เมื่อฉันทะลุมาในร่างของอาจารย์หญิงตัวร้าย
Ep.1
ลู่หวังเฟย
นี่มันลู่หวังเฟยนี่นา!?
ลู่หวังเฟย
//มองซ้ายมองขวา
ทำได้เเต่ยืนงง ยืนคิดสงสัย
เเละในขณะที่ฉันกำลังคิดมากอยู่
ก็กลับมีเสียงฝีเท้าของใคร?
กำลังเดินใกล้เข้ามาในห้อง
ต้าเหนิง
ฟื้นเเล้วรึเจ้าคะ?
ลู่หวังเฟย
\\ใช้คำว่าเจ้าคะด้วย
ลู่หวังเฟย
\\หรือว่าฉันจะต้องพูดโบราณจริงๆ
ลู่หวังเฟย
\\ไม่รู้ด้วยเเล้ว
ลู่หวังเฟย
\\ใช้ภาษาโบราณนี่เเหละ
ลู่หวังเฟย
\\เพราะฉันเคยเรียนมาตั้งเยอะเเล้วล่ะนะ
ลู่หวังเฟย
ใช่ ข้าฟื้นเเล้ว
ลู่หวังเฟย
เเล้วเจ้าเป็นใครล่ะ?
ต้าเหนิง
ข้าเป็นลูกศิษย์ของท่านไงเจ้าคะ
ต้าเหนิง
ข้าชื่อว่าต้าเหนิง
ลู่หวังเฟย
\\อืม...ต้าเหนิงตัวละครที่เป็นลูกศิษย์นี่เอง
ต้าเหนิง
เเต่ว่าคุณหมอบอกว่า
ต้าเหนิง
ท่านยังไม่ควรลุกออกจากเตียงนะเจ้าคะ
ต้าเหนิง
ถ้าจะลุกก็ควรรออีก3วันเจ้าค่ะ
ลู่หวังเฟย
ไม่เป็นไรหรอกน่า
ลู่หวังเฟย
ข้าไม่ได้เป็นอะไรมาก
ลู่หวังเฟย
\\เล่นตามน้ำก่อนล่ะกัน
ลู่หวังเฟย
\\รับบทเป็นคนสมองเสื่อม
ลู่หวังเฟย
เเต่ข้าจำอะไรไม่ค่อยได้เลยน่ะ...
ลู่หวังเฟย
เเล้วว่าเเต่ตัวข้าเคยทำเรื่องอะไรถึงเป็นเเบบนี้ล่ะ?
ต้าเหนิง
ตอนนั้นท่านอาจารย์กำลังเดินชมน้ำตกอยู่
ต้าเหนิง
ก็เกิดพลัดตกลงไปเพราะว่าตอนนั้น
ต้าเหนิง
กลับมีเด็กๆวิ่งเล่นกันเเละวิ่งชนท่านเข้าน่ะเจ้าค่ะ
ต้าเหนิง
ทำให้ท่านอาจารย์ตกน้ำไปหัวกระแทกหิน
ต้าเหนิง
บาดเจ็บมากเลยน่ะเจ้าค่ะ
ต้าเหนิง
ข้ารอท่านอาจารย์มาหลายเดือนเเล้ว
ต้าเหนิง
ตอนนี้ทุกคนห่วงท่านมากเลยเจ้าค่ะ
ต้าเหนิง
นึกว่าท่านจะไม่ฟื้นอีกต่อไปเเล้ว
ลู่หวังเฟย
//ลูบหลังต้าเหนิง
ลู่หวังเฟย
\\เรื่องมันเป็นเเบบนี้เองสินะ
ลู่หวังเฟย
\\ฉันเป็นนักเขียนภาษาอะไรของฉันเนี่ย
ลู่หวังเฟย
\\เขียนเองทะลุมาเองเเถมจำเนื้อเรื่องไม่ค่อยได้อีกต่างหาก
ลู่หวังเฟย
\\โถ่เอ้ย!หงเป่ย~
ลู่หวังเฟย
ไม่เป็นไรเเล้วนะ
ลู่หวังเฟย
ข้าฟื้นขึ้นมาเเล้ว
ลู่หวังเฟย
เดี๋ยวก็จะทำหน้าที่ของอาจารย์ของเจ้าได้เเล้ว
ลู่หวังเฟย
เจ้าไม่ต้องห่วงข้านะ
ตึก...ตึก...ตึก...ตึก...ตึก..
ลู่หวังเฟย
\\นี่มันซูซูกับเฟยฮวานี่นา
ลู่หวังเฟย
\\สองคนนี้มาไงอีกเนี่ย
ต้าเหนิง
นี่พวกเจ้าทำอะไรกันน่ะ
ต้าเหนิง
กอดท่านอาจารย์เเบบนั้นได้ยังไงเนี่ย
ต้าเหนิง
เดี๋ยวท่านอาจารย์ก็สลบไปก่อนหรอก
เฟยฮวา
ก็ข้าคิดถึงท่านอาจารย์นี่นา
ต้าเหนิง
เฮ้อ~พวกเจ้านี้นี่นะ!
ลู่หวังเฟย
ข้าไม่เป็นไรหรอก
ลู่หวังเฟย
เชิญพวกเจ้ากอดข้ากันได้เลย
ลู่หวังเฟย
ข้าเองก็คิดถึงพวกเจ้าเหมือนกัน
ต้าเหนิง
ฮึก...ท่านอาจารย์
ลู่หวังเฟย
\\คิดถึงตอนเด็กๆที่กอดเเม่จังเลย
Comments