คุณมันหมาตัวจริง[เดินทางด่วน] เเม่น้ำเเห่งยุคสมัย

เยว่หยา

หลังจากเหตุการนั้นข้าก็ค้นพบด้านที่เเท้จริงของตำหนักเทพโบราณ

เเละทุกครั้งเขาจะค้นพบเเผนการมากมายโดยไม่ได้ตั้งใจเสมอ ไม่ว่าจะเป็นตอนไปเเดนลับต่อสู้กับศัตรูเเม้กระทั่งในตำหนักเทพโบราณก็ไม่ปลอดภัย

เยว่หยา

ข้าเเค่รู้สึกว่าตำหนักเทพโบราณนั้นมีพิษมากเกินไป// สีหน้าปลาตาย

ด้วยประสบการอันน่าตื่นเต้นในตำหนักเทพโบราณเขาจึงตัดสินใจไปหาประสบการกับกองกำลังอื่น เพื่อรักษาอาการช็อกทางจิตใจ มันควรจะมีคนที่น่ารักเเละมีจิตใจที่บริสุทธิ ที่ไม่สามารถพบได้ในตำหนักเทพโบราณ

ผ่านมาหนึ่งพันปีเเล้วที่เขาออกจากตำหนักเทพโบราณมาล่องเรือไปในเเม่น้ำยุคสมัยอันไม่มีที่สิ้นสุดเล่นอย่างเบื่อหน่ายเพื่อหาสิ่งที่หน้าสนใจไม่คาดคิดว่าตอนที่เขาเผลอหลับไปหนึ่งร้อยกว่าปี เขาจะมาโผลในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย

เยว่หยา

เรือลำนี้ชั่งชั่วร้ายจริงๆที่ มันทำให้ข้าหลงทาง"//มองท้องฟ้าด้วยความมึนงงเเละพึมพำ

เมื่อมองลงไปในเเม่น้ำเเห่งนุคสมัยเขาเพียงมองเห็นโลกพังทลายนับไม่ถ้วนเต็มไปด้วยรอยเเตกในอวกาศ รู้สึกถึงรัศมีที่คุ้นเคย

เยว่หยา

หรี่ตาด้วยความสนใจ// มองไปที่ทวีปโบราณที่ล่มสลายในเเม่น้ำ

เยว่หยา

ข้ายังไม่เคยลองกระโดดลงไปในน้ำเลย!

เยว่หยา

(คิดในใจ)มันน่าสมเพชเเค่ไหนหากเผ่ามังกรจมน้ำนี่คงจะเป็นประสบการที่น่าอับอายกับครั้งเเรกของการที่เขาลงไปในเเม่น้ำเเห่งยุคสมัยนับไม่ถ้วน

ด้วยการโบกมือ โลงศพสีดำก็ปรากฎขึ้น ตั้งตรงกลางท้องฟ้า เเกะสลักอย่างประณีตด้วยอักขระโบราณทั้งตัวโลงเป็นหยกสีดำเปร่งเเสงเหมือนคริสตัลฝังด้วยอัญมณีวิญญาญสีเเดงที่เพียงมองก็รูว่าเป็นสมบัติล้ำค่าของสวรรค์เเละโลกที่ผู้คนล้วนปรารถนา ออร่าจิตสังหารหลังไหลออกมาความอาฆาตพยาบาทเเผ่กระจายทั่วโลงศพ

ทำให้สิ่งมีชีวิตรู้สึกหนาวสั่น

ฝ่าโลงศพกำลังเเง้มออกอย่างช้าๆ มือสีขาวซีดเรียวยาวราวกับกระดูก จับฝาโลงศพอย่างมั่นคงราวกับเปิดประตู เผยให้เห็นร่างสูงเส้นผมสีดำยาวระพื้นโลงศพพันทั่วมงกุฎหยก ใบหน้าของเขาไร้มนุษยธรรม มีเส้นสีดำกลางหน้าผากเป็นเส้นตรง ตาเรียวยาวรี่ลงเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าใส่ที่ลึกเเละมืดมนสะท้อนเเสงสีเเดงภายใน

ราวกับเทพเจ้าชั่วร้ายที่ลงจากเเท่นบูชา

เขาเดินออกจากโลงศพก้าวเดินบนอากาศราวกับลงบรรไดที่ละก้าวจนถึงหน้าของเยว่หยาห่างออกไปไม่กี่ก้าว

บนเรือเด็กชายอายุราว14ปี ใบหน้าที่อ่อนเยาของเขาหล่อเหล่างดงามอย่างสมบูรณ์เเบบราวกับงานเเกะสลักของพระเจ้า ศักดิ์สิทธ์เเละไร้มลทิน เส้นผมสีขาวยาวกระจัดกระจายไปตามเรือ มีเขามังกรคู่หนึ่งบนหัว ร่างของเขานอนเอนกายบนเรืออย่างเกียจคร้านบนผ้าขนสัตว์อสูรสีขาวบริสุทธิ์

ทั้งสองมีภาพลักษย์เเละส่วนสูงที่เเตกต่างกันเเต่ใบหน้าของพวกเขาเหมือนกันเเม้กระทั่งสีหน้าก็ยังเหมือนกัน

เยว่หยา

เเน่นอนว่าการใช้ร่างจุติไปสำรวจนั้นจะดีกว่า// หัวเราะเบาๆ

ร่างในชุดดำกระลงไปในน้ำโดยไม่ลังเลร่างของเขาร่วงหล่นลงไปในน้ำรวดเร็ว เมื่อร่างลึกลงไปเรื่อยๆก็ราวกับร่างของเขาทะลุผ่านกำเเพงอากาศในความว่างเปล่ามีรอยเเตกเเละความโกลาหลนับไม่ถ้วน

ภาพตรงหน้าเขาคือซากปรักหักพังที่กำลังล่มสลาย

เขาดูราวกับชายหนุ่มอายุราว20ปี ดวงตาของเขาที่เหมือนน้ำทะเลที่ใสบริสุทธิ์ ไม่มีอารมณ์ใดๆ เสื้อคลุมตัวนอกสีดำของเขากลืนไปกับความมืด เขาลดดวงตาลงมองร่าง

ใต้เท้าของเขาคือร่างในอาภรณ์สีดำที่ถูกเขาทับตายโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเขาตกลงมา