ฉันคือพี่สาวของเสียวอู่ ตอนที่ 8 เรามาเจ้าเจอคนรักได้ยังไง

ที่พักของปู่ซอนอู่

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เข้าไปกันเลยไม่

ซอนอู่(พระเอก)

ครับท่านพ่อ//ยิ้มให้ทั้งสองคน

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ลูกชายของข้าน่ารักเสียจริง

ซอนอู่(พระเอก)

เราเข้าไปกันเถอะครับ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เอางั้นก็ได้เข้าไปกันเลย

ทั้ง 3 คนเดินเข้าไปข้างใน

สิ่งที่เจอเป็นสิ่งแรก

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ซอนอู่ หลานรักของปู่ไม่ได้เจอเจ้านานเลย

ซอนอู่(พระเอก)

อะไรกันท่านปู่รู้แล้วว่าเราจะมาเหรอ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ไม่ใช่ซะหน่อยกูไม่รู้อะไรเลย//รู้แต่ทำเป็นไม่รู้

ซอนอู่(พระเอก)

ครับสะใภ้ไหมล่ะผมมาหา

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

สะใภ้มากเลย

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ทานพ่อลืมเราสองคนแล้วหรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ฉันว่าท่านพ่อคงไม่เห็นเราหรอก

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

อะไรกันของพวกเจ้าข้าก็เห็นแหละแต่ข้าอยากพูดกับหลานข้าก่อน

ซอนอู่(พระเอก)

//หัวเราะเบาๆ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ถ้าท่านพ่ออยากจะพูดกับลูกของเราก็พูดเลย

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

อะไรลูกหรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ใช่แล้วท่านพ่อซอนอู่เป็นลูกของพวกเราสองคนแล้ว

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ได้ยังไงกัน

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ซอนอู่รับเราสองคนเป็นพ่อแล้วล่ะ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

จริงหรือซอนอู่

ซอนอู่(พระเอก)

จริงค่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

แต่ถ้าปู่อย่าน้อยใจ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ข้าไม่น้อยใจอะไรหรอก

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

แต่เรื่องนี้พ่อของเจ้ารู้แล้วหรือยัง

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านรู้แล้วนิทานบอกว่าเอาตามนั้นเลย

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ท่านพ่อไม่ต้องพูดอะไรมากซอนอู่เจ็บมามากแล้ว

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ปู่ขอโทษ

ซอนอู่(พระเอก)

ไม่เป็นไรครับ

ซอนอู่(พระเอก)

ยังไงคนที่ดีกับข้าก็มีแต่พวกท่าน 3 คน

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ถ้าเจ้าต้องการอะไร

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ก็บอกได้

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ข้ากับพ่อของเจ้าจะหาให้

ซอนอู่(พระเอก)

จริงหรือขอรับ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

จริงสิ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

เราอยากได้อะไรก็บอกเราได้

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

อีกอย่างนึงข้ากับลิ้นเป็นพ่อของเจ้าแล้วเจ้าอยากได้อะไรเขาบอกได้เราจะทำให้เต็มที่

ซอนอู่(พระเอก)

คือว่าข้าอยากได้ไม่สิใครอยากให้ท่านรู้ความลับของข้า

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ถ้าเป็นเรื่องที่เจ้ามีวิญญาณหยุด 6 อย่างเรื่องนี้เราดร้ตั้งนานแล้ว

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านรู้แล้วหรอ แต่ทำไมพอกท่านถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เพราะมันเป็นความลับของเจ้าไงเจ้าลูกชายโง่เอ้ย

ซอนอู่(พระเอก)

แต่ว่าเรื่องแบบนี้

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ไม่มีแต่เพราะมันเป็นเรื่องของเจ้าเจ้าไว้ใจใครเจ้าก็สามารถบอกเขาได้

ซอนอู่(พระเอก)

ทำไมพวกท่านถึงมาพูดออกแบบนี้

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เพราะแต่ก่อนเราเป็นแค่คนที่คอยดูแลเจ้าอย่าห่างๆแต่ตอนนี้พวกเราเป็นพ่อของเจ้าแล้วไม่จำเป็นต้องปิดบังเจ้าอีกแล้ว

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

และเจ้าก็คงจะรู้แล้วว่าทำไมเราถึงดีกับเจ้า

ซอนอู่(พระเอก)

เพราะพวกท่านรักท่านแม่ของข้าใช่หรือไม่

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ใช่แล้ว

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เรารักนางแต่กลับถูกไปชั่วนั้นทำให้นางต้องไปเปื้อน//โกรธกำมัดแน่น

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

และมันยังทำให้เจ้าต้องอยู่อย่างอดอยากและหวาดกลัวอีกจึงทำให้เรานั้นทนดูไม่ได้

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ถ้าเจ้าจะคิดว่าพวกเขาสองคนเห็นแก่ตัวก็ได้นะหลานของข้า

ซอนอู่(พระเอก)

เห็นแก่ตัวอะไรกันพวกทหารคือพ่อของข้าข้ารักพวกทานและไม่สนใจว่าพวกฉันจะเป็นอะไรหรือเกลียดแค้นใคร

ซอนอู่(พระเอก)

เพราะพวกท่านคือพ่อของข้าข้ารักทุกท่านนี่คือเหตุผล

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

พวกเราก็รักเจ้าเหมือนกัน

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

อ๋อ วิญญาณหยุดของเจ้าคืออะไรบ้างล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

มันเป็นความลับ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ฮ่าๆๆเจอเด็กโง่เอยใครเขาจะบอกเจ้ากันเล่า

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ท่านพ่อด่าข้างั้นเหรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ถ้าไม่ใช่เจ้าเราจะเป็นใคร

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

น้อยแน่

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

พวกเจ้าอย่าทะเลาะกันให้มากนัก

ครับท่านพ่อทั้งสองเลยหลับพร้อมกัน

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ซอนอู่เจ้ารู้เรื่องการประลองแล้วหรือยัง

ซอนอู่(พระเอก)

ข้าพอได้ยินอยู่

ซอนอู่(พระเอก)

มันเป็นการประลองแบบไหนหรือ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เป็นการประลองตามหาอัจฉริยะ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

เรียกง่ายๆเป็นการประลองของรุ่นเยาว์

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เจ้าอยากจะเข้าร่วมไหม

ซอนอู่(พระเอก)

ใครอยากเข้าร่วม

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เสียดายมันเป็นการประลองแบบกลุ่ม

ซอนอู่(พระเอก)

แบบกลุ่ม

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

มันเป็นการประลองที่ต้องลงหลายๆคน

ซอนอู่(พระเอก)

แบบนี้ข้าก็ลงไม่ได้น่ะสิ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ลงได้สิ

ซอนอู่(พระเอก)

ได้หรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ก็ลงแบบเดียวไง

ซอนอู่(พระเอก)

ลงคนเดียวก็ได้หรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ได้แต่ความอันตรายจะสูงนะ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

อันตรายอะไรกันลูกชายของเราสองคนน่ะมีวิญญาณหยุดตั้ง 6 อย่างเชียวนะ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ถ้าเขาแพ้ข้าจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

ทานพ่อก็พูดไปท่านมีวิญญาณอยู่ต้อง 2 อย่างนะ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

แต่ข้าก็ยังอ่อนกว่าเจ้า

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

สมน้ำหน้า

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

หาเรื่องข้าอีกแล้วนะ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

แค่คิดว่าตัวเองมีวิญญาณหยุด 3 อย่างแล้วจะพูดใส่ข้าก็ได้เหรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

แล้วมันทำไมล่ะก็ใครเก่งกว่าเจ้า

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านพ่ออย่าทะเลาะกัน

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ไม่ต้องสนใจพวกเขา

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ว่าแต่ตอนนี้เจ้าระดับเท่าไหร่แล้ว

ซอนอู่(พระเอก)

ระดับของข้าอยู่ที่

ซอนอู่(พระเอก)

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

94 งั้นหรือ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เป็นระดับที่ดี

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เจ้าว่าไงนะระดับ 94//ตกใจไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

อะไรนะ 94

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

94 หรอนี้ข้าฝันไปหรอ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เจ้าพูดความจริงมาไม่ใช่ใช่ไหม

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านปู่ท่านพ่อค่าระดับ 94 จริงๆ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เป็นไปได้ยังไงล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

ที่จริงแล้ว

ซอนอู่(พระเอก)

ข้าไปเจอทุกบันทึกของท่านแม่มา

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

บันทึกหรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ใช่ครับ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

บันทึกอะไร

ซอนอู่(พระเอก)

บันทึกของท่านแม่บอกว่าตอนข้าเกิดมาข้าระดับ 58

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เกิดมาก็ระดับ 58

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

มีเจ้าเกิดมาโดยการคาดโชคมาเกิดหรือไง

ซอนอู่(พระเอก)

ก็คงประมาณนั้น//หัวเราะแห้งๆ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เป็นไปได้ยังไงกัน

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

แต่มันเป็นไปแล้วนี่ลูกชายของเราเป็นอัจฉริยะ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ที่นี่ข้าจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

ก็อยู่ที่นี่ไงท่านเป็นพ่อของข้าท่านจะไปไหน

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

นี้ข้าอ่อนแอที่สุดใช่ไหม

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เจ้าห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้เด็ดขาดเลยนะ

ซอนอู่(พระเอก)

ครับข้าเข้าใจ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

แหมถ้าเจ้า หัวฮี รู้คงอกแตกตายเป็นแน่

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

นั่นสินะอยากให้มันรู้จริงๆเลย

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

พวกเจ้าสองคนไม่ได้ฟังข้าเลยใช่ไหม

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ขอโทษครับผิดไปแล้ว

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ค่ะ ค่ะ ขอโทษ

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านปู่อย่าดุท่านพ่อมากสิ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ก็ได้//พูดกับซอนอู่

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ส่วนพวกเจ้าทั้งสองก็อย่าปากดีให้มากนัก//มองลูกชาย 2 คน

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปพวกเจ้าตายแน่

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ครับข้าเข้าใจแล้วท่านพ่อ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ท่านพ่ออย่าโกรธไปเลยพวกเราไม่พูดแน่ความปลอดภัยของซอนอู่ต้องมาก่อน

ซอนอู่(พระเอก)

ขอบคุณท่านพ่อมาก

ซอนอู่(พระเอก)

และท่านปู่ด้วย

ซอนอู่(พระเอก)

ถ้าหากข้าไม่มีพวกท่านข้าก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตมาถึงตอนนี้ได้หรือไม่

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ยังไงเจ้าก็คือหลานข้า

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ว่าแต่ซอนอู่

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

เจ้ามีคนรักหรือเปล่า

ซอนอู่(พระเอก)

คนรักหรอ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ซอนอู่ตัวน้อยทำหน้าแบบนี้มีคนรับแล้วแน่นอน

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เจ้ามีคนรักหรือเปล่าซอนอู่

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านปู่ ทานพ่อ ถ้ามีคนรักแล้ว

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

งั้นดีเลยทำไมเจ้าไม่พามาแนะนำให้เรารู้จักล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

คือนางไม่ใช่มนุษย์

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ไม่ใช่มนุษย์เหรอ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

นางเป็นอะไร

ซอนอู่(พระเอก)

นางเป็นสัตว์วิญญาณ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

สัตว์วิญญาณ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ที่เจ้ารักกับสัตว์วิญญาณหรอ

ซอนอู่(พระเอก)

ครับข้ารักนาง

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ซอนอู่เจ้ารู้ใช่ไหมว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่

ซอนอู่(พระเอก)

ข้ารู้แต่ข้ารักนะ//ก้มหน้าลงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

แล้วนางเป็นสัตว์อะไร

ซอนอู่(พระเอก)

จิ้งจอก

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

เจ้ารักนางมากเลยหรอ

ซอนอู่(พระเอก)

ข้ารักนางมาก มากเลย

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เจ้าอยากจะแต่งกับนางไหม

ซอนอู่(พระเอก)

มันทำไม่ได้ความรักของคนกับสัตว์วิญญาณมันไปกันไม่ได้

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ทำไมล่ะเจ้าไม่รักนางล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

พวกท่านถามทำไม

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ไม่ใช่ว่าเจ้ารักนางหรือ

ซอนอู่(พระเอก)

ข้ารักนางมาก

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

งั้นก็พามาพบเราสิ

ซอนอู่(พระเอก)

พวกท่านจะทำร้ายนางไหม

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ทำไมต้องทำร้ายคนรักของหลานตัวเองด้วยล่ะ

ซอนอู่(พระเอก)

พวกท่านรับได้หรอ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ความรักของลูกชายทำไมจะรับไม่ได้

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

เราเข้าใจความรักดี

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

ถ้าเจ้ารักนะก็ดูแลนางให้ดี

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

อย่าเป็นเหมือนพ่อของเจ้า

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

อย่าตอกย้ำสิท่านพ่อ

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

จุกเลยทีนี้

ซอนอู่(พระเอก)

ข้ารักนางได้จริงใช่ไหม

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

จริงสิ

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ตามนั้นเลยลูกชาย

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ได้สิเพราะเราไม่ได้ถืออะไรซะหน่อยถ้าเจ้าจะรักนางก็พานางมาทักทายเราด้วยเราก็อยากจะเจอนางตัวเป็นๆไม่ใช่จากสิ่งที่เจ้าเรามา

ซอนอู่(พระเอก)

ท่านางยอมมาข้าจะพานางมาเจอพวกท่าน

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

อย่าบังคับนางล่ะ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เพราะผู้หญิงไม่ชอบให้ใครบังคับโดยเฉพาะคนรักของตน

ซอนอู่(พระเอก)

ครับท่านปู่

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว

หลิน(พ่อ ซอนอู่)

เล่าให้ฟังหน่อยสิเจ้าเจอนางได้ยังไง

ซอนอู่(พระเอก)

เรื่องนี้มัน

ซอนฮี(พ่อ ซอนอู่)

ข้าก็อยากรู้

ซอนอู่(พระเอก)

เอาจริงดิ

จีหาร(ปู่ ซอนอู่)

เล่ามาเลยข้าก็อยากฟังเหมือนกันว่าความรักของเจ้านั้นมันเกิดขึ้นได้ยังไง

ซอนอู่(พระเอก)

ก็ได้

ซอนอู่(พระเอก)

เรื่องมันเป็นแบบนี้

จบตอน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ