รูมเมทผมเป็นคนขี้ระแวง 四

ตอนที่4

-ตกเย็น-

บอล

ช่างเป็นวันที่ดีจริงๆ✨️//หน้าดูมีออร่า

บอล

เรียนก็สนุก✨️//จับหนังสือขึ้นมากอด

บอล

ข้าวก็อร่อย✨️//ลูบท้อง

บอล

เพื่อนก็...//หันไปมอง

วิน

//สลบคาโต๊ะ

ริบบิ้น

เหนื่อย....//กุมขมับ

บอล

เป็นอะไรกันเนี่ย?//รับไม่ได้

บอล

พวกมึงไม่มีชีวิตชีวาเลย

ริบบิ้น

มึงมีคนเดียวเถอะค่ะ กูขอบาย//บิดขี้เกียจ

วิน

//เสยผมขึ้น

บอล

ขี้แอ็ค

โป้ก

บอล

โอ้ย!

ริบบิ้น

แค่เสยผมมั้ยคะ??//เอาสมุดตบหัวเบาๆ

บอล

แค่ล้อเล่นเอง

ริบบิ้น

พอเลย วันนี้มันหดหู่พอแหละ

ริบบิ้น

เอานี้การบ้านมึง//ยัดใส่มืออีกฝ่าย

บอล

การบ้าน✨️

บอล

วันนี้มีอะไรทำแล้วแหะ

ริบบิ้น

แปลกคนจริงๆ...//ยิ้มเบาๆ

วิน

//มองทั้งสอง

หลังจากที่เก็บของเสร็จ

บอลก็ขอตัวกลับบ้านไปอ่านหนังสือต่อ

ผมกับริบบิ้นเลยเดินไปคุยไป

ระหว่างทาง ผมเริ่มมีเรื่องสงสัยอยู่ในใจ จึงได้ถามออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

วิน

มึงชอบบอลหรอ?

ริบบิ้น

//ไอติมตก

วิน

...

วิน

มึง...!

หมับ!

ริบบิ้น

ถ้าเอ็งหลุดปากแม่จะเชือดทิ้งแน่...//จับไหล่พร้มจ้องเขม็ง

วิน

รู้แล้วๆๆ!

พอรินบิ้นปล่อยมือจากผม ผมก็ได้สังเกตเห็นเธอดูเศร้าแปลกๆ แต่พอถามเธอกลับแค่พูดหยอกเล่นและเปลี่ยน ผมจึงได้แต่เก็บคำถามไว้ว่าสองคนนี้มันยังไงกันแน่ สุดท้ายผมก็ยอมปล่อยผ่านไปและแยกทางกลับหอ

ผมเดินกลับหอตามทางที่โลเคชั่นบอก

ในระหว่างนั้น ผมก็เจอไอ้รูทเมทที่กำลังเดินอยู่พอ

วิน

//มอง

วิน

(ทักดีมั้ยว่ะ...)

ผมมองเขาสักพักก่อนจะตัดสินใจไม่ทัก

วิน

//เดินไปทางเดียวกัน

วิน

(บังเอิญจังแหะ)

พอเดินมาสักพักผมก็สังเกตว่าเราเดินมาทางเดียวกันหรือจะกลับหอหรือเปล่า

วิน

//มองอีกฝ่าย

วิน

(ทักเป็นมารยาทเถอะ)//เดินไปหา

ผมที่ตัดสินใจว่าจะเข้าไปทักเพราะว่าเราอาจจะได้คุยกันระหว่างทาง แต่ดูเหมือนผมจะตัดสินใจผิด

พอผมเดินมาจับที่ไหล่เขา เขาก็สะดุ้งและรีบวิ่งหนีทันทีทำให้มือถือที่เขาจับอยู่หล่นลงมา

วิน

อ้ายเห้ย!!//เก็บมือถือก่อนจะวิ่งตาม

ผมรีบวิ่งตามเขาโดยที่ผมลืมคิดไปว่าจะวิ่งตามทำไมทั้งที่เดินเอาก็ได้ยังไงก็กลับทางเดียวกัน

แต่ตอนนั้นผมกลับลืมคิดและวิ่งตามเขาที่กำลังวิ่งหนีไม่หยุดพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมา

วิน

หยุดวิ่งก่อนสิครับ!!//วิ่งตาม

มู่เฉิน

หยุดให้โง่สิไอ้โรคจิต!!//วิ่งขึ้นบันได

วิน

//หอบ

วิน

ไอ้บ้าเอ้ย!!//วิ่งตาม

มู่เฉิน

อ๊ากกกกก!!//วิ่งมาจนถึงหน้าห้อง

มู่เฉิน

กุญแจๆๆๆ!//ค้นกระเป๋าด้วยความร้อนลน

กุกกักกุกกัก!

มู่เฉิน

อยู่ไหนว่ะ!??

ตึง!

มู่เฉิน

//สะดุ้งเฮือก

วิน

//เอามือยันประตู

มู่เฉิน

//สั่น

วิน

คุณพี่ครับ...💢//หอบ

มู่เฉิน

!!//ร้องแบบไม่มีเสียงเพราะเหนื่อย

มู่เฉิน

ออกไปนะไอ้บ้า!//จะต่อย

หมับ!

วิน

//จับไว้ได้

มู่เฉิน

อึก..!//หน้าถอดสี

วิน

จับได้แล้ว...//ยิ้มเจือน

มู่เฉิน

(ตายแน่ๆ เราจบแน่!)//หลับตาปี๋

วิน

//ยืนมือออกมา

มู่เฉิน

อึก...!//หลับตาแน่น

พึบ

มู่เฉิน

วิน

//ยัดมือถือใส่มือ

วิน

มือถือคุณครับ//ขมวดคิ้วเล็กน้อย

มู่เฉิน

ห้ะ...?//มอง

มู่เฉิน

ด..เดี๋ยวนะ

แก็ก...

วิน

//เปิดประตู

วิน

อืมมมมม//บิดขี้เกียจ

มู่เฉิน

ด..เดี๋ยวก่อน!//จับมือไว้

วิน

(จะไม่จบกับตูใช่มั้ย???)

มู่เฉิน

!!//รีบปล่อย

มู่เฉิน

ค..คือว่า เมื่อกี้...

วิน

//มอง

มู่เฉิน

//ขมวดคิ้ว

อะไรกัน...

สีหน้าแบบนั้น

วิน

(รู้สึกผิดกับเขาเป็นด้วยหรอเนี่ย)

มู่เฉิน

//เม็มปาก

มู่เฉิน

ขอโทษที่เข้าใจผิดนะ...//ก้มหน้าลง

วิน

!//มอง

วิน

(หูเขา...)

มู่เฉิน

//หูแดง

วิน

//มองก่อนจะยิ้มเบาๆ

วิน

อันที่จริงผมก็ผิด–

มู่เฉิน

ถึงความจริงมันจะเป็นความผิดของแกก็เถอะ!//ตัดบท

วิน

ใช่ครับ–ห้ะ??

มู่เฉิน

ถ้าแกไม่ทำให้ฉันตกใจมือถือฉันก็ไม่แตกหรอก!

วิน

มู่เฉิน

(ทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว ...!)//กัดฟัน

มู่เฉิน

(เกลียดหน้าตาใสชื่อแบบนั้นจริงๆ!)

วิน

//สมองดับไปแล้ว

. .

ตัดๆ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ