ระบบเอาชีวิตรอดจากเกมหายนะ
วันที่ 0
หญิงสาวคนหนึ่งก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง เธอสวมชุดสำรวจที่เต็มไปด้วยคราบฝุ่น มือทั้งสองข้างจับแผนที่ขาดรุ่งริ่งไว้พร้อมกับส่องไฟฉายไปทั่วพื้นที่รอบๆ
เทียร์
ที่นี้คือ.. // ก้มมองเเผนที่
เทียร์
// ค่อยๆเดินไปใกล้ๆ
เทียร์
บางทีอาจมีอะไรบางอย่าง
เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้เสาหินที่อยู่ใกล้ที่สุด รอยแกะสลักบางอย่างที่เริ่มเลือนลางก็ปรากฏให้เห็น ตัวอักษรปรากฏอยู่บนผิวหินที่คลุมไปด้วยตะไคร่น้ำและฝุ่น ลักษณะของตัวอักษรเหล่านั้นมีความซับซ้อนและประหลาด
เทียร์
" ยินดีต้อนรับ ท่านผู้มาเยือน "
เทียร์
// เดินไปดูที่เสาอีกต้น
เทียร์
" มันคงเป็นโชคชะตาที่นำเรามาพบกัน ได้โปรดช่วยโลกใบนี้.."
เทียร์
// เดินไปที่เสาอีกต้น
เทียร์
" เมื่อสวรรค์หันหลังและทอดทิ้ง มนุษย์ต้องเผชิญกับสิ่งที่ไม่เคยรู้
โลกจะพังทลายเป็นดั่งเกมที่ไม่มีทางชนะ ทุกชีวิตจะกลายเป็นเพียงชิ้นส่วนในเกม..เเห่งหายนะ"
เทียร์
" น้ำตาของมนุษย์จะไร้ค่า คำอธิษฐานจะสูญหายไปในอากาศ
ไม่มีทางออก ท้องฟ้าหม่นหมอง
และเกมนี้จะจบลงเมื่อทุกสิ่งสูญสิ้น "
เทียร์
คนสมัยก่อนเขาเล่นตลกอะไรกันเนี้ย
ทันใดนั้นเหมือนกับมีบางสิ่งที่ไม่อาจอธิบายได้ เริ่มปรากฏขึ้นทางเดินที่เคยซ่อนอยู่ก็แยกออก เผยให้เห็นเส้นทางที่ทอดยาวไปยังต้นไม้กลางสระ น้ำในสระไม่สงบอีกต่อไป มันบิดเบี้ยวและสะท้อนแสงเรืองรองราวกับมีชีวิต
เทียร์
ควรเดินไปหรือไม่เดินไปดี
เทียร์
เอาว่ะ อาจจะมีหลักฐานที่เกี่ยวกับอาณาจักรโบราณมากกว่านี้
เทียร์
// เดินไปตามทางเดิน
เทียร์
เป็นต้นไม้ที่เเปลกๆ
ทันใดนั้น เสียงของความเงียบในอากาศถูกแทรกด้วยเสียงบางสิ่งที่ร่วงลงมาจากกิ่งไม้ที่ทอดยาวของต้นไม้กลางสระ เธอมองไปด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นบางสิ่ง..เป็นสร้อยคอที่ส่องแสงระยิบระยับ
เทียร์
สร้อยคอหรอ..// หยิบผ้าออกมาจากในกระเป๋า
เทียร์
// ใช้ผ้าหยิบสร้อยคอ
เทียร์
เป็นสร้อยคอที่เเปลกจริงๆ
สร้อยคอที่เธอถืออยู่ๆมันก็ส่องแสงสีทองเจิดจ้า ราวกับเป็นดวงอาทิตย์ขนาดจิ๋ว สายตาของเธอจับจ้องไปยังแสงนั้นก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวจะมืดลงในพริบตา
เทียร์
นี่มันก็ผ่านมาเป็นเดือนเเล้วนะ
เทียร์
ไหนๆก็ไหนๆเเล้ว ไปดูมันซักหน่อยก็ได้ // เดินออกจากบ้าน
เทียร์
// เดินเข้าไปในบริษัท
เทียร์
// เดินเข้าไปในลิฟต์
เหมยลี่
มาดูสร้อยเส้นนั้นอีกเเล้วหรอ
เหมยลี่
พวกนักวิจัยตรวจดูหมดเเล้ว
เหมยลี่
เเต่เเปลกอยู่อย่างหนึ่ง
เหมยลี่
นอกจากไปโชว์ไว้ในพิพิธภัณฑ์มันก็ไม่มีประโยชน์เเล้ว
เทียร์
// เดินไปที่ห้องเก็บสร้อย
เหมยลี่
นี้ๆ เธอกับ ' คนนั้น ' เป็นยังไงบ้าง
เทียร์
อย่าพูดถึงเรื่องนี้
เทียร์
// หยิบสร้อยขึ้นมาใส่
เหมยลี่
ไม่เข้าตาหน่อยหรอออ
เทียร์
ฉันยังไม่เคยเห็นหน้าเขาด้วยซ้ำ
เทียร์
เเต่เเม่ของฉันให้ไปเจอเขา..วันนี้
เหมยลี่
ว้าวๆ(. ❛ ᴗ ❛.) บางทีคนนี้ก็ได้ที่เป็นเนื้อคู่ของเธออ
เทียร์
นี้มันครั้งที่ 3 เเล้วที่เธอพูดเเบบนี้
เหมยลี่
ฮ่าๆๆ สู้ๆเเล้วกัน
เหมยลี่
ฉันไปก่อนนะ ฉันต้องไปสอนงานนักวิจัยน้องใหม่สักหน่อย
เทียร์
// เดินออกจากบริษัท
เทียร์
// เดินเข้าไปในร้าน
เทียร์
' อีก 10 นาทีจะถึงเวลา '
ตัวประกอบ
เเม่ : เทียร์ ไปถึงคาเฟ่รึยัง
เทียร์
หนูมาถึงเเล้ว : เทียร์
ตัวประกอบ
เเม่ : ทำตัวดีๆนะ คนนี้เเม่มั่นใจว่าลูกต้องชอบเเน่นอน
ตัวประกอบ
เเม่ : หึหึ เพราะเเม่ชอบยังไงละ
ตัวประกอบ
พนักงาน : คุณลูกค้าครับ
เทียร์
// เงยหน้าขึ้นมองพนักงาน
ตัวประกอบ
พนักงาน : // อยู่ๆก็ค่อยไปหายไป
เธอมองพนักงานที่ค่อยๆ จางหายไปด้วยความตกใจ ก่อนความรู้สึกทั้งหมดของเธอจะค่อยๆ เลือนหายตามไปด้วย...
Comments