เกิดใหม่ชาตินี้ข้าจะรักเจ้า (ตำนานจอมยุทธภูตถังซาน)
ตอนที่ 1 ข้าก็รักเจ้า
หานเสวี่ยเหลียน
เจ้ากำลังทำอะไรอยู่หรอ ถังซาน// เดินเข้ามา
ถังซาน
ข้ากำลังทดลองยาพิษตัวใหม่ของข้า
หานเสวี่ยเหลียน
จริงหรอ ขอดูหน่อยสิ
ถังซาน
มันเป็นยาพิษที่ร้ายเเรงมากๆ เจ้าต้องระวังนะ
ถังซาน
เเล้วนี้เจ้าเเอบหนีมาอีกเเล้วใช่ไหม เหลียนจื่อ
เสวี่ยเหลียน (雪莲) – "บัวหิมะ"
เหลียนจื่อ (莲子) – "เมล็ดบัว"
หานเสวี่ยเหลียน
อย่าบอกท่านปู่นะ(｡•̀ᴗ-)✧
หานเสวี่ยเหลียน
// เดินไปนั่งข้าง
หานเสวี่ยเหลียน
เเล้วบัวพุทธพิโรธถัง เจ้าทำได้ถึงไหนเเล้วล่ะ
หานเสวี่ยเหลียน
เจ้านี้เป็นอัจฉริยะจริงๆ
ถังซาน
เจ้าอิจฉาข้าหรอ ข้าเป็นเเค่ศิษย์นอกของสำนักเท่านั้น
ถังซาน
เเตกต่างจากผู้สืบทอดสำนักนี้เช่นเจ้ามากนัก
หานเสวี่ยเหลียน
เจ้ารอข้าก่อนเถอะ
หานเสวี่ยเหลียน
เมื่อใดที่ข้าปกครองสำนักนี้ ข้าจะให้เจ้ามาเป็นรองเจ้าสำนัก
ถังซาน
เเต่ว่านะ ข้าอยากเป็นคนรักของเจ้ามากกว่าผู้ช่วยนะ // พูดเบาๆ
หานเสวี่ยเหลียน
เมื่อครู่เจ้าพูดว่าอย่างไรนะ
ถังซาน
ข้าเเค่พูดว่า ข้าจะรอวันนั้นนะ
หานเสวี่ยเหลียน
ว่าเเต่เจ้าเถอะ ทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย
ถังซาน
เจ้าเป็นห่วงข้าหรอ // ยิ้ม
หานเสวี่ยเหลียน
ใช่ที่ไหนล่ะ ข้าก็เเค่ไม่อยากให้พวกท่านปู่รู้⁄(⁄ ⁄•⁄-⁄•⁄ ⁄)⁄
หานเสวี่ยเหลียน
ข้ากลับไปเรียนต่อดีกว่า // เดินออกไป
ถังซาน
น่ารัก // ยิ้มเเย้ม
ฉากที่ถังซานจะกระโดดลงหน้าผา
หานเสวี่ยเหลียน
ถังซาน อย่านะ!!
ถังซาน
เหลียนจื่อ..ดูเเลตัวเองดีๆนะ
ถังซาน
ข้ารักเจ้า // กระโดดลงหน้าผา
หานเสวี่ยเหลียน
เจ้าเรียกข้ามาทำไมหรอ ถังซาน
ถังซาน
..ข้ามีบางอย่างจะบอกเจ้า
ถังซาน
สัญญากับข้าว่าถ้าข้าบอกเจ้าไปเเล้ว เจ้าจะไม่ผลักไสข้า
หานเสวี่ยเหลียน
ข้าได้ยินผิดไปหรือไม่
ถังซาน
เจ้าได้ยินไม่ผิด..ข้ารักเจ้า เสวี่ยเหลียน
ถังซาน
เจ้าไม่ต้องให้คำตอบข้าตอนนี้ก็ได้
ใต้เงาจันทร์ที่ส่องแสงนวล เสียงของเขาแผ่วเบาแต่หนักแน่น “ข้ารักเจ้า”
นางนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ดวงตาคู่งามสะท้อนแสงจันทร์ระยิบระยับ ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับกำลังกลั้นบางสิ่งไว้ในใจ นางไม่ได้ตอบ แต่เพียงเสี้ยววินาทีนั้น...แววตานางเผยความสั่นไหว
เขาจ้องมองนางไม่ละสายตา หัวใจเต้นแรงขึ้นกับทุกช่วงเวลาที่ผ่านไป แม้นางจะไม่เอื้อนเอ่ยถ้อยคำใดออกมา แต่ใบหน้าที่แดงระเรื่อ มือที่กำชายแขนเสื้อแน่นและริมฝีปากที่สั่นระริกของนาง ล้วนเป็นคำตอบที่เขาต้องการ
ถังซานยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา ความเงียบของเสวี่ยเหลียนไม่ใช่การปฏิเสธ หากแต่เป็นความลังเลที่เต็มไปด้วยความรู้สึกเดียวกัน แม้ไร้คำพูด เขาก็รู้ว่า นางจะไม่ปฏิเสธเขาอย่างแน่นอน
ถังซาน
เเล้วข้าจะรอนะ เหลียนเอ๋อร์
หานเสวี่ยเหลียน
ถังซาน..ข้าก็รักเจ้า
หานเสวี่ยเหลียน
อย่าเเกล้งข้าเล่นสิ
หานเสวี่ยเหลียน
..ข้ารู้นะว่าเจ้ากำลังเเกล้งข้าอยู่
หานเสวี่ยเหลียน
เหมือนตอนที่ข้างอนเจ้า
หานเสวี่ยเหลียน
เจ้าก็มักจะทำเรื่องบ้าๆให้ข้าหัวเราะเสมอ
หานเสวี่ยเหลียน
..เเต่อันนี้มันไม่ตลกนะ
หานเสวี่ยเหลียน
ตอนนั้น..ข้าได้ยินที่เจ้าพูดนะ
หานเสวี่ยเหลียน
เจ้าอยากเป็นคนรักของข้าไม่ใช่รึไง
สายลมยามค่ำคืนพัดผ่าน กลีบบุปผาปลิดปลิวร่วงหล่นลงสู่พื้นดิน นางยืนอยู่เพียงลำพัง ดวงตาเหม่อลอยราวกับไร้วิญญาณ
"ไหนเจ้าบอกว่ารักข้าไง เเต่ตอนนี้กลับทิ้งข้าไป "
เสียงของนางแผ่วเบา สั่นไหว ราวกับพยายามยื้อบางสิ่งที่ไม่มีวันหวนกลับมา
ตรงหน้าของนาง มีเพียงหลุมศพเรียบง่ายที่ถูกปกคลุมด้วยเงาจันทร์ แผ่นศิลาจารึกชื่อของเขาเอาไว้ ดั่งคำยืนยันว่าเขาจากไปแล้วจริงๆ ไม่อาจหวนคืน
หัวใจของนางแตกสลาย ความเงียบงันรอบตัวราวกับตอกย้ำว่าเขาไม่ได้อยู่เคียงข้างนางอีกต่อไป
"ข้าควรทำเช่นไร... เมื่อไม่มีเจ้าอีกแล้ว"
ไม่มีเสียงตอบรับจากเขาอีกต่อไป มีเพียงเสียงลมอันอ้างว้างพัดผ่าน เสมือนโลกทั้งใบได้ทิ้งนางไว้เพียงลำพัง...
หานเสวี่ยเหลียน
ตอนนี้ข้าเป็นเจ้าสำนักเเล้วนะ
หานเสวี่ยเหลียน
ข้าจะพาสำนักถังไปให้ไกลกว่านี้
หานเสวี่ยเหลียน
..เมื่อสำนักถังอยู่บนจุดสูงสุดในใต้หล้า
หานเสวี่ยเหลียน
ข้าจะตามเจ้าไป
Comments