เกิดใหม่เป็นตัวร้าย ที่แสนจะ โกลาหล!!!
ตอนที่สอง
ตัวประกอบหญิง
พยาบาล:อุ้ย ตายแล้วคนไข้มีอาการ เหมือนจะตื่น ต้องรีบไป แจ้งผู้ปกครอง
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
โอ๊ย
น.อ.รู้สึกเวียนหัวมาก เพราะตอนนี้ เหมือนมีบาดแผลที่หัวเล็กน้อย
หอม(แม่นายเอก)
อุ้ย ว้ายตายแล้ว
หอม(แม่นายเอก)
ลูกแม่นี้ช่างหน้าสงสาร ใครมากล้าทำลูกฉัน// วิตกกังวล
ผู้หญิงคนนี้มีท่าที่ที่วิตกกังวล พร้อมทั้งยังเป็นห่วงลูกอันเป็นที่รัก
พระเจ้า(ฉายาซื่อบื้อ + ทึ่ม)
อุ้ย..ลืมให้ความทรงจำ// ดีดนิ้ว
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
โอ้ย
น.อ. รู้สึกเวียนหัว และเห็นภาพความทรงจำของเจ้าของร่าง
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
( ถึงจะไม่รู้จักมังงะเรื่องนี้แต่ได้ความจำมาก็คงช่วยเรสไม่น้อยแต่ให้มากระทันหันแบบนี้ รู้สึกปวดหัวไม่น้อย)
หอม(แม่นายเอก)
เอ้า ลูกแม่เป็นไรไหม// เห็นอาการ
หอม(แม่นายเอก)
ปวดหัวตรงไหนหรือเปล่า
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
เออ..ไม่ครับแม่
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก ตอนนี้ผมเหมือนอาการดีขึ้นแล้วครับ
น.อ. กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มเพื่อไม่ให้ผู้เป็นแม่เป็นห่วง
ทำให้ผู้เป็นแม่เห็นอย่างนั้นแล้วรู้สึกโล่งใจ
หอม(แม่นายเอก)
โอเค ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว//ถอนหายใจ
หอม(แม่นายเอก)
วันหลังเล่นบอลก็ระวังด้วย
ผู้เป็นแม่กล่าวด้วยความเป็นห่วงลูกอันเป็นที่รักอย่างหวังดี
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
ok ครับแม่จะว่าไปผมขอกลับไป หอพักได้ไหม
หอม(แม่นายเอก)
ได้สิลูกบาดเจ็บมา ก็คงคิดถึงบ้านแย่ กลับไปพักที่หอเลยนะจ๊ะ
หอม(แม่นายเอก)
กินยาตามหมอสั่งด้วยล่ะ
ผู้เป็นแม่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
ok ครับวันหลังผมจะระวังกว่านี้
น.อ. หลังจากพูดคุยกับ ผู้เป็นแม่เสร็จก็ได้กลับหอไป ด้วยความวิตกกังวล ถึงจะได้ความทรงจำมาแล้ว แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ได้แค่ความทรงจำแต่ไม่ได้เนื้อเรื่องของมังงะนี้
โฟกัส(นายเอก+ตัวร้าย)
ฉันจะทำยังไงดี ฉันรู้ว่าฉันเป็นตัวร้าย แต่ ฉันไม่รู้ว่าในอนาคตฉันจะเป็นยังไง ฉันไม่รู้ว่าใครคือพระเอกใครคือนางเอก ฉันไม่ใช่พวกอ่านมังงะโว้ย!!
หลังจากที่นายเอกบ่นเสร็จ จะได้เดินกลับหอ
Comments