รักเหลือเกิน แต่เดินด้วยกันไม่ได้
-
ประกายกาญ(ขวัญ)
เฮ้อ หนูเหนื่อยจังเลยแม่ //ร้องไห้
ประกายกาญ(ขวัญ)
ไม่มีที่ไหนรับหนูเข้าทำงานเลย
ประกายกาญ(ขวัญ)
ฮึก (สะอื้น)//ร้องไห้
ภัทรนันท์(พีช)
เอ๊ะ! นั่นใครหน่ะ
ภัทรนันท์(พีช)
ไปทำอะไรตรงมืดๆ
จู่ๆก็มีรถมาจอดตรงหน้าขวัญ
ประกายกาญ(ขวัญ)
//ปาดน้ำตา
ประกายกาญ(ขวัญ)
“ใครมาจอดรถตรงนี้”
ภัทรนันท์(พีช)
//ลดกระจกรถลง
ภัทรนันท์(พีช)
“เขาร้องไห้หรอ”
ภัทรนันท์(พีช)
เป็นอะไรรึเปล่าครับ ร้องไห้ทำไม
ประกายกาญ(ขวัญ)
//น้ำตาคลอ
ขวัญร้องไห้อีกครั้งเมื่อได้ยินคำถามแบบนี้
ประกายกาญ(ขวัญ)
//ฮึ ฮึ ฮึก
ภัทรนันท์(พีช)
//จ้องคนตรงหน้า
ภัทรนันท์(พีช)
//เข้าไปกอด
ประกายกาญ(ขวัญ)
//กอดตอบ + ร้องไห้
ภัทรนันท์(พีช)
ร้องเลยครับ เดี๋ยวผมปลอบเอง
ภัทรนันท์(พีช)
“ไปเจออะไรมา ถึงได้เจ็บปวดถึงขั้นนี้”
ประกายกาญ(ขวัญ)
//หยุดร้อง แล้วมองใหล่อีกคน
ประกายกาญ(ขวัญ)
ขอโทษนะคะ เสื้อคุณเปียกหมดเลย//ไหว้
ภัทรนันท์(พีช)
ไม่เป็นไรครับ
ภัทรนันท์(พีช)
ว่าแต่คุณโอเคขึ้นรึยัง
ประกายกาญ(ขวัญ)
โอเคนิดหน่อย
ภัทรนันท์(พีช)
ผมว่าเราออกไปคุยกันในที่สว่างดีกว่า อยู่ตรงนี้เดี๋ยวคนจะมองไม่ดีเอา
Comments