ผัวบ้าล่าเมียกลับบ้าน 3

วาเลียน(พ.อ)

ทุกคนออกไปซะ

ทุกคนกำลังจะเดินออกไปรวมถึงเชสเป้อร์

วาเลียน(พ.อ)

เจ้า..

เชสเป้อร์(น.อ)

หือใครอะ?

ทานิส🍓(เมียของพระเอก)

ขาาาา~ท่านพี่

วาเลียน(พ.อ)

ไม่ใช่เจ้า//ย.ช

เมลลี🍓(เมียของพระเอก)

ข้าหรือป่าวน๊า~

กำลังจะเดินไป

วาเลียน(พ.อ)

ข้าไม่ได้เรียกพวกเจ้า2คนอย่ามากนัก

วาเลียน(พ.อ)

เจ้าน่ะมานี่

วาเลียน(พ.อ)

//ชี้ไปที่เขาเป็นพร้อมกระดิกนิ้วเรียก

เชสเป้อร์(น.อ)

เห้อครับๆๆมาแล้วครับคุณชาย//เดินมาพร้อมทำหน้าเซ็ง

พวกเจ้าออกไปให้หมดซะ!

เมลลี🍓(เมียของพระเอก)

ค..ค่ะ..ค่ะท่านพี่

ทานิส🍓(เมียของพระเอก)

ชิ!!

เชสเป้อร์(น.อ)

อะไรมีไรก็ว่ามาครับ

เชสเป้อร์(น.อ)

จะได้ปล่อยผมไปซักที

วาเลียน(พ.อ)

1เจ้าไม่สามารถออกไปจากนี้ได้

วาเลียน(พ.อ)

และ2เจ้าต้องเป็นเมียของข้าคอยปรนนิบัติข้าตลอด

เชสเป้อร์(น.อ)

สภาพมากหนังหน้าอย่างมึงเนี่ยนะกุยอมแต่งกับหมาดีกว่าจะอ้วก//ทำท่าจะอ้วก

วาเลียน(พ.อ)

หรือเจ้าจะยอมเป็นอาหารของข้า?

วาเลียน(พ.อ)

//กำลังเดินเข้าไปใกล้ๆ

เชสเป้อร์(น.อ)

โอ้ย!หยุดหยุดอยู่ตรงนั้นแหละไม่ต้องเดินเข้ามา//ชี้บอกพ.อ

วาเลียน(พ.อ)

ก็ได้ สรุปเจ้าจะเอาข้อตกลงข้อที่2ของข้าหรือไม่?

เชสเป้อร์(น.อ)

ขอบอกเลยนะว่าคุณไม่ใช่มนุษย์และผมก็ไม่ใช่มังกร

เชสเป้อร์(น.อ)

เราไม่เหมือนกันแล้วเราก็ไม่ได้รักกันไม่ได้รู้จักกันเราจะเป็นสามีภรรยากันได้ยังไง?

วาเลียน(พ.อ)

หรอ

วาเลียน(พ.อ)

แต่ชาติก่อนเจ้ากับข้ายังรักกันได้เลยนะเจ้ายังยอมรับสิ่งที่ข้าเป็นได้อยู่เลยแล้วเหตุใดตอนนี้เจ้าถึงไม่รักข้าแล้วเล่า//น้ำตาคลอนิดหน่อย

เชสเป้อร์(น.อ)

ขอโทษนะคือผมไม่รู้ว่าชาติก่อนมันเป็นไงแต่ตอนนี้ผมไม่ได้รักคุณไม่ได้รู้จักคุณดังนั้นคุณควรปล่อยผมสิ

เชสเป้อร์(น.อ)

ขอร้องล่ะนะผมไม่ได้อยากอยู่ที่นี่

เชสเป้อร์(น.อ)

แถมอยู่กับใครไม่รู้ผมก็ไม่รู้จักแถมไม่ใช่ครอบครัวของผมอีกปล่อยผมไปเถอะ

เชสเป้อร์(น.อ)

ความสุขของผมคือที่นู่นไม่ใช่ที่นี่//น้ำตาไหลออกมา

เชสเป้อร์(น.อ)

ฮือ~ฮึก..ฮึก..ฮืออ~//ร้องแบบไม่ได้ดังมาก

เชสเป้อร์(น.อ)

ฝืดดดดด//สูดขี้มูก

วาเลียน(พ.อ)

ถ้าเจ้าต้องการเยี่ยงนั้นข้าจักปล่อยเจ้าไปเชสเป้อร์แต่...ข้าขอเล่าเรื่องชาติก่อนให้เจ้าฟังก่อนไปได้หรือไม่?

เชสเป้อร์(น.อ)

อืม..ถ้าคุณปล่อยผมไปผมก็จะฟัง

วาเลียน(พ.อ)

//ขอมือจากเชสเป้อร์

เชสเป้อร์(น.อ)

//ยื่นมือให้

ชาตินั้นข้าเป็นลูกมังกรที่พลัดหลงจากแม่ข้าแต่แล้ว..ก็ได้มีเด็กชายผู้หนึ่งตัวเล็กผมสีขาวขุ่นๆน่ารักมากมาอุ้มข้าออกจากกองฟางชายผู้นั้นมีนามว่าอโลราสเป็นเด็กกำพร้าที่บ้านพักคนชราอโลราสดีกับข้ามากจนข้าเหินได้นานขึ้นและคล่องขึ้นแต่ชายผู้นั้นกลับเศร้าลงหลังจากที่ข้าเหินได้ชายผู้นั้นกลัวข้าจะทิ้งเค้าไปข้าเลยให้คำสาบานชายผู้ที่เป็นที่รักของข้าว่าจะกี่ศตวรรษกี่ชาติกี่ปีข้าก็จักไม่ทิ้งเค้าไปเด็ดขาดจนกว่าข้าจะสิ้นลมหายใจและแล้วข้าก็ได้แต่งงานกับชายผู้นั้นบนภูเขาและข้ากับเค้าก็รักกันจนคนในหมู่บ้านรู้และสั่งประหารคนรักของข้าข้าเสียใจมากจึงได้ตามฆ่าพวกมันจนไม่เหลือซักคนและในเวลาต่อมาข้าก็ได้เจอกับชายผู้นั้นแต่ตอนนี้เค้ากลับไม่รักข้าเหมือนเดิมแล้ว..

วาเลียน(พ.อ)

เจ้าอยากกลับใช่หรือไม่//ถามเบาๆ

เชสเป้อร์(น.อ)

อือ..อืมผมอยากกลับ

วาเลียน(พ.อ)

งั้นข้าจะพาเจ้ากลับ

วาเลียนได้จุ้บหน้าผากชายตรงหน้าก่อนจะวาปไปส่งที่บ้านป้าของน.อ

เชสเป้อร์(น.อ)

ขอบคุณ

วาเลียน(พ.อ)

อืม

จบตอนนี้แล้วน้าคร้า

รออ่านตอนต่อไปป

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ