คืนฝนตก

ครึ้ม ครึ้ม เสียงฟ้าร้องอย่างหนัก แต่แล้วก็มีเม็ดฝนโปรยลงมาอย่างหนัก ซ่า ซ่า

หวัง:นี่หลิงหลิงตอนนี้ฝนตกหนักมาแล้วนะถ้าเทอไม่ขึ้นมาฉันจะจูบเธอต่อหน้าผู้คนตรงนี้แหละ

หลิงหลิง:ไม่ต้องค่ะ ฉันขึ้นรถเองได้(ถ้าขืนฉันขัดใจเค้าคงถูกจูบแน่เลยเห้อ..)

หลิงหลิง:(เหนื่อยจังเลยวันนี้เถียงอยู่กับเค้าทั้งวัน)

หวัง:หลับแล้วหรือเนี่ย (เอาไงดีทางไปบ้านเทอฉันก้อดันจำไม่ได้ด้วยสิ )

หวัง:(งั้นไปพักบ้านฉันก่อนก็แล้วกัน)

คฤหาสน์ตกูลหวัง

ลุงไจ๋(คนรับใช้เก่าแก่ของคฤหาสน์ตกูลหวัง)

ลุงไจ๋:ยินดีต้อนรับกลับขอรับคุณชาย

(แปลกจังปกติคุณชายไม่พาผู้หญิงมาบ้านหนิ)

หวัง:อื้ม...พอดีว่าผมพาว่าที่คุณนายของตกูลหวังกลับมาพักผ่อนที่นี้ก่อนหน่ะเพราะข้างนอกฝนตกหนักมากเลย(ขืนบอกลุงไจ๋ไปว่าไม่รู้จักบ้านเทอลุงแกต้องจู้จี้ฉันไม่หยุดแน่)

ลุงไจ๋:ว่า...ว่าที่คุณนายของตกูลหวัง😳😳

(เราหูฝาดไปรึเปล่าเนี่ยโฮะๆๆๆ ดีใจจังเลยที่คุณชายเปิดใจสักที)

ลุงไจ๋:คุณชายจะให้คุณหนูพักห้องไหนดีขอรับเดี๋ยวกระผมต้องไปเตรียมห้องก่อนตอนนี้คนใช้คนอื่นๆก้อพักผ่อนหมดแล้วขอรับ

หวัง:ไม่ต้องหรอกลุงไจ๋เดี๋ยวคืนนี้ให้เทอพักผ่อนที่ห้องของผมไปก่อนรบกวนลุงไจ๋เปล่าๆลุงไจ๋กลับไปพักผ่อนเถอะ

ลุงไจ๋:ขอรับคุณชาย(แผนการสำเร็จโฮะๆๆๆๆๆ)

หวัง:ยัยนี่ตัวหนักใช่เล่นเลย

ครึ้ม ครึ้ม ครึ้ม

หวัง:ถ้าทางฝนจะตกทั้งคืนแน่เลย(พอเวลาหลับน่ารักจังเลย)

เปรี๊ยง !!!

หลิงหลิง:ว๊าย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***

