บทเรียนสุดท้ายของฉันคือรักเธอ
Ep1
มีเด็กสาวหน้าตาน่ารักกำลังวิ่งอย่างเร่งรีบไปโรงเรียน
นอ.ทูน่า
สายเเล้ว"เเฮ่ก เเฮ่ก" โอ้ยเหนื่อยอะฮือ!
นอ.ทูน่า
นั่นไงประตูโรงเรียนจะปิดเเล้วต้องรีบ//รีบวิ่งสุดชีวิต
นอ.ทูน่า
รอหนูก่อน"เเฮ่ก เเฮ่ก เเฮ่ก!".หอบ
ตัวละครอิสระ ญ
ครู:เปรมฤดีเธอมาสายรอบที่เท่าไหร่เเล้วเนี้ยเขาขึ้นเรียกกันหมดเเล้วจ่ะลูก
นอ.ทูน่า
พอดีหนูตื่นสายค่ะครูเมื่อคืนอ่านนิยายเพลินเเฺฮะๆ//ทูน่าเกาหูเบาๆด้วยความเขิน
ตัวละครอิสระ ญ
ครู:รีบไปได้แล้ววันนี้ครูจะปล่อยไปวันหนึ่ง
นอ.ทูน่า
ขอบคุณค่ารักครูนะคะ.สวมกอดครู//รีบวิ่งขึ้นห้องเรียน
เพื่อนนอ. ซอล
ทูวทำไมช่วงนี้มาสายจังอะปกติเเกมาเร็วออกจิบ่อยนัสส์
นอ.ทูน่า
อยากถามเหมือนกันว่าทำไมช่วงนี้แกพูดภาษาแปลกประหลาดจัง
เพื่อนนอ. ซอล
โอ้ย!.ขำหนัก อ่ยก็มันเป็นเทรนด์ที่กำลังฮิตอยู่ไง
เพื่อนนอ. ซอล
ลิลลี่ไม่พูดอะไรหรอลูกแม่นั่งเงียบมา จะ10 ชั่วโมงแล้ว
เพื่อนนอ.ลิลลี่
อะไรยังไม่ถึงเถอะ
เพื่อนนอ.ลิลลี่
ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี//เกาหัวเบาๆ
เพื่อนนอ. ซอล
น่ารักจังเลยลี่ลูกเเม่ ฟอดด! //หอมแก้มเเรงๆ
เพื่อนนอ.ลิลลี่
โอ้ย//ดิ้น เจ็บนะเฟ้ย.หยุมหัว
เพื่อนนอ. ซอล
โอ้ย!ลี่เปลี่ยนไป๊ซ่วยล่วย.จับผมตัวเองไว้
นอ.ทูน่า
.นั่งมองด้วยความเอือม
นอ.ทูน่า
ท้ออะฉันไปขุดพวกเเกมาจากไหนเนี่ย
นอ.ทูน่า
เออใช่วันนี้เดินกลับบ้านด้วยกันไหมไม่อยากกลับคนเดียวอ่ะ
เพื่อนนอ. ซอล
ป่ะไปเรียนกันได้เวลาเข้าเรียนแล้ว
ทุกคนก็ทยอยลุกไปเข้าเรียน
เสียงเพลงโรงเรียนดังขึ้น
"ติง ติง ติง ติง"
เสียงประกาศจากประธานนักเรียน:ขณะนี้เวลา 15:30 น.ขอนักเรียนทุกคนเตรียมตัวกลับบ้านด้วยค่ะ
เพื่อนนอ. ซอล
กลับบ้านก้านนน!//ตะโกนเสียงดัง
เพื่อนนอ.ลิลลี่
ทำดีๆลูกเธอสวยนะจ๊ะอย่าลืม
นอ.ทูน่า
เออนั้นดิเกิดมาสวยแต่แปลกนะเพื่อนเราเนี่ย
กลุ่มของทูน่าก็ค่อยๆเดินกลับบ้าน
นอ.ทูน่า
พวกแกดูนั่นสิ.ชี้ให้เพื่อนๆดู ฉันว่าพี่เขาอาการไม่ดีนะเราไปดูพี่เขากันเถอะ
เพื่อนนอ. ซอล
เออจริงด้วยป่ะ
เดินมาได้ครึ่งทางทูน่าก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึงที่แต่งตัวดูดีเขาเหมือนจะเป็นลมเธอจึงรีบสะกิดเพื่อนและพาเพื่อนไปหาคนๆนั้น
พน. ซิกก้า
//ตาพร่ามัว หรือว่าเราทำงานหนักเกินไปหรือเปล่าเนี่ยทำไมปวดหัวเเบบนี้มองไม่เห็นอะไรเลยภาพเบลอไปหมดเลย.จับหัวตอ.//ส่ายหัวเเรงๆเพื่อให้ตอ.มีสติ
นอ.ทูน่า
พี่คะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ
พน. ซิกก้า
ว..ไหวอยู่ค่ะไม่ต้องห่วงค่ะไปได้เลยเดี๋ยวก็หาย.พยามรั้งตัวไม่ให้เป็นลม
เพื่อนนอ. ซอล
พี่ไม่ไหวอย่าฝืนนะคะ
เพื่อนนอ. ซอล
พวกหนูจะช่วยเองไม่ต้องเกรงใจนะคะ
นอ.ทูน่า
ใช่ค่ะไม่ต้องเกรงใจเลยนะคะอย่าฝืนเลยค่ะดูเหมือนพี่จะไม่ไหวแล้วนะคะ//มองด้วยความเป็นห่วง.เดินเข้าไปพยุงคนพี่
พน. ซิกก้า
พี่ไม่เป็นไรจริงๆขอบคุณสำหรับน้ำใจนะคะเดี๋ยวจะพักพี่ก็หายค่ะถ้าได้นั่งพักพวกหนูกลับบ้านเถอะนี่ก็ใกล้จะค่ำแล้ว//คิดในใจ//ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ร่างกายก็เริ่มโซเซเเล้วเรา"
เด็ก 3 คนไม่ฟังและพาตัวเขาไปนั่งพัก
นอ.ทูน่า
.ค้นหาในกระเป๋าตอ.//คลำๆหาตามกระเป๋ากระโปรง ไม่มีอะ!ทำไงดีมีใครมียาดมบ้างไหมฉันไม่ได้เอายาดมมาอะ
เพื่อนนอ.ลิลลี่
ฉันมีแปปนะ//ควักกระเป๋าสตางค์ในกระโปรงออกมาพร้อมกับรูดซิปและหยิบยาดมให้
นอ.ทูน่า
ขอบคุณนะ//ทูน่ารีบหยิบยาดมมาจากลิลลี่แล้วเปิดฝาทันทีทูน่ายื่นมันเข้าไปใกล้ๆจมูกของซิกก้าพร้อมพูดเบาๆว่า"ดมลึกๆนะมันจะได้ดีขึ้น"
พน. ซิกก้า
"เธอนั่งพิงเก้าอี้ หลับตาลง สูดยาดมเบา ๆ กลิ่นสมุนไพรสดชื่นลอยวนอยู่ในจมูก ช่วยให้ความเหนื่อยล้าทั้งวันค่อย ๆ จางหาย เธอยิ้งบางๆ//พูดขึ้นมาเบาๆว่า // ขอบคุณพวกเธอทั้งสามคนมากๆนะที่ช่วยดูแลฉัน
นอ.ทูน่า
ไม่เป็นไรค่ะพวกหนูยินดี
นอ.ทูน่า
แล้วพี่จะกลับยังไงหรอคะ
พน. ซิกก้า
พี่รอคนขับรถมารับน่ะ.ยิ้ม
เพื่อนนอ. ซอล
ว้าวอย่าบอกนะคะเนี่ยว่าพี่รวยอ่ะ
เพื่อนนอ.ลิลลี่
ไม่เอาอย่าพูดอย่างนั้นสิ//มือที่แสนเล็กของลิลลี่ได้ตีไปที่ไหล่ซอลเบา
เพื่อนนอ. ซอล
โอ๊ย! เจ็บนะฮือ!ขอโทษค่ะแม่.ยกมือไหว้ขอโทษลิลลี่
พน. ซิกก้า
ฮึๆๆ.เอากำปั้นป้องปากไว้ "ซิกก้าได้หลุดหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ"
ปี๊น!
เสียงรถคันใหญ่สีดำสุดหรู
พน. ซิกก้า
.หันไปมอง อ่าคือว่าพี่ต้องกลับแล้วนะทุกคนก็กลับบ้านกันได้แล้วนะนี่มันก็หนึ่งทุ่มแล้วพี่ขอบคุณพวกเธอสำหรับเรื่องในวันนี้ด้วยนะถ้ามีโอกาสพี่ก็อยากจะตอบแทนพี่ขอเบอร์ของน้องไว้ได้ไหม
เพื่อนนอ. ซอล
แล้วคนที่คุณพี่อยากขอเบอร์คือใครกันล่ะคะในนี้มีตั้งสามคน
พน. ซิกก้า
เอ่อค..คือว่า.เกาหัวพร้อมกับก้มหน้าด้วยความเขินพรางพูดขึ้นมาเบาๆว่า น้องคนนั้นน่ะ//ชี้ไปที่ทูน่า
นอ.ทูน่า
หืมอ..เอ๊ะ!.หน้าเเดง อะ..เอ่อคะ...คือว่ารอแป๊บนึงนะคะ.หยิบกระดาษพร้อมกับปากกาขึ้นมาพร้อมเขียนเบอร์โทรลงไป//ยื่นให้อค. นะ..นี่ค่ะ
พน. ซิกก้า
ไว้มีโอกาสพี่จะโทรไปนะคะ.ยิ้มหวาน
พน. ซิกก้า
พี่ไปก่อนนะคะเด็กๆกลับบ้านดีๆนะคะ.เดินขึ้นรถไป
เพื่อนนอ. ซอล
มันมีลับลมคมในป่ะเนี่ย
นอ.ทูน่า
โอ๊ยพูดมากรีบกลับกันเถอะ
พอพูดจบทูน่าก็รีบเดินฟึดฟัดด้วยความเขินออกไป
นอ.ทูน่า
เจอกันพรุ่งนี้นะพวกแก.โบกมือไปมา
เพื่อนนอ. ซอล
เช่นกันบ๊ายบาย
เป็นยังไงบ้างคะการเขียนเรื่องแรกของไรท์อาจจะแปลกไปในบางจุดแต่ขอให้คนอ่านมีความสุขในการอ่านนะคะจะพยายามปรับปรุงให้ดีกว่านี้ค่ะ
Comments