(รีไรท์) ระวัง...ผัวดุ!! ตอนที่ 12 (NC)

12

ข้ามภพที่ออกมาดื่มที่ผับจนเมามายไม่ยอมกลับบ้านกำลังนั่งมองสายเรียกเข้าก่อนหน้าและข้อความที่คนที่บ้านกำลังส่งหา

'พี่ภพไปไหน'

การันต์อยากรู้ด้วยหรอว่าเขาหายไปไหน

'รันต์เป็นห่วงนะ'

ข้ามภพยิ้มดีใจให้กับข้อความนี้จนเอ็มและคิงมองกันส่ายหน้า

'รันต์ขอโทษ'

เจ้าตัวอ่านจบก็ดื่มเข้าไปอึกใหญ่จนหมดแก้วเขากดตัดสายจากการันต์ที่รัวโทรหาอีกครั้งจากนั้นก็คิดว่าจะไม่สนใจอีก ทว่า...

'รันต์ไม่อยากนอนคนเดียว'

มือหนากดอ่านและปิดหน้าจอฟุบลงไป

"ไอ้ภพกลับเถอะมึง โกรธกันก็อย่าเป็นแบบนี้เลย" เอ็มว่าแล้วส่ายหน้า

เพื่อนเขาทำตัวเหมือนเด็กๆ...

มันบริหารธุรกิจมากมายเป็นเข้าคนนายคนก็เป็นได้ดี แต่พอเรื่องอย่างนี้ทำไมมันไม่ฉลาดเลย...

ใครๆก็รู้เรื่องความขี้หึงขี้หวงและเจ้าอารมณ์ของมัน ทว่าใครกันจะเอามันอยู่ถ้าไม่ใช่ตัวต้นเหตุ...

"มึงกลับนะ กูพากลับเอง ...น้องก็รอมึงอยู่แหละ" คิงว่าเสริมอีกคนให้ข้ามภพได้สติและยอมกลับไป

แต่เจ้าเพื่อนตัวดีของเขาก็ยังคงนั่งส่ายหัวไปมาไม่พูดอะไรจนเพื่อนตัดสินใจที่ช่วยกันหิ้วเพื่อพากลับคอนโด

"เห้ย กูไหว!" ทันทีที่ถึงหน้าห้องข้ามภพบอกเพื่อนทันทีทั้งที่ยังเดินเซ

"เออ! ไหวก็เข้าห้องไป!" เอ็มว่าก่อนจะช่วยคนที่แตะคีการ์ดผลักประตูเข้าไป

"แล้วอย่าชวนน้องทะเลาะล่ะมึง" คิงว่าทิ้งท้ายก่อนจะยอมเดินกลับกับเอ็มเมื่อเห็นเพื่อนทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว

ข้ามภพเดินโซเซเข้าไปยังห้องนอนเห็นอีกคนนอนหลับตาแต่ตัวยังพิงกับหัวเตียงไว้ มือยังถือโทรศัพท์ในมือแน่น การันต์ขยับตัวเมื่อได้ยินเสียงใครอีกคนเข้ามา

"พี่ภพ" การันต์เรียกก่อนจะปรี่เข้าไปพยุงอีกคนที่พยายามทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง

"ทำไมเมาขนาดนี้" การันต์ถามมือก็ยังช่วยถอดเสื้อผ้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ออก

"รันต์ พี่รักรันต์นะ" ข้ามภพว่า ดวงตาปรือมองเข้าไปในตาคนที่เขารัก

รักแม้ในเวลาอันสั้น...

เขาหลงหรือเปล่า... แต่เขาว่าเขารักการันต์

มันมาด้วยความเอ็นดู อยากอยู่ด้วย อยากให้การันต์มีชีวิตที่ดี

"รันต์รู้ พี่ภพถอดเสื้อก่อน เดี๋ยวรันต์เช็ดตัวให้" ข้ามภพยอมทำตามที่การันต์บอกทุกอย่าง

การันต์นำกาละมังใส่น้ำพร้อมผ้าก่อนจะบิดจนหมาดแล้วเช็ดตัวจนเจ้าตัวรู้สึกสบายตัวขึ้น คนน้องถอนหายใจและขึ้นมานอนข้างๆคนเมาแล้วตอบกลับไป...

"รันต์ก็รักพี่" การันต์ว่าจูบลงไปบนหน้าผากข้ามภพ ก่อนจะกอดอีกคนจนหลับไป

ถ้าการไม่อยากให้อีกคนไปไหน...

ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิด...

อยากมีเขาอยู่ในชีวิตในทุกวันเรียกว่ารัก...

เขาก็รักข้ามภพเหมือนกัน...

'ตื่นแล้วทานยา ทานข้าวนะครับ

เตรียมไว้ในครัวแล้ว

รันต์ไปทำงานก่อนนะ'

มือที่เปื่อยเพราะล้างจานกองโตเขียนโน้ตเล็กๆเอาไว้ข้างเตียง ก่อนจะติดไว้ที่ประตูแล้วเปิดออกจากไป

ข้ามภพหยิบขึ้นมายกยิ้มน้อยๆเมื่อได้เห็น

'...สมเป็นการันต์จริงๆ'

ข้ามภพขับรถออกไปทำงานที่โชว์รูม ช่วงเย็นเขาติดธุระต่อจึงทำให้ไม่ได้ไปรับการันต์หลังเลิกงาน และเป็นนาวินที่อาสาไปส่งอีกคนเอง เจ้าตัวเลือกจะกลับไปที่อพาร์ทเมนท์เพราะเกรงใจนาวินหากต้องกลับไปส่งที่คอนโดข้ามภพซึ่งอยู่คนละทาง

การันต์กดโทรหาอีกคนที่เขายังไม่ได้คุยด้วยทั้งวันนอกจากข้อความมาบอกว่า 'พี่ไม่ว่าง ติดธุระ' แต่อีกคนไม่รับสาย ข้ามภพคงจะยุ่งจริงๆ การันต์จึงเดินลงไปกินข้าวและกลับมาอาบน้ำเพื่อที่จะไปทำงานต่อ

"มาเร็วจังวะ แล้วพี่แกไปไหนอะ" นิวที่เห็นเพื่อนเดินเข้ามาชะโงกหน้าหาคนที่ปกติคอยรับส่งแล้วส่ายหน้า...

"ติดงานน่ะ" การันต์ว่า

"รันต์แล้วสรุปมึงเอายังไง เรื่องเรียนต่อน่ะ" นิวถามด้วยความเป็นห่วงและอยากสนับสนุนเพื่อน

"กำลังคิดอยู่อะ"

"มึงรักเขามั้ย"

"รักสิ มากันขนาดนี้แล้วนะ"

"แล้วเคยบอกเขามั้ย"

"...." การันต์เงียบไปเขาพูด แต่เป็นตอนที่ข้ามภพไม่รู้สึกตัว

"กูรู้ว่ามึงเก่ง แต่มึงยอมรับความหวังดีจากคนอื่นบ้างก็ได้ เขาทำไปเพราะรักและอยากเห็นมึงได้ทำตามฝันนะ" นิวฝากไว้ให้อีกคนคิดและเดินออกไป

เลิกงานข้ามภพยังไม่ได้โทรมาหาอีกคนด้วยรู้ว่าการันต์ทำงานจะไม่ได้รับโทรศัพท์แต่เขาก็มาจอดรถรอการันต์ในช่วงเวลาเดิม แม้จะผิดใจกันอยู่แต่ก็อดเป็นห่วงน้องไม่ได้ เมื่อช่วงบ่ายเขาติดประชุมลูกค้าก็ให้อีกคนกลับเองแล้วด้วย...

รถยนต์สีดำมาจอดที่ทางออกเดิมของทุกวัน นิวตบไหล่เพื่อนเบาๆและพยักหน้าเป็นการบอกลากัน การันต์เปิดประตูขึ้นรถมาบนรถมีแต่ความเงียบ ข้ามภพเองก็ออกรถเพื่อตรงไปยังคอนโดเขาทันที

"รันต์ขอโทษ" การันต์พูดขึ้นในความเงียบ

"อืม" ข้ามภพในโหมดนิ่งขรึมกลับมา

"เหนื่อยไหมครับ" การันต์ว่าเอนหัวไปซบคนที่ขับรถอยู่

"หึๆ นิดหน่อยครับ" ข้ามภพหัวเราะออกมาเล็กน้อยมือข้างที่ไม่ได้จับพวงมาลัยมาโอบหัวการันต์ไว้

ถ้าการันต์อ้อนแบบนี้เขาก็ชักอยากจะงอนทุกวันเลย ไม่ได้เห็นโหมดนี้กันบ่อยๆนี่นะ

ข้ามภพกลับมาถึงคอนโดก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาอย่างเหนื่อยล้า การันต์เดินเข้าไปอาบน้ำและออกมาด้วยชุดเสื้อยืดตัวโคร่ง และถ้าข้ามภพไม่ได้ตาฝาดไป เจ้าตัวไม่ได้ใส่กางเกงขาสั้นข้างใน มีแค่เพียงชุดชั้นในเท่านั้นจนเห็นขาขาว เขาเลิกคิ้วมองคนที่เดินยิ้มมางงๆ

การันต์นั่งลงบนตักกว้างก่อนที่แขนเรียวจะยกขึ้นคล้องคอข้ามภพไว้

"ยังโกรธรันต์มั้ย" การันต์ถามคนที่ใบหน้ายังคงวางฟอร์มทำเป็นดูทีวี

"วันหลังมีอะไรรันต์จะบอก"

ข้ามภพแอบกระตุกยิ้มเล็กน้อยด้วยความเก็บอาการไม่อยู่ที่อีกคนอ้อนเขาซ้ำยังพูดจาน่าเอ็นดู

"ดีกันนะ" การันต์ว่าแล้วเอาหัวซุกลงไปในอ้อมอก

"...รันต์ ถ้ารู้ว่างอนแล้วจะน่ารักแบบนี้ พี่จะงอนให้เราง้อทุกวันเลย" ข้ามภพก้มลงบอกคนในอ้อมกอดเขา

การันต์เงยหน้ามองอีกคนด้วยแววตาอ่อนหวานก่อนจะจูบลงไปบนกรามคนพี่เบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นนั่งคร่อมลงบนตักคนตัวโตกว่าเอาไว้ ข้ามภพยกยิ้มอย่างถูกใจและรอดูว่าอีกคนจะทำยังไงต่อไป

การันต์ค่อยๆไล่แกะกระดุมคนที่นั่งอยู่ด้วนรอยยิ้มออกทีละเม็ด ปากบางเรื่อจูบไปตามตัวและแผงอกที่คุ้นเคยจนข้ามภพครางเสียงต่ำ

"ทำไมน่ารักแบบนี้ครับ" คนพี่เอ่ยชมคนที่กำลังยั่วยวนเขาจนแทบคลั่ง ก่อนที่เขาจะอุ้มการันต์เข้าไปยังเตียงนอนด้วยทนไม่ไหวอีกต่อไป

ข้ามภพล้มตัวลงนอนนิ่งไม่ขยับทำอะไรนอกจากจูบตอบและลูบไล้คนที่กำลังถอดกางเกงของเขาอยู่ การันต์นั่งทับลงไปบนกลางตัวของข้ามภพ และจูบอีกคนอย่างต้องการปลุกเร้า

"รันต์จะทำพี่เป็นบ้านะ..." ข้ามภพว่า

ก่อนที่การันต์จะดึงชั้นในตัวสุดท้ายของข้ามภพออกและลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเพื่อเปลื้องอาภรณ์ของตัวเอง ข้ามภพเลียริมฝีปากด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์...

ก่อนที่คนตัวขาวจะนั่งทับลงบนแกนกายที่ตื่นตัวและขยับไปมาอย่างทะเล้น ร่องก้นของเขาการันต์กำลังหยอกล้อกับแก่นกายที่กำลังแข็งชูชัน

"รันต์ พี่จะเป็นบ้าแล้วรู้มั้ย..." ข้ามภพพูดย้ำกับอีกคนที่ยั่วยวนเขาและน้องยังไม่พูดอะไรออกมาสักคำนอกจากเสียงครางหวานและกระเส่า

จากนั้นการันต์ก็จับท่อนแข็งที่นั่งทับค่อยๆกดตัวลงไปจนข้ามภพร้องออกมา

"โอ้ยยยยรันต์" ข้ามภพร้องดังด้วยความเสียว

ทั้งที่การันต์เป็นคนโดนกระทำแต่คนบนตัวนั้นกลับทำเขาเสียวจนต้องร้องครางออกมา ช่องทางคับแคบนั่นรัดเขาจนแทบขาด

"อื้อ อะ" การันต์ร้องครางเสียงดังลั่นตามมาเมื่อลำร้อนสอดเข้าไปจนสุด อีกคนกระแทกเอวสวนขึ้นลงอย่างแรงจนการันต์ตัวสั่นคลอน

"ถึงทีผัวบ้างนะครับ..." ข้ามภพว่าหลังจากไปถึงปลายฝันด้วยกันหนึ่งครั้งแล้ว

เขาพลิกตัวอีกคนคว่ำหน้าลง กดให้การันต์นอนคว่ำไปที่หมอนเห็นก่อนจะคว้ทบั้นท้ายให้ลอยเด่นมา ทางรักที่ยังไม่หดตัวกลับไปนั้นยังขยับราวกับโหยหายสิ่งที่เพิ่งจะผละหายไป ข้ามภพไม่รอช้าเขากดตัวกลับไปใหม่แล้วเริ่ม บรรเลงเพลงรักบทใหม่สุดร้อนแรงให้อีกคนจนหมดแรงลงไปทั้งคู่

"รันต์" ข้ามภพเรียกคนที่อยู่ในอ้อมกอดที่ยังกอดเขาแน่นไม่ลุกไปไหนในตอนเช้า

"หืม" การันต์ตอบรับ

"เมื่อคืนเมียพี่น่ารักเป็นบ้าเลย" ข้ามภพชมอีกคนเป็นรอบที่ร้อยเห็นจะได้

"แล้วรักไหม" การันต์ถามเสียงหวานจนคนถามเลิกคิ้วแปลกใจ

"รักสิ รักมากด้วย"

.

.

"...รันต์ก็รักพี่ภพ.." การันต์ตอบแล้วเงยหน้ามองคนที่โดนบอกรักที่ตาโตมองมายังเขา

"รันต์บอกรักพี่หรอ"

"ก็ใช่น่ะสิ มีคนอื่นอยู่ตรงนี้รึไง..." การันต์ถามกวน

"ถ้ามีพี่ก็จะฆ่ามันทิ้งให้หมด ให้เหลือแต่พี่กับเรา" ข้ามภพว่าอย่างไม่ยอม เขาไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำรักที่ตอบกลับมา ทว่าก็เต็มใจรับมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ

การันต์กอดตอบคนตัวไว้แน่น

"รันต์จะกลับไปเรียน" การันต์ว่าต่อซึ่งนั่นทำให้อีกคนที่มือลูบผมเขาอยู่ชะงัก

"รันต์พูดใหม่ซิ" ข้ามภพถามไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

นี่เป็นอีกรอบติดๆกันแล้วที่เหมือนว่าฟังผิดไป ทำไมกันวันนี้การันต์ถึงพูดในสิ่งที่อยากจะได้ยินและรอมาตลอด

วันนี้วันอะไรนะ...

"รันต์จะกลับไปเรียนครับ รันต์ตัดสินใจแล้ว" การันต์ยืนยันหนักแน่นว่าข้ามภพได้ยินไม่ผิด

"พี่ดีใจที่สุดเลยรันต์" ข้ามภพแทบจะกระโดดตัวลอยบนเตียง

เขาไม่อยากเห็นคนรักทำงานหนักและอยากให้การันต์ยอมทำตามฝันและให้เขาดูแลเสียที การันต์หัวเราะร่ากับท่าทางดีใจของคนตัวโตก่อนจะกอดตอบกลับไปแน่นๆ

ระหว่างทางไปส่งการันต์ไปทำงาน ข้ามภพเอาแต่ชวนการันต์คุยเรื่องเรียนต่อ คณะที่การันต์อยากเข้า ถามถึงมหาลัยที่มีชื่อเสียงและมือหนาก็กุมมืออีกคนไว้ตลอดทาง

ให้สุขกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว...

เขาดีใจพอกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่งแม้จะไม่เคยซื้อมันสักงวดก็ตาม

รีไรท์ 28.08.2021

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***