัก เหมือนคนตัวใหญ่ลากเท้าอยู่กับพื้น เขาคว้าดาบหมอผีที่วางอยู่ข้างตัว ก่อนจะเดินออกมาเงียบๆ และสิ่งที่เขาเห็น… คือประตูห้องไออุ่นที่ เปิดอ้าออก ในห้อง ไม่มีใครอยู่บนเตียง ผ้าห่มถูกรูดลงกับพื้น และหน้ากระจกโบราณตรงมุมห้อง…มีเงาคนยืนอยู่

อินทร์คำ

“ไออุ่น?”

ไม่มีเสียงตอบ เขาก้าวเข้าไปช้าๆ มองในกระจก เห็นเงาเด็กหนุ่มยืนหันหลังให้ เขายกมือแตะไหล่เบาๆ

อินทร์คำ

“กลับเข้ามาเถอะ—”

เงานั้นหันกลับมา… แต่ไม่ใช่หน้าไออุ่น ใบหน้าซีดขาว ดวงตาเป็นสีดำมืด และมุมปากยกยิ้มแสยะ

“เจ้าคิดว่าจะขังข้าได้อีกครั้งเหรอ อินทร์คำ”

อินทร์คำชักดาบขึ้นทันที แต่ยังไม่ทันที่เขาจะฟันลง เงานั้นก็หายวับไป และเสียงตะโกนจากหลังห้องก็ดังขึ้น

ไออุ่น

“พี่อินทร์!”

ไออุ่นวิ่งมาในสภาพเหงื่อชุ่ม หอบหายใจแรง ร่างกายสั่นเทา

ไออุ่น

“ผม...ผมฝันว่ามีคนมาลากตัวผมออกไป…มันพูดชื่อพี่ มันรู้จักพี่ด้วย!”

อินทร์คำพาไออุ่นกลับไปที่ห้องพิธี จุดเทียนลงยันต์ป้องกัน แสงเทียนสั่นไหวแรง เหมือนมีลมหายใจอื่นอยู่ร่วมในห้องนี้ เขานั่งลงขัดสมาธิ สั่งให้ไออุ่นนั่งตรงข้าม

อินทร์คำ

“มองตากู แล้วตอบตามจริง…” “ก่อนหน้านี้ เคยฝันถึงที่นี่มาก่อนมั้ย?”

ไออุ่นลังเล ก่อนจะพยักหน้า

ไออุ่น

“ผมเคยฝันถึงห้องนี้ตั้งแต่ยังไม่รู้จักพี่” “ในฝัน...ผมนั่งอยู่กลางวงพิธี มีเสียงคนร้องไห้ข้างหู แล้วมีใครบางคนพูดว่า— ‘ขอโทษนะ ข้าผิดเอง...อินทร์คำ’ ”

อินทร์คำเงียบไป รู้สึกเหมือนโลกหยุดลง คำๆ นั้น…เขาเคยได้ยินมาเมื่อสิบปีก่อน จาก “วิญญาณเด็ก” ที่เขาเคยสะกด คนที่ตายเพราะพิธีผิดพลาด เด็กคนนั้น…พูดกับเขาคำสุดท้ายว่า “ข้าขอโทษ อินทร์คำ…”

อินทร์คำมองหน้าไออุ่นอีกครั้ง กลิ่นของวิญญาณ กลิ่นของฝัน และชื่อที่วิญญาณเรียก… ทั้งหมดกำลังชี้ไปทางเดียวกัน > ไออุ่น…คือคนที่กลับมาอีกครั้ง ไม่ใช่แค่ในร่างใหม่ แต่พร้อมกับเสน่ห์บางอย่าง ที่ดึงเขากลับเข้าวังวนนี้

เขายื่นมือไปแตะแขนไออุ่น ร่างกายของเด็กหนุ่มสั่นเทา แต่ไม่ผละหนี และเป็นครั้งแรกที่อินทร์คำพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

อินทร์คำ

“มึง…ไม่ใช่แค่คนมีผีตาม” “แต่มึงคือ ‘ของที่ผีฝากไว้’ กับกู”

เสียงสายลมวูบหนึ่งพัดผ่าน ยันต์สั่นจนแทบปลิว อินทร์คำรู้แล้วว่า— สิ่งที่เขาต้องเจอ…ไม่ใช่แค่ผีจากอดีต แต่คือ “ความรักที่ผีสั่งให้ต้องห้ามลืม”

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ