หนี้ที่ต้องจ่ายด้วยชีวิตเด็ก
ตอนที่8
กันต์(พระเอก)
ลูกเหรอ แม่ที่ใช้ลูกตัวเองไปส่งยา แล้วตีเขาจนหลังเต็มไปด้วยแผล ยังมีหน้ามาเรียกตัวเองว่าแม่
ซิน(แม่เลี้ยงของลูคัส)
มันก็แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง! ฉันลำบาก ฉันต้องเอาตัวรอด!
กันต์ตบโต๊ะดัง ปัง! จนซินสะดุ้ง
กันต์(พระเอก)
แล้วลูคัสล่ะ!? เขาไม่ใช่เครื่องมือของเธอ! ตั้งแต่วินาทีที่เธอตบตีเขา เธอก็หมดสิทธิ์ในตัวเขาแล้ว!
ขณะที่บรรยากาศเริ่มตึงเครียด ลูคัสก็เดินผ่านประตูเข้ามาอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่พี่เลี้ยงเผลอเปิดประตูไว้
เด็กชายหยุดยืนอยู่ข้างประตู ใบหน้าซีดเผือด หัวใจเต้นแรงเมื่อได้ยินเสียงที่เขาคุ้นเคย
ซิน(แม่เลี้ยงของลูคัส)
ลูก! ลูคัส มาหาแม่เร็ว แม่คิดถึงลูกมากเลยลูกจ๋า—
แต่ลูคัสกลับไม่ขยับ เขาส่ายหน้าเบา ๆ ดวงตากลมโตสั่นไหว มือกำชายเสื้อแน่น
ซิน(แม่เลี้ยงของลูคัส)
ลูกอย่าดื้อกับแม่นะ! กลับบ้านกับแม่นะลูก
กันต์ลุกขึ้น เดินไปยืนข้างลูคัส มือใหญ่แตะไหล่เด็กน้อยเบา ๆ ให้มั่นใจว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว
กันต์(พระเอก)
ลูคัสตัดสินใจเองได้แล้ว เขาจะอยู่กับคนที่ปกป้องเขา…ไม่ใช่คนที่ทำร้ายเขา
ลินดาสะอึก ริมฝีปากสั่น ขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจสองนายที่กันต์เรียกมาแล้วล่วงหน้าเดินเข้ามาในห้อง
ตำรวจ
คุณซิน เราขอเชิญตัวไปสอบปากคำเรื่องการกระทำรุนแรงต่อเด็ก และการเกี่ยวข้องกับยาเสพติด
เสียงกุญแจมือคลิกล็อกแน่น ทำให้ลูคัสสะดุ้ง แต่กันต์รีบก้มลงมากอดไว้แน่น
กันต์(พระเอก)
ไม่เป็นไรแล้วครับ...แม่จะไม่มีทางแตะตัวหนูได้อีก
ลูคัสกอดตอบแน่น น้ำตาไหลอาบแก้ม แต่ครั้งนี้...มันไม่ใช่น้ำตาจากความกลัวอีกต่อไป
Comments