ลึกสุดฤทัย บทที่๓ ไม่ไว้ใจ

ไม่ไว้ใจ

คำว่าไม่ไว้ใจคือ กูไม่ไว้ใจมึงอีกแล้วไอคนขี้โกหก

"ฮัลโหลครับ" "กลับบ้านเถอะแม่รออยู่" "แม่ผมเกลียดความวุ่นวาย" "มารับช่วงต่อจากบริษัทเราดีกว่า" ไม่มีการตอบกลับ...

อย่าโทษตัวเองเลย

อยู่นี่แหละแก้ปัญหาก่อน

จิรา

เห้อ ..วุ่นวายจริงๆเลย อยากจะนอนแต่ก็นอนไม่หลับ

จิราถอนหายใจออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อยในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกลาง พร้อมกับคิดทบทวนเรื่องต่างๆในวันนี้

จิรา

พระเจ้าแม่ง..กูเกิดมาทำไมวะเรื่องอะไรไม่รู้

จิรานั่งกอดตัวเองไว้พร้อมกับมีน้ำสีใสไหลออกมาจากหยดแก้ม

จิรา

ทำไมวะทำไมกูแม่ง..กูผิดที่เกิดมาหรอ

จิรา

ช่างมันออกไปเดินคลายเครียดคงจะดีกว่านี้

จิราเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับหยิบเสื้อกันความหนาวตัวหนาพร้อมกับสวมใส่และเดินออกไปจากบ้าน

จิรา

ไปหาไรกินละกัน

บรรยากาศชวนวังเวงแถวนั้นทำให้ไม่ค่อยมีรถสรรจรไปมาเท่าไหร่ แต่ที่ผิดแปลกไปคือในซ่องซอยแห่งหนึ่งมาชายหนุ่มปริศนาเริ่มแอบตามจิรามาเรื่อยๆตลอดทาง

จิรา

ใครวะ..รู้สึกแปลกๆรีบไปดีกว่า

จิราพยายามสาวเท้าให้ไวกว่าเดิมและเมื่อจิราหันหลังไปก็พบแต่เพียงความเงียบงันไร้เงาของชายคนนั้นแล้ว

จิรา

คงไปแล้วสิน- อุ...อุ๊บ..

มือที่มาปิดปากของจิราไว้และลากตัวเขาดข้าไปในตรอกแห่งหนึ่ง

จิราสะบัดมือนั้นออกและกระแอมไอนิดหน่อย

จิรา

แค่ก..! นี่นายเป็นใครกันเราจะเรียกตำรวจเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย

หนุ่มปริศนาถอดผ้าที่ปิดบังหน้าอยู่เผยให้เห็นใบหน้าที่เขาคุ้นชิ้นเป็นอย่างดี

คิม

ผมเองที่รัก

คิม

จำพ่อครูคนนี้ไม่ได้แล้วหรอ

จิรา

จ..จำได้แต่วันหลังก็มาให้ซุ่มให้เสียงบ้าง

คิม

เงียบซะมีคนกำลังมา

ร่างใหญ่ดึงร่างเล็กมากอดและเอามือปิดปากของเขาไว้

จิรา

อ..อื้อ..อืม...อ้อ(ปิดปากเราทำไมหรอ)

คิม

เงียบๆ

"จิรามึงอยู่ไหน กูเห็นว่ามึงเดินอยู่เมื่อกี้นินาาจิรา กูชอบมึงไอจิรา"

"กูจะหามึงต่อไปจิรากูรักมึงกูชอบมึง"

คิมผละมืออกจากปากของจิราเพราะเสียงฝีเท้าปริศนาได้ผ่านไปแล้ว

จิรา

เสียงนั่นคือเสียงขอ-

คิม

ไอเพียงดาวไอเวร

คิม

กูจะฆ่ามัน

คิม

ห้ามออกจากบ้านเด็ดขาดช่วงนี้ให้มาอยู่บ้านผมก่อน

จิรา

ห๊าพ่อครูว่าไงนะไม่เอาอะผมเกรงใจ

คิม

อยากตายรึไง ถ้ามึงไม่อยู่บ้านกูมึงก็ตายนะไอจิรา อย่ามาเกรงใจโดยไม่มีเหตุผลอย่าโง่!

คิมตะคอกใส่จิราอย่างแรงโดยไม่สนกำแพงความรู้สึกของจิราเลย

จิรา

ได้ผมจะไปนอนบ้านคุณงั้นรีบไปเถอะ

จิรา

ผมไม่อยากอยู่นาน

คิม

นี่โกรธผมรึไง

จิรา

ไม่ ไม่ได้โกรธ

คิม

ผมขอโทษที่ตะคอกใส่แต่ผมแค่เป็นห่วงคุณนะจิรา

จิรา

ผมบอกอยู่ว่า ไม่ ได้ โกรธ!

คิมยิ้งอย่างขี้เล่นก่อนจะจับหน้าของอีกฝ่ายและดึงเข้ามาประกบเข้ากับปากของตนเอง

จิรา

อะ..อื้ม..อืม

จิราค่อยๆผละออกด้วยความหวานของหน้าตาจิราก็กระชากใจคนตรงหน้าไปเลย

คิม

ปากหวานเหมือนน้ำผึ้งเลยนะครับ

จิรา

คุณเพิ่ง..เอาจูบครั้งแรกของผมไป!!

คิม

แล้วไงก็ผมเป็นรักแท้ของคุณ

คิม

ถ้าคุณยังไม่หายโกรธผมจะจูบจนปากช้ำเลยเอามั้ย

จิรา

ไม่เอาอะเกรงใจ หายโกรธๆ

คิม

งั้นกลับบ้าน บ้านผมอยู่ใกล้ๆนี่เองเดินไปก็ได้นิ

จิรา

ครับๆ

คิมและจิราเดินต่อไปในถนนยามราตรีและแวะซื้ออาหารในการกินเล็กน้อย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ