"กษัตริย์ปล่อยข้าเถิด" 0.1

เปี๊ยะ!!

เสียงตบที่ดันลั่น

น.อ ลี่เซียน

ฉันจับแก้มตัวเองที่โดนกษัตริย์ตบและค่อยๆมองเขาด้วยดวงตาพร่ามัว

พ.ร หล่านชิง

ถ้าข้ารู้เมื่อไหร่ว่าเจ้าจะแตะเนื้อต้องตัวหลวงเฟิ่งข้า เจ้าได้ตายแน่!!//ชี้หน้าฉัน

น.อ ลี่เซียน

ท่านพี่!!//ตะโกน

พ.ร หล่านชิง

หยุดวาจาเถิดลี่เซียนข้าเบื่อเจ้าเต็มทนแล้ว//น้ำเสียงเข้ม

น.ร หลวงเฟิ่ง

//เดินเข้ามาและไปยืนข้างๆหล่านชิง

น.ร หลวงเฟิ่ง

ท่านพี่หล่านชิงเพค่ะดิฉันรู้สึกคลื่นไส้มากเลยเพค่ะ//ยิ้มอย่าลชั่วร้าย

ความนใจใจ

น.อ ลี่เซียน

นางตั้งครรภ์รึ

พ.ร หล่านชิง

เดี๋ยวข้าตามหมอมาดูอาการเจ้าให้//หันไปมองหลวงเฟิ่ง

พ.ร หล่านชิง

//เขาหันมาหาฉัน

พ.ร หล่านชิง

ส่วนเจ้าบังอาจมายุ่งกับหลวงเฟิ่งเจ้าต้องโดนลงโทษ//ก่อนจะเดินไป

พ.ร หล่านชิง

//เขาหันไปมองทาลรับใช้

พ.ร หล่านชิง

เฆียนลี่เซียน40ครั้งซะ"เขาสั่งอย่างหนักแน่นและพาหลวงเฟิ่งเดินออกจากตำหนักของลี่เซียน//สั่งการเสร็จก็เดินจากไป

น.อ ลี่เซียน

//ฉันแทบจะทรุดเมื่อรู้ว่าสุดท้ายแล้วกษัตริย์หล่านชิงก็ยังคงรักแต่หลวงเฟิ่ง

ทาลรับใช้

//หยิบไม้ที่ยาวออกมาและเฆียนลี่เซียน

เปียะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พอฉันโดนเฆียนเสร็จก็ล้มลงไป

บ่าวของลี่เซียนก็เข้ามา

ทาลรับใช้

องค์หญิงลี่เซียนเพค่ะ//มองด้วยความเป็นห่วง

ทาลรับใช้

//พยายามพยุงลี่เซียนไปที่เตียงเตา

ทาลรับใช้

//วางลี่เซียนลง

ทาลรับใช้

ตายละองค์หญิงลี่เซียนกษัตริย์ก็ใจร้ายกับท่านเสียเหลือเกินนะเพค่ะ

ทาลรับใช้

ถ้าข้าเป็นท่านจะไม่ทนกับกษัตริย์แบบนั้นหรอก//ค่อยๆทำแผลให้ข้า

น.อ ลี่เซียน

//ตื่นขึ้นและรู้สึกปวดแผล

น.อ ลี่เซียน

//ค่อยๆลุกจากเตียงเตาและเปิดประตู

น.อ ลี่เซียน

//เดินออกจากตำหนัก

น.ร หลวงเฟิ่ง

ท่านกล้าดีมากเลยนะลี่เซียนที่กล้าเสนอหน้ามา//กอดอก

น.อ ลี่เซียน

"ทำไมข้าจะไม่เสนอหน้าละหลวงเฟิ่งเพราะนี้มันเป็นตำหนักของข้า"

น.ร หลวงเฟิ่ง

//ทำตัวเองล้มเอง

น.ร หลวงเฟิ่ง

โอ๊ย//บีบน้ำตา

น.ร หลวงเฟิ่ง

ท่านลี่เซียนท่านโกรธแค้นอะไรข้ารึ ท่านก็รู้ว่าข้าตั้งครรภ์ลูกของกษัตริย์ท่าน...คิดจะโปงร้ายข้ารึเพค่ะ//ทำเป็นร้องไห้

น.อ ลี่เซียน

ห๊ะ..ท่านว่ากระไร..ข้ายังไม่ได้แตะตัวท่านเลยนะหลวงเฟิ่ง//ตกใจกับการกระทำของหลวงเฟิ่ง

น.ร หลวงเฟิ่ง

ท่านอย่ามาแสแสร้งต่อหน้าทุกคนใครๆก็เห็นว่าท่านผลักข้าล้ม//สำออย

พ.ร หล่านชิง

//กษัตริย์เดินมาพอดี

พ.ร หล่านชิง

//รีบพุ่งเข้าไปหาหลวงเฟิ่ง

พ.ร หล่านชิง

//หยุงหลวงเฟิ่งขึ้น

พ.ร หล่านชิง

"นี้ลี่เซียนเจ้าจะทำเกินไปแล้วนะ"

น.อ ลี่เซียน

ข้าไม่ได้ทำนางทำตัวนางเอง//มองกษัตริย์

พ.ร หล่านชิง

สามหาว//ตบหน้าลี่เซียน

พ.ร หล่านชิง

ทหารเฆียนนางอีก200ครั้ง//สั่งการอย่างหนักแน่น

น.อ ลี่เซียน

//ฉันสตั้น

ทาลรับใช้

กษัตริย์ค่ะอย่าทำอะไรพระมเหสีเอกเลยเพค่ะ//กอดขากษัตริย์

พ.ร หล่านชิง

เจ้ายังจะปกป้องนางอีกหรอ..นางผลักทำให้หลวงเฟิ่งล้ม//มองทาลของฉัน

ทาลรับใช้

กษัตริย์โปรดให้อภัยกระม่อมและพระมเหสีกระม่อมด้วยเพค่ะ//น้ำเสียงอ้อนวอน

พ.ร หล่านชิง

ทหารจับทาลของลี่เซียนซะ//เสียงหนักแน่น

องครักษ์

ขอรับ//จับทาลของฉัน

ทาลรับใช้

พระมเหสีเพค่ะ//ดิ้น

//โดนเฆียนจนเลือดไหล

พ.ร หล่านชิง

นี้มันยังไม่แรงเท่าที่เจ้าทำหลวงเฟิ่งข้า//มองอย่างอันตราย

น.อ ลี่เซียน

กษัตริย์//กระอักเลือด

น.อ ลี่เซียน

ถ้ากษัตริย์คิดเยี่ยงนั้นก็คิดเสียเถิดเพราะสุดท้ายแล้วข้าก็ไม่ใช่คนรักของท่านอยู่แล้ว

น.อ ลี่เซียน

ถ้าข้าได้กลับมาอีกครั้งข้าจะแก้แค้นมากกว่านี้อีกหลายๆเท่าข้าขอให้เมืองจวงฉ่ายแห่งนี้ไม่มีความสุขสบาย//ฉันตะโกนออกมา

พ.ร หล่านชิง

นี้เจ้าเสียงเข้ม

พ.ร หล่านชิง

ประหารหัวลี่เซียนซะ..ข้าสุดจะทนแล้ว//หันหลังให้

ชวิ้งง

ตุ้บ ตุ้บ

"ข้าจะกลับมาเอาคืน";)

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ