สายัณห์ตะวันลับฟ้า. ตอนที่5

⚠️ภายในเนื้อเรื่องมีความเซ็นซิทีฟห้ามลอกเลียนแบบเด็ดขาด โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านให้มากทุกอย่างที่อยู่ในเรื่องเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นมา⚠️

-2เดือนต่อมา-

-บ้าน-

อัญญารัตน์

ถอดเฝือกออกแล้วเป็นยังไงบ้างลูก

อัญญารัตน์

ยังเจ็บอยู่ไหม

โอบเอื้อ

...หายแล้วคับ

โอบเอื้อ

ไม่เจ็บแล้ว...

อัญญารัตน์

...

อัญญารัตน์

เห้อ ตาภัทรนี้ก็จริงๆเลย

อัญญารัตน์

แทนที่จะลางานกลับมาพาเอื้อไปโรงบาลหน่อย

อัญญารัตน์

อันนี้อะไร💢

อัญญารัตน์

เจ้าลูกคนนี้นิ!

โอบเอื้อ

ไม่เป็นไรหรอกคับแม่...

โอบเอื้อ

คุณภัทรเขาไม่จำเป็นต้องมาลางานเพราะเรื่องแค่นี้หรอก

โอบเอื้อ

เอื้อก็ไม่อยากให้เขาลางานเพราะเอื้อเหมือนกัน

อัญญารัตน์

เรื่องแค่นี้อะไรกัน

อัญญารัตน์

หนูกับตาภัทรแต่งงานกันแล้วนะ

อัญญารัตน์

จะมาบอกว่าเรื่องแค่นี้ไม่ได้

โอบเอื้อ

...

โอบเอื้อยิ้มออกมาเล็กน้อยกับคำพูดของอัญญา

ก่อนจะก้มหน้าลงเหมือนเดิม

อัญญารัตน์

งั้นเดี๋ยวแม่ไปทำอาหารเที่ยงให้กินดีกว่า

อัญญารัตน์

หนูนั่งดูทีวีไปนะ

โอบเอื้อ

ครับ

อัญญารัตน์

อื้ม...

อัญญารัตน์

วันนี้ทำอะไรกินดีนะ~

โอบเอื้อ

....

โอบเอื้อ

แม่คับ

โอบเอื้อ

ผมออกไปเดินเล่นนะคับ

อัญญารัตน์

ระวังๆด้วยนะ

โอบเอื้อ

คับ

-สวนป่าหลังหมู่บ้าน-

ฟิ้ว~🍃

โอบเอื้อ

ลมแรงจัง

โอบเอื้อ

...

:ยาย ดูสิตรงนั้นมีปลากระโดดด้วย!

;อยู่นิ่งๆสิเจ้าเด็กน้อยคนนี้

;เดี๋ยวก็พลัดตกลงไปหรอก

:แหะๆ

:เราจะไปปลูกต้นไม้กันตรงไหนหรอจ๊ะยาย

;ตรงข้างคลองนั้นแหละ

:โอ้ว!ยายตรงนั้นมีผีเสื้อเต็มเลย!!

;อย่าวิ่งสิเจ้าเด็กนี้!

;เดี๋ยวก็ล้มหน้าทิ่มอีกหรอก!

;แผลเก่ายังไม่หายเลยนะ!

:ไม่ล้มหรอกจ้ะ!

โอบเอื้อ

...หึ

โอบเอื้อ

ฮึก..!คิดถึงจัง

โอบเอื้อ

เอื้อ..คิดถึงยายมากๆเลยอึก!ฮื้ออ.อ!

เมื่อเห็นบรรยากาศรอบข้าง บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความทรงจำมากมายของเขากับผู้เป็นยาย

โอบเอื้อก็ถึงกับร้องไห้โฮออกมา

โอบเอื้อ

ฮึก..

เขาเงยหน้าขึ้นมาแล้วเหลือบมองไปที่สะพาน

ก่อนจะค่อยๆเดินไป

โอบเอื้อ

ยายจ๋า...

โอบเอื้อ

ฮึก.ก!แม่ เอื้อรักแม่นะ..ฮื้ออ.อ!

โอบเอื้อ

พี่ภัทร..

โอบเอื้อ

เอื้อขอโทษ..ฮึก!เอื้อขอโทษที่เป็นคนรักที่ดีให้พี่ไม่ได้..ฮึกก.ก!

โอบเอื้อร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมานใจ

เขาเอื้อมมือทั้งสองข้างไปจับที่รั้วของสะพาน

แล้วคิดถึงเรื่องต่างๆมากมายที่พูดออกมาไม่หมด

โอบเอื้อ

เอื้อ..เอื้อพยายามแล้ว..

โอบเอื้อ

ฮึก.ก!ยกโทษให้เอื้อด้วยนะพี่...ฮึกก.ก!

โอบเอื้อ

แต่ตอนนี้..อึก!เอื้อเหนื่อย

โอบเอื้อ

อะ..เอื้อไม่ไหวแล้ว

โอบเอื้อ

ฮื้ออ.อ!เอื้อเหนื่อยมากๆเลย..ฮื่ออ.อ!

ในตอนนั้น

ร่างกายที่เริ่มไร้ความรู้สึก

จิตใจที่ว่างเปล่า

โอบเอื้อปีนขึ้นไปที่รั้วสะพาน

แล้วทิ้งร่างกายของตัวเองให้ร่วงหล่นลงไป

"เอื้อขอโทษ..."

ความคิดสุดท้ายที่คิดได้ก่อนที่ดวงตาทั้งสองข้างจะปิดลง

ตู้ม!!

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ