จากรูมเมทกลายเป็น...? (N.C+)
12. ความไม่รู้สึก ?
ระหว่างคาบเรียน ผมพยายามตั้งใจฟังครู
แต่สมองมันลอยไปนิด ๆ คิดถึงเรื่องเมื่อคืน
ความรู้สึกจากปากและมือของมิว
และคำถามของเธอที่ทำให้ผมเขินจนพูดไม่ออก
แต่ผมก็สลัดความคิดนั้นออกไป วันนี้เราต้องเป็นแค่นักเรียนธรรมดา
และผมไม่อยากให้ใครจับได้ว่าเราสองคนมีอะไรที่มากกว่านั้น
มิวทำตัวปกติมาก ๆ จนผมแอบทึ่ง
เธอนั่งเรียนเงียบ ๆ ตอบคำถามครูบ้าง หัวเราะกับเพื่อนสาวตอนพักเที่ยงบ้าง
เหมือนไม่มีร่องรอยของเรื่องเมื่อคืนหลงเหลืออยู่ในท่าทางของเธอเลย
ผมมองเธอจากโต๊ะของตัวเอง แอบสงสัยในใจ
เธอไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ เรื่องลามกที่เกิดขึ้นระหว่างเรา มันไม่กระทบใจเธอสักนิดเหรอ?
แต่ในขณะเดียวกัน ผมก็รู้สึกโล่งใจที่เธอยังเป็นมิวคนเดิม
ไม่มีท่าทีอึดอัดหรือเปลี่ยนไป
ผมเห็นเธอนั่งกินข้าวกับเพื่อนกลุ่มเล็ก ๆ
ผมเดินผ่านไปซื้อน้ำ ไม่ได้เข้าไปทักอะไรตามข้อตกลงที่เราจะทำตัวเหมือนคนอื่น ๆ
แต่สายตาของเราสบกันแวบหนึ่ง
เธอยิ้มให้ผมเบา ๆ แบบที่เพื่อนในห้องคงคิดว่าเป็นแค่การทักทายธรรมดา
แต่วินาทีนั้น ผมรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในรอยยิ้มของเธอ
มันเหมือนเป็นการบอกว่า เธอรู้เรื่องที่เรามีร่วมกัน และเธอก็โอเคกับมัน
ผมยืนอยู่ที่ตู้กดน้ำ มองมิวจากระยะไกล ความคิดในหัวมันวนเวียนไม่หยุด
กาย
( เธอทำเหมือนไม่มีอะไรจริง ๆ ว่ะ )
กาย
( หรือว่าเธอไม่รู้สึกอะไรเลย? )
กาย
( ไม่เขิน ไม่ตื่นเต้น ไม่มีอะไรเลยเหรอ )
กาย
( แต่ถ้าเธอโอเคกับมัน ฉันก็โอเคแหละ ) / ถอนหายใจในใจ
กาย
( ยังไงมันก็เป็นความลับของเราสองคน ) / ยิ้มให้ตัวเอง
Comments