ฝากรักไปถึงนาย หนีห่าง จากลา2

ย้อนไปความเดิมตอนทีแล้ว

หลังจากต้นน้ำรู้เรื่องที่เต้กับเมยูกิคบกันก็ทำให้เขาเริ่มตีตัวออกห่างจากสองคนจนวันนี้เป็นวันที่3ของวันสอบม.ต้นวันสุดท้าย

แต่ที่รู้มีคนกระวนกระวายใจคนหนึ่ง

เต้ ตระหนักจันทร์

เฮ้อ~ไอเมฆ![เดินไปเดินมา]

เต้ ตระหนักจันทร์

ต้นน้ำโกรธฉันเรื่องไรวะ?

เมฆ

แกถามฉัน? แล้วฉันถามใคร? ลินินเธอละรู้ปะ?

ลินิน

อย่าๆอย่าถามฉันฉันไม่ได้อยู่กับไอเต้[ปัดมือปฎิเสธแบบจริงจัง]

เมฆ

แล้วแกอะมีเรื่องที่โกหกหรือปิดบังต้นน้ำป่าว?

เมฆ

ต้นน้ำอะไม่ชอบให้ใครโกหกหรอกหรือปิดบัง

ลินิน

ใช่ๆตอนนั้นไอเมฆมันหยิบปากสุดรักของต้นน้ำไปแล้วปัดไม่รู้

ลินิน

พอทีหลังต้นน้ำเห็นกับตาว่าไอเมฆแอบเอาปากกาไปคืนรู้ไหมต้นน้ำโกรธมันเกือบเดือนเลย

ลินิน

พูดแล้วเวลาต้นน้ำโกรธโครตสยองยิ่งแม่ด่าอีก[ขนลุก]

เต้ ตระหนักจันทร์

จริง?ไอเมฆ?[ถามอีกฝั่งเพื่อความแน่ใจ]

เมฆ

จริง![เสียงหนักแน่น]

เต้ ตระหนักจันทร์

อ๋อ!ฉันนึกออกละ!

เต้ ตระหนักจันทร์

คงเป็นเรื่องที่ฉั้นคบกับเมแน่เลยวะ เฮ้อ~

เมฆ

นั่นไง!ใช่เลยคิดดูพวกฉันก็ยังพึ่งรู้อะ!

ลินิน

เป็นใครก็โกรธแหละ

เต้ ตระหนักจันทร์

แล้วฉันควรทำไงดีวะที่จะทำให้ต้นน้ำหันมาคุยกับฉาน~[มองสองคนตาอ้อนเหมือนหมาน้อย🐶]

เมฆ

หุ้ย!อย่าทำหน้าแบบนั้นนิ สยองวะ!

ลินิน

โห้!พอเลยหน้าแบบนั้น

ลินิน

เออ~ไอเต้แกรีบไปง้อต้นน้ำซะนะจ๊ะ[ยิ้มมุมปาก]

เต้ ตระหนักจันทร์

ทำไมวะ??

ลินิน

เอ้า!

เมฆ

เอ้า!?

เมฆ

นิแกไม่รู้หรอว่าต้นน้ำไปวันนี้อะ

ลินิน

นิแกไม่รู้หรอว่าต้นน้ำไปวันนี้อะ

ลินิน

หันมองหน้ากัน-_-

เมฆ

-_-

เต้ ตระหนักจันทร์

ห๊ะ!!ปะ ไป ไปไหน!

ลินิน

ก็ต้นน้ำจะย้ายไปกรุงเทพฯนะสินิอย่าบอกต้นน้ำไม่บอกแก!?

เมฆ

ขนาดพวกฉันต้นน้ำยังบอกเลยนิพึ่งมาลาพวกฉันเมื่อเช้า

ลินิน

เฮ้ย!!ไอเต้แกรีบไปหาต้นน้ำเลยนะ!ตอนนี้ต้นน้ำคงกำลังจะไปแล้วมั้ง

ณ ห้องอำนวยการ🗂

ผอ[โรงเรียน]

อ่า~ครับคุณเตเน่ผมจะจัดการเอกสารน้องต้นน้ำโดยเร็วแล้วส่งไปทางโรงเรียนที่เขาจะไปเรียนนะครับ[ยิ้มแบบเกรงกลัว]

เตเน่ กรินรักษ์

อืมๆตามนั่นแหละ..คะฉันขอตัวแล้วกันคะพอดีต้องรีบไปธุระ[น้ำเสียงเย็นชาและเมื่อพูดจบก็หันไปมองลูกชายที่นั่งมองเมอออกไปนอกหน้าต่าง]

เตเน่ กรินรักษ์

ต้นน้ำลูกยังไม่ได้บอกเพื่อนหมดเลยใช่ไหม[จับไหลลูกเสียงอ่อนโยน]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

!!อ๊ะ!ไม่ครับ..ผมไม่มีใครต้องบอกแล้ว[เงยหน้ามองแม่ก่อนส่งยิ้มให้]

เตเน่ กรินรักษ์

แน่ใจนะต้นน้ำ

ต้นนำ้ กรินรักษ์

อ่าา..ครับไม่ ไม่มีครับ[ก้มหน้าด้วยความเศร้า]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

[ในใจผมรู้มีคนหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกทั้งๆผมก็อยากบอกเค้านะครับแต่..]

ย้อนไปเมื่อตอนเช้า

ต้นนำ้ กรินรักษ์

เราควรไปบอกเต้หน่อยดีไหมนะ[กำลังเดินไปทางห้อง]

พี่~อยู่เป็นเพื่อนหนูก่อนสิคะน๊า~

ไม่ได้หรอกพี่ทำตามเธอต้องการแล้วนะ

ฮื้อ~โธ่พี่อ่า~

เม!หยุดทำตัวแบบนี้นะ!

ต้นนำ้ กรินรักษ์

!![เสียงนี่]

เมยูกิ ไคตะ

พี่เต้!!ทำไมอะแค่อีกสักหน่อยอะ

เต้ ตระหนักจันทร์

พี่ทำตามเราบอกแล้วนะตอนนี้พี่จะไปหาต้นน้ำ[จับมือคนที่คว้าเสื้อตัวเอง]

เมยูกิ ไคตะ

ไปหาพี่ทำไม!พี่มีอะไรกับพี่ต้นน้ำ[เดินเข้าไปจะคว้าเสื้อถามอีกคน]

เมยูกิ ไคตะ

ว๊าย!![กำลังจะล้ม]

เต้ ตระหนักจันทร์

[โครม!!กอดอีกฝั่งไว้]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

[ได้ยินเสียงเลยโผล่หน้าออกจากที่ประตู]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

!!![เห็นทั้งสองนอนกอดกัน]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

!!!อุ๊บ[รีบเอามือปิดปากตัวเองก่อนจะร้องไห้กับภาพตรงหน้า]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

ฮื้อ[รีบเดินออกห้องที่สองคนอยู่]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

พะ พวกเขารักกันจริงๆสินะฮื้อ~ฉันหวังอะไรอยู่[เดินน้ำตาไหล่]

ห้องเรียนของเมยูกิ📚

เต้ ตระหนักจันทร์

อ๊ะ! โอ๊ยย!

เต้ ตระหนักจันทร์

ลุกขึ้นดิ!เมจะนอนอีกนานปะหลังพี่เจ็บนะ!ก้มหน้ามองคนที่นอนอยู่ตรงอก]

เมยูกิ ไคตะ

ฮื้อ!ไอพี่เต้!

เมยูกิ ไคตะ

ใครอยากนอนกอดพี่ละห๊ะ!หุ้ย!

เต้ ตระหนักจันทร์

พอใจรึยังแฟนเก่าเมไม่ตามแล้วพี่จะไปหาต้นน้ำละ[กำลังจะเดินหนีอีกคน]

เมยูกิ ไคตะ

เดี๋ยว!พี่เต้!ยังไงก็ขอบคุณนะที่ช่วยถ้าพี่ไม่ช่วยแฟนเกาหนูคงไม่เชื่อว่าหนูมีแฟนแล้วไม่งั้นคงไม่เลิกตามสักที[จับแขนเต้ไว้]

เต้ ตระหนักจันทร์

เอ่อๆเอาน๊าพี่ไปละ[หันหลังแล้วโบกมือลา]

เมยูกิ ไคตะ

ขอให้เจอพี่นะพี่เต้![ตะโกนให้อีกคนได้ยิน]

ความจริงแล้ว

เต้กับเมยูกิไม่คบกันเป็นแฟนจริงๆแต่แค่แกล้งคบกับเมเพราะแฟนเก่าเมตามเม

แล้วเต้กับเมเคยเรียนพิเศษด้วยกันจึงพบกันตอนนั้นจึงทำให้เต้เห็นอีกฝั่งเป็นน้องสาวส่วนฝั่งเมก็เห็นเต้เป็นพี่จึงขอร้องเต้ช่วยถ้าเมให้ต้นน้ำช่วยมันก็คงไม่เนียนเพราะต้นน้ำเป็นคนให้เกียรติผู้หญิงจะตายไม่ยอมให้ใครแตะตัวด้วยซ้ำแม้แต่เมที่เหมือนน้องสาว

เรื่องทุกอย่างก็เป็นแบบนี้แต่ต้นน้ำเข้าใจผิดไปแล้ว

และตอนนี้กำลังจะย้ายไปกรุงเทพกับแม่แล้ว

ฝั่งเต้

เต้ ตระหนักจันทร์

แฮ่ก~ แฮ่ก ต้น!ต้นน้ำ!![ตะโกนเรียกอีกฝั่งที่ขึ้นรถBMWไปแล้วที่รถกำลังจะออกจากโรงเรียน]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

[ได้ยินเสียงเต้เลยเปิดกระจกชะโงกหน้าออกไปดูเห็นอีกฝั่งโบกมือเรียก]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

[นึกถึงภาพเมื่อเช้าทำให้สองตาเอ่อล้นด้วยน้ำตาขณะที่ชะโงกหน้าออกหน้าตาประตูรถแล้วหันไปมองเต้ด้วยความเสียใจ]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

[คนใจร้ายฉันชอบนายได้ไงอะ]

เต้ ตระหนักจันทร์

!!!

เต้ ตระหนักจันทร์

ต้น!ต้นน้ำ!![ตะโกนเรียกอีกฝั่งที่ชะโงกหน้าออกมาพร้อมเห็นอีกคนหน้าตาไหล่]

เต้ ตระหนักจันทร์

[นายร้องทำไมต้นน้ำ?ฉันไม่ชอบนายร้องไห้เลย]

เต้ ตระหนักจันทร์

[วิ่งตามหลังรถต้นน้ำจนออกหน้าโรงเรียน]

เต้ ตระหนักจันทร์

แฮ่ก~แฮ่ก ต้น!ต้นน้ำ!![วิ่งตามจนสะดุดก้อนหินก้อนหนึ่งจนเข่าถลอกเลือดไหล่]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

[เห็นอีกคนเงียบจึงชะโงกหน้าออกไปเห็นอีกคนล้มหัวเข่าถลอกเลือดไหล่]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

!!!เต้![กำลังจะเปิดประตูรถ]

เตเน่ กรินรักษ์

ทำอะไร!!ต้นน้ำ![จับแขนลูกเอาไว้]

เตเน่ กรินรักษ์

นั่งนิ่งๆจะกระโดดรถหรอ?

ต้นนำ้ กรินรักษ์

คือ..แม่ครับจอดรถก่อนได้ไหมครับ[จับมือแม่ตัวเองเอาไว้]

เตเน่ กรินรักษ์

ไม่ได้!แม่สายแล้วแม่บอกลูกให้ร่ำลาเพื่อนแล้วนะต้นน้ำ[หันหน้าหนีสายตาลูก]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

ฮื้อ~แม่ครับขอร้องเถอะครับ

เตเน่ กรินรักษ์

ต้นน้ำ!หยุด![ขึ้นเสียงใส่อีกคน]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

!!!คะ ครับ[ชะโงกหน้าออกไปที่หน้าต่างเห็นอีกคนพยาลุกขึ้นช้าๆก่อนหันหน้ามองมาทางตัวเอง]

ต้นนำ้ กรินรักษ์

เต้ ฉันขอโทษนะ[หน้าเศร้าด้วยความเสียใจที่ไม่ได้ช่วยเต้]

หลังเต้ลุกขึ้นยืนก็มองไปทางรถที่ขับออกไปไกลเรื่อยๆเหมือนสายลมพัดคนรักจ่างหายออกไปไกล

ไม่รู้เมื่อไรที่ทั้งสองจะได้เจอกันอีกหรืออาจจะไม่มีโอกาสนั้นแล้วก็ได้

เมื่อเต้คิดได้แบบนั้นน้ำตาที่ไม่เคยล่วงหล่นให้ใครก็ไหล่อาบหน้าคมเข้มของเต้ด้วความเจ็บปวด

เต้ ตระหนักจันทร์

ฮื้อ~ ฮื้อ ต..ต้นน้ำฉันมาช้าขอโทษนะ ฉันจะพยายามทุกทางเพื่อตามหานายนะต้นน้ำของฉัน

เต้ ตระหนักจันทร์

Not support

ตัวแม่จะแคร์ทำไม?

จบepนี้แล้วตอนหน้าจะเริ่มเล่าเรื่องดตีดต้นน้ำกับเต้ที่พบกันยังไงนะคะ

ตัวแม่จะแคร์ทำไม?

อาจจะลงช้าไปบ้างเพราะช่วงนี้ติดงานเยอะเลยคะ

ตัวแม่จะแคร์ทำไม?

ยังขอบคุณที่อ่านนะคะ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ