เกิดใหม่มาเป็นชายบำเรอ? โดนวางยา (18+)

ลุง

คุณชาย

ลุง

อยากได้เจ้าข้าต้องจ่ายเท่าใด

ฟ่านหรง นอ.

นี่ท่าน!

ฟ่านหรง นอ.

ข้าไม่ได้ขายตัวนะขอรับ

ฟ่านหรง นอ.

ข้าแค่ให้ความสำราญแก่ท่าน

ลุง

เอาหน่า..

ลุง

งดงามเยี่ยงนี่

ลุง

ข้ายอมจ่าย

ฟ่านหรง นอ.

นี่ลุง!

ลุง

ข้าล้อเล่น

ลุง

ลุงเลยหรือ

ลุง

งั้นดื่มกันข้าสีกจอกได้หรือไม่

ฟ่านหรง นอ.

ขอรับ..

ผ่านไป1ชั่วยาม

ฟ่านหรง นอ.

นี่ท่าน..

ฟ่านหรง นอ.

วางยาข้าหรือ

ลุง

หึ

ลุง

ข้าขอสักที

ลุง

งดงามเยี่ยงนี้พันปีมีครั้งเชียว

ฟ่านหรง นอ.

นี่!

ฟ่านหรง นอ.

อึก-!

???

เห้ย!

อาลิ่ว พอ.

เขาบอกไม่ยอมก็คือไม่ยอมสิวะ

อาลิ่ว พอ.

เจ้านี่มันกระไรนัก

ลุง

โถ่เว้ย

ลุง

ฝากไว้ก่อนเถอะ

อาลิ่ว พอ.

ข้ามิรับฝาก

อาลิ่ว พอ.

นี่เจ้าไหวหรือไม่

ฟ่านหรง นอ.

อึก-!

ฟ่านหรง นอ.

คุณชาย..

ฟ่านหรง นอ.

ข้าไม่ไหวแล้ว

ฟ่านหรง นอ.

ข้าร้อนเหลือเกิน

ฟ่านหรง นอ.

ช่วยข้าทีคุณชาย

อาลิ่ว พอ.

ข้า..

ภาพประกอบ

อาลิ่ว พอ.

เจ้ายั่วข้าก่อนเอง

ฟ่านหรง นอ.

มาเถิด

อาลิ่ว พอ.

หึ

ฟ่านหรง นอ.

อ๊ะ!-

แสงไฟจากโคมกระดาษสะท้อนเงาร่างบนผนังห้องรับรองแขกของ หอหนานชาน อากาศอบอ้าวด้วยกลิ่นกำยานจางๆ และไอร้อนจาก ร่างของชายสองคนที่ยืนประชิดกัน ฟ่านหรงเงยหน้าสบดวงตาสี อำพันของอาลิ่ว แววตาของเขาฉ่ำวาว ริมฝีปากเผยอขึ้นเล็กน้อย ราวกับจะพูดอะไร แต่ก็ปล่อยให้ความเงียบเป็นตัวแทนของคำขอ

อาลิ่ว พอ.

เจ้าต้องการอะไร หืม?//เอ่ยเสียงแหบต่ำ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ประดับมุมปาก

ฟ่านหรงไม่ตอบ แต่ปลายนิ้วของเขาไล้ไปตามแผ่นอกแกร่งของอีก ฝ่าย ลากผ่านรอยกล้ามเนื้อแน่นตึงที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อผ้า อาลิ่วสูดลม หายใจลึกก่อนจะคว้าข้อมือบางของฟ่านหรงไว้ รั้งอีกฝ่ายเข้ามาชิด จนอกแนบอก

ฟ่านหรง นอ.

ข้าหรือเจ้า ใครกันแน่ที่อยากได้สิ่งนี้ มากกว่า? //เอ่ยเสียงแผ่ว

อาลิ่วหัวเราะในลำคอ มือหนาสอดเข้าใต้ชั้นผ้าบางของฟ่านหรง รอยสัมผัสร้อนจัดลากไล้ไปตามเอวคอด

อาลิ่ว พอ.

ข้ากำลังจะทำให้เจ้ารู้ว่า ใครกันแน่ที่ต้องการใคร

ร่างของฟ่านหรงถูกดันให้แนบไปกับผนัง ผ้าม่านพลิ้วไหวตามแรง ลม แต่ไม่มีอะไรเย็นไปกว่าร่างกายที่เร่าร้อนของพวกเขาในค่ำคืนนี้

แสงโคมไหวระริก เงาร่างของพวกเขาซ้อนทับกันบนผนังห้องรับรอง แขกของหอหนานชาน เสียงลมหายใจหนักสลับกับเสียงเนื้อกระทบ เนื้อแทรกผ่านม่านอากาศอวลไอร้อน ฟ่านหรงหลับตาแน่น ปล่อย ให้สัมผัสของอาลิ่วกลืนกินเขาไปทั้งร่าง

อาลิ่วครอบครองเขาด้วยแรงปรารถนาและความหิวกระหาย มือแกร่งตรึงสะโพกบางไว้แน่น ไม่ให้หนีไปไหน ริมฝีปากร้อนผ่าวลาก ผ่านผิวเนียนขบเม้มและทิ้งร่องรอยสีแดงเป็นหลักฐานแห่งค่ำคืนนี้

ฟ่านหรง นอ.

จ เจ้าชื่ออะไร

อาลิ่ว พอ.

เรียกข้าว่าอาลิ่ว

ฟ่านหรง นอ.

อา... อาลิ่ว...

ฟ่านหรงเรียกชื่อเขาด้วยเสียงสั่นเครือ ปลายนิ้วจิก เข้ากับลาดไหล่แข็งแกร่ง ร่างกายของเขาถูกผลักดันไปตามจังหวะ ที่อีกฝ่ายเป็นผู้กำหนด

อาลิ่ว พอ.

เจ้าต้องการมากกว่านี้หรือไม่? //กระซิบถามข้างหู น้ำเสียง ของเขาเต็มไปด้วยแรงอารมณ์ที่เก็บกักไว้ไม่อยู่

ฟ่านหรงเม้มริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นเสียงครางที่ถูกปลุกเร้าให้ หลุดออกมา ทว่าร่างกายกลับซื่อสัตย์ต่อสัมผัสของอาลิ่ว ยิ่งอีกฝ่าย ลึกซึ้งมากเท่าไร ไอร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างก็ยิ่งเผาเขาจนแทบ หลอมละลาย

ม่านบางปลิวไหวตามแรงลม แต่ในห้องนี้มีเพียงความร้อนแรงของ พวกเขาเท่านั้นที่ท่วมท้น ฟ่านหรงไม่อาจคิดอะไรได้อีกแล้ว นอกจากปล่อยให้ตนเองจมหายไปในวังวนของอารมณ์อันเร่าร้อนที่ อาลิ่วหยิบยื่นให้

เช้าวันต่อมา

ฟ่านหรง นอ.

อูยยย..

อาลิ่ว พอ.

ตื่นแล้วหรือ

ฟ่านหรง นอ.

เห้ย!??!!

ฟ่านหรง นอ.

นี่เจ้าเสือ!??

อาลิ่ว พอ.

ข้าเอง

อาลิ่ว พอ.

จะทำไม

อาลิ่ว พอ.

เมื่อคืนนี้ยังครางเสียงหวานเรียกชื่อข้าอยู่เลยหนิ

ฟ่านหรง นอ.

ขะ ข้าโดนวางยาต่างหากล่ะ

ฟ่านหรง นอ.

เจ้าบ้า!!

อาลิ่ว พอ.

ไม่รู้ไม่ชี้😊

ฟ่านหรง นอ.

หน็อย!!

ฟ่านหรง นอ.

ชิ้!

ฟ่านหรง นอ.

ข้ากลับบ้านแล่ว!

อาลิ่ว พอ.

เชิญตามสบาย

อาลิ่ว พอ.

ข้ามิได้รั้ง

อาลิ่ว พอ.

แต่เจ้าเดินไหวหรือ

ฟ่านหรง นอ.

ขาไหว- เหวอ!!?

อาลิ่ว พอ.

//อุ้ม นอ.

อาลิ่ว พอ.

นี่หรือ

อาลิ่ว พอ.

ไหวของเจ้า

อาลิ่ว พอ.

เดี๋ยวข้าอุ้มไปส่งที่จวน

ฟ่านหรง นอ.

ชิ้!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ