คำใบพี่สายรหัส

#4 คำใบ้พี่สายรหัส

@ณ ที่ที่รุ่นพี่นัดรุ่นน้องมาประชุม

พอทุกคนมาถึง 'ภูผา' 'เดชา' 'อคิน' ก็ได้กล่าวต้อนรับเด็กใหม่พร้อมเปลี่ยนเป็นโหมดจริงจังหน้าทั้งสามดูดุ ทำเอารุ่นน้องทุกคนต่างหวาดกลัวแต่ยังมีคนหลงสเน่ห์ในความหล่อเหลาอยู่เช่นเคย ก็ต้องแน่นอนอยู่แล้วเนื่องจากทั้งสามเป็นตัวท้อปของรุ่น

หลังจากทั้งสามกล่าวโน่นนี่เสร็จ 'ภูผา' จึงได้พูดขึ้นบ้าง "น้องๆทุกคนยังไม่ได้พี่สายรหัสใช่ไหมเดี๋ยวพวกพี่จะเอาคำใบ้ให้ไปเดากันเอาเองนะ" จากนั้นก็มีคนนำกระดาษซึ่งเป็นคำใบ้พี่สายรหัสให้กับทุกคน 'เดชา' จึงขอพูดบ้าง "พรุ่งนี้ทุกคนต้องหาตัวพี่รหัสให้เจอว่าคือใครถ้าคนที่ยังหาไม่เจอจะโดนทำโทษ" "เข้าใจไหม!!" 'เดชา' เอ่ยขึ้นอย่างเต็มเสียงด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว

ทำเอาทุกคนสะดุ้งกันยกใหญ่ "ร้อนจัง" หญิงสาวบ่นขึ้นเบาๆตั้งใจให้ได้ยินเพียงเธอกับ 'โพนี่' และ 'เมย์' เท่านั้น "ร้อนเหมือนกันแหละ" 'โพนี่' เอ่ยขึ้น "ร้อนจริง" 'เมย์' ทบ แต่ทันใดนั้นเองก็มีชายคนหนึ่งยื่นสมุดของเขาให้เธอพร้อมเอ่ย "อ่ะ เอาไปพัด" คนนั่นคือ 'ม่อน' ชายที่เคยเรียนด้วยกันช่วง ม.3 เพียงปีเดียว "แต้ง" หญิงสาวกล่าวพร้อมหยิบสมุดมาพัด 'โพนี่' และ 'เมย์' กับหญิงสาวไม่ค่อยแปลกใจที่เห็นเขา

เนื่องจากตอนที่เรียนด้วยกันเคยบ่นๆไว้ว่าอยากเรียนวิทยาลัยนี้ "ไม่ตกใจหน่อยหรอ" 'ม่อน' เอ่ยถามทั้งสาม "ไม่" ทั้งสามตอบเป็นเสียงเดียวกัน หญิงสาวใช้สมุดพัดตัวเองอยู่ไม่นานนัก ชายหนุ่มที่จ้องมองเธออยู่แล้วจึงเดินมาหาในแถวโดยที่ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไร ชายหนุ่มก้มลงเพื่อไม่ให้คนอื่นสังเกตเห็น

จากนั้นเขาจึงหยิบสมุดที่ 'ม่อน' ให้ หญิงสาว คืนให้ม่อนไปโดยที่เขาไม่ได้พูดอะไร "พี่ทำอะไร" หญิงสาวพูดกระซิบเบาๆให้ได้ยินเพียงเธอกับเขา ชายหนุ่มไม่พูดอะไรเพียงแต่หยิบพัดลมของเขาซึ่งเป็นพัดลมเล็กลมเย็นไม่มีเสียงออกมาแล้วยื่นให้เธอ หญิงสาวรับมา จากนั้นชายหนุ่มค่อยๆลุกขึ้นแล้วยืนบังแดดให้เธออยู่ตรงนั้นโดยไม่พูดอะไรกับเธอเลย

เธอแอบมึนงงเล็กน้อยแต่ไม่ได้ถามไถ่อะไรถือว่าเขาเต็มใจแล้วกัน "เขาเป็นแฟนกันหรอ" เสียงซุบซิบ "แกเห็นแบบฉันใช่ไหม" เสียงซุบซิบ "ใช่ฉันก็เห็นแบบแกนั่นแหละ" เสียงซุบซิบที่ดังพอสมควรทำเอาหญิงสาวหัวเสียเธอไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยพอเสียงซุบซิบเริ่มมากขึ้นจากหลายคนและดังขึ้นเรื่อยๆหญิงสาวจึงทนไม่ไหวและจะไม่ทนอีก

"ไม่ใช่แฟน! พี่น้อง!!"หญิงสาวเน้นคำว่า 'พี่น้อง' เสียงหนักทำเอาเสียงซุบซิบที่กำลังดังขึ้นเงียบลงทันทีที่เธอพูด แม้เธอจะพูดและว่าให้พวกที่ซุบซิบแต่คนที่รู้สึกแปลกๆคือชายหนุ่มที่ยืนบังแดดให้เธออยู่ในขณะนั้นเอง (ทำไมรู้สึกเจ็บแปลกๆวะ) ชายหนุ่มคิดในใจ

ผ่านไปสักพักพัดลมที่เธอใช้แบตเตอรี่ก็อ่อนลงเนื่องจากชายหนุ่มได้ใช้ในตอนที่เรียนด้วยและก่อนที่จะเอามาให้หญิงสาวด้วยหญิงสาวจึงยื่นพัดลมให้ชายหนุ่ม "ขอบคุณนะคะแต่พี่เอาไว้ใช้เถอะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นแม่แบตเตอรี่จะยังไม่หมดดีแต่เธอกลัวตอนที่ชายหนุ่มจำเป็นต้องใช้เขาจะไม่มีพัดลมใช้

ชายหนุ่มรับมาจากนั้นก็เก็บลงในกระเป๋าแต่เพียงแค่ชายหนุ่มยืนบังแดดให้เธอยังคงไม่หายร้อนดีมากเธอจึงหยิบคอเสื้อตัวเองพร้องสะบัดไปมาให้พอได้เย็นบ้างชายหนุ่มที่หันมาดูเธอเป็นระยะครั้งนี้เขามองแบบไม่ละสายตาเลยเนื่องจากการที่หญิงสาวสะบัดคอเสื้อแบบนั้นทำให้คอเสื้อเปิดจนเขาเกือบจะเห็นเนินอกของหญิงสาว

เขาเห็นแบบนั้นจึงรีบหยิบสมุดในกระเป๋าเขาออกมาให้เธอทันทีเนื่องจากกลัวว่าจะมีคนมาเห็นและกลัวจะห้ามตัวเองไม่ได้ หญิงสาวก็รับมาแล้วพัดชายหนุ่มก็ยืนอยู่อย่างนั้นจนจบการรับน้องในวันนี้

@ที่หน้ามหาวิทยาลัย

*ตอนเลิกเรียน

ชายหนุ่มกำลังจะขึ้นรถแต่ตอนนั้นเองมีเสียงหวานพูดขึ้น "พี่คินไหนว่าจะพาไปเลี้ยงชาบู" ชายหนุ่มหยุดแล้วจึงหันไปมองนั่นคือ 'มิลิน' หญิงสาวร่างสวยยืนยิ้มถาม "จะไปตอนนี้เลยหรอ" ชายหนุ่มถาม "ค่ะ ทำไมคะ" หญิงสาวพูดขึ้นแต่ไม่ทันตระหนักคิด

"ก็หน้าพี่เป็นแบบนี้จะให้ไปทั้งสภาพนี้หรอ" ชายหนุ่มชี้ให้เห็นหน้าที่เขายังไม่ล้างออก หญิงสาวแอบหัวเราะในใจหน่อยๆไม่รู้จะเห็นใจใบหน้าของเขาหรือจะหัวเราะดับการที่เขาไม่ล้างออกกันแน่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***