ความเสียสละอันบริสุทธิ์

ในขณะที่ภายนอกกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดภายในนั้นก็กำลังเคร่งเครียดกับการเปลี่ยนผ่านจากขั้นที่สามสู่ขั้นที่สี่เช่นกัน เด็กน้อยอยู่ท่ามกลางศิลาหยกเย็นเฉียบภายในห้องที่ได้รับไอเย็นจากสัตว์ปีศาจ ร่างกายที่ถูกพลังแห่งธรรมชาติทั้งมวลทดสอบภาชนะ ว่าจะสามารถรองรับพลังสรรพสิ่งได้เพียงใด ยิ่งถาโถมอัดแน่นเข้ามา ไอเย็นที่เย็นเฉียบแม้จะช่วยให้ร่างกายที่ร้อนระอุเย็นลงได้บ้าง แต่ความบ้าคลั่งของสรรพสิ่งที่ไม่ได้ปรานีร่างนี้เลยแม้แต่น้อย ก็พุ่งอัดเข้าไปสุดแรง

ราชันน้อยเจ็บปวดไปทั้งร่างกาย รู้สึกว่าทั้งร่างนี้ใกล้จะแตกเต็มทนแล้ว ผิวหนังตึงแน่น หากใครเอาเข็มไปจิ้มทั้งร่างของเด็หนุ่มคงระเบิดออก

"เจ้าช่างหาญกล้านัก เพียงเลื่อนขั้นสู้ชั้นเซียน เจ้ากล้าเรียกเหล่าเทพออกมาทุกองค์เพื่อมอบพลังแด่เจ้า"

"ก็ใช่ว่าข้าไม่เคยเรียกพวกท่านมาพร้อมกัน"

"แต่ไม่ได้เร็วขนาดนี้ ผ่านไปหลายร้อยปี เจ้าถึงจะหาญกล้าเรียกเราออกมา แต่อายุร่างนี้เพียงแค่แปดปี เฮอะ ข้าจะอัดพลังทั้งหมดใส่ร่างนี้ไร้สำนึกของเจ้าซะมันจะได้ปริแตกเป็นผุยผงให้สมกับความไม่เจียมตัวของเจ้า"

ภายใต้จิตว่างเปล่านั้น สรรพสิ่งล้วนรังแกเด็กน้อยนี้ให้เจ็บปวดทรมานอย่างแสนสาหัส ในห้วงเวลาที่เขาแทบจะรับไว้ไม่ไหวแล้วนั้นเอง

ไออุ่นขาวพร่างพราวลอยล่องเข้าโอบกอดเด็กน้อยไว้ ความเจ็บปวดมลายหายไปสิ้น เหล่าเทพแห่งสรรพสิ่งยืนตะลึงมอง

"อา ใครกันช่างมีความรักที่บริสุทธิ์เช่นนี้" พวกเขาขยี้ตามองไปยังร่างโปร่งแสงนั้น ก็มองเห็นหญิงสาวหน้าตางดงามยิ่งนัก

"ท่านเทพธิดาใช่หรือไม่ เป็นธิดาองค์ใดกัน"

"ข้าหาใช่เทพธิดา เหล่าทวยเทพทั้งหลายโปรดอภัยให้ข้าที่ทำให้พวกท่านเข้าใจผิด ข้าเป็นเพียงมารดาผู้ไร้วาสนาของเด็กผู้นี้เท่านั้น ข้าเห็นเขาเจ็บปวดนัก ข้าในฐานะผู้ให้กำเนิดเขามากลับไม่รู้จะช่วยเขาได้อย่างไร"

เทพแห่งสรรพสิ่งทั้งหลายตกตะลึง จอมราชันอยู่เหนือสรรพสิ่งไม่เคยมีมารดา เหล่าสรรพสิงทั้งหลายนี่แหละคือจุดกำเนิด แต่เมื่อมาเกิดในร่างมนุษย์กลับมีมารดาที่รักด้วยความบริสุทธิ์ ความเสียสละอันยิ่งใหญ่ของนางทำให้เหล่าเทพแห่งสรรพสิ่งทั้งหลายรู้สึกเศร้าใจแทนนางนัก หากต้องมาเห็นลูกที่ตนสละชีวิตอันบริสุทธิ์ของนางเข้าปกป้องต้องตายไปอีกครา หัวอกแม่คงแหลกสลายลงไป

เหล่าทวยเทพแปรสภาพพลังงานทั้งมวล ให้กลายเป็นกลุ่มก้อนเล็กเล็ก เพื่อให้ง่ายต่อการดูดซับพลังงาน แล้วแสงสีรุ้งเหล่านั้นก็หายวับไป

สัตว์ปีศาจเบื้องนอก เมื่อเห็นแสงสีรุ้งได้หายไปแล้ว กลุ่มหนึ่งต่างโห่ร้องยินดี อีกกลุ่มหนึ่งก็รู้สึกพ่ายแพ้อย่างหมดท่า เร่งถอนกำลังออกไปให้พ้นแนวป่า เพราะอีกไม่นาน ความเงียบสงบนี้จะติดตามมาด้วยการระเบิดตัวครั้งใหญ่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เข้าป้องกัน

บทต่อไป

พลังของขั้นที่สี่

