นางร้ายที่เธอไฝ่ฝันคงไม่ใช่ฉันแน่นอน
.....
ซันซุ
จิ๊!เมื่อไหร่ยังนั้นจะมาสักที
ซันซุ
ทำไมเราต้องรอมันด้วยเนี่ยบอส
ซันซุ
ถ้ายัยนั้นไม่เป็นลูกของคนที่เราเป็นหุ้นส่วนด้วยนะ
โคโค่
นั้พูดอะไรก็ระวังปากด้วย
มีอา
วันซูจังอย่าพูดแบบนั้นสิคะ
มีอา
ยังไงซะฉันก็ยังเทียบกับคุณคานะไม่ได้เลยนะคะ
รัน
คนอย่างหนูนะไม่ควรเอาคนอย่างมันมาเปรียบเทียบด้วยเลยนะคะ
รินโด
พูดถูกต้องไอพี่หน้าเกลียด
รินโด
ไม่อะไอพี่หน้าเกลียด
รินโด
นี้มีอาอย่าไปเข้าใกล้ไอพี่รันนะ
ใจขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานแต่หารู้ไม่ว่าคานะได้ยินทุกอย่างที่พวกเขากำลังคุยกัน
ใช่จริงๆแล้วคานะมาถึงตั้งนานแล้วแต่ก็แค่อยากแกล้งพวกนั้นเฉยๆและก็ดันได้ยินทุกอย่าง
มันจึงทำไห้เธอรู้สึกสนุกขึ้นมา
คานะ
คนที่ชื่อคานะหน้าจะเป็นนางเอกนะถ้าจำไม่ผิด
คานะ
แหมดูใสซื่อแต่....ก็คงไม่ได้ใสซื่ออย่างที่คิดนะสิ
คานะ
ดูก็รู้ว่ากำลังแกล้งทำตัวหน้ารักไห้พวกนั้นตายใจอยู่
คานะ
พวกนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับพวกผู้ชายคนอื่นๆ
คานะ
เอาเถอะฉันก็เริ่มหิวแล้วสิ
หญิงสาวพูดจบเธอก็เดินออกมาจากที่ซ้อนและได้เดินตรงไปที่นั่งของเธอช้าๆ
จากที่โต๊ะกินข้าวมีแต่เสียงพูดคุยเเต่พอทุกคนเห็นเธอก็กับเงียบกันหมด
ไม่มีใครพูดอะไรมีแต่ความเงียบที่ถ่าโถมเข้ามา
คานะ
เอ้าทำไมเงียบกันจังหละ
คานะ
ฉันยังอยากฟังอยู่เลย//แสยะยิ้ม
ทาเคมิจิ
เธออยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่
ทาเคมิจิ
แล้วตอบคำถามฉันมา
คานะ
แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะอยู่ไม่นาน
คานะ
ก็อยู่ถึงตอนที่มีคนบ่นว่าทำไมใยนั้นมาช้าจัง
ไมกี้
เอาเถอะไหนๆก็มากันครบแล้ว
ไมกี้
งั้นก็กินข้าวกันเถอะ
มอจจิ
อือฉันก็ว่าอย่างงั้น
คานะ
เคเอาสิฉันก็เริ่มหิวแล้ว
มีอา
ก็ที่พวกคุณซันซุพูดจาไม่ดียังไงหละคะ
มีอา
คุณคงไม่ถือสาใช่ไหมคะ
รินโด
นี่มีอาเธอไม่จำเป็นต้องขอโทษนังนั้นเลยนะ
รินโด
ที่ะวกฉันพูดมันก็ถูกแล้ว
คานะ
(เหอะไอพวกนี้ปากหมากันจริงๆ)
คานะ
(ว่าคนอื่นแล้วยังไม่รับผิดชอบอีก)
คานะ
แต่สิ่งที่พวกมึงพูดเมื่อกี้นะ
คานะ
ได้คิดกันมั้งหรือเปล่า
คานะ
ทั้งๆที่เป็นคนมาว่ากูเอง
คานะ
กูพยายามไม่ได้อะไรเเล้วนะ
คานะ
แต่ดูเหมือนนิสัยหมาๆของพวกมึงนี้
รินโด
เหอะสันดานมึงนี้เนาะ
คานะ
ถ้าสันดานกูเหี้ยงั้นมึงก็ไม่ต่าง
คานะ
พูดจาหมาๆแบบนี้ควรจะเก็บไว้ไปพูดกับพี่มึงดีกว่านะ
คานะ
นี้นะหรอคนที่พ่อของกูร่วมทุนธุรกิจด้วย
คานะ
แค่การต้อนรับก็รู้แล้วว่าไม่อนากต้อนรับกัน
ซันซุ
แล้วมึงคิดว่าตัวเองดีมากหรอ
ซันซุ
จนถึงที่พวกกูต้องไปต้อนรับ
ซันซุ
ไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
คานะ
ใช่เราไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน
คานะ
อย่าลืมสิว่ากูเป็นลูกสาวของคนที่พวกมึงก็พลังร่วมธุรกิจด้วย
คานะ
สันดานหมาๆเก็บไว้บ้างก็ได้นะ
คานะ
ระวังจะเจ็งเพราะปากของตัวเอง
คานะ
ถ้าไม่มีใครอยากต้อนรับงั้นวันนี้กูไม่กินก็ได้
หญิงสาวพูดจบเธอก็ได้ลุกออกจากที่นั่งของเธอและเดินออกไป
ปล่อยไห้คนอื่นที่ยังอยู่ที่เดิมนั่งเอ๋อกันหมด
Comments